Reisverhaal «Lombok - Bali»

rondreis Azië | Indonesië | 0 Reacties 21 Oktober 2012 - Laatste Aanpassing 21 Oktober 2012

Lombok – Bali

Kuta Lombok, het Bali van 20 jaar geleden. We zien er niet veel toeristen, alhoewel de hotels en hostels beweren vol te zijn. Aan het strand twee kleine kamers gevonden, met vriendelijke eigenares. De leuke tuin grenst direct aan het strand. Op het strand leuren kinderen na schooltijd met hun zelfgemaakte armbandjes. Een klein schattig knulletje van ongeveer vijf jaar, met grote bruine ogen, komt de eerst avond naar ons toe en begint op een meelijwekkend toontje zijn tekst op te dreunen: Where you from? You buy bracelet? What’s your name? Zo schattig! Wat kan je dan anders dan een setje kopen. Natuurlijk niet vergeten af te dingen. Zo trots dat ik drie bandjes voor de prijs van twee kreeg. Alleen betaalde ik nog tien keer te veel. Dit nieuws ging blijkbaar snel rond en binnen de kortste keren liep een hele bende kinderen rond ons. Het knulletje hebben we de volgende dagen niet meer gezien. Die had wel een paar daagjes vrijaf verdiend. Voor de rest zie je overdag op het strand enkel de lokale vissers en ’s avonds brengt de boer zijn kudde naar huis. In Kuta Lombok hangen vooral de surf dudes rond. ’s Morgens vroeg vertrekken ze met een scooter en surfboard naar een strand iets verderop, waar er goed gesurft  kan worden. In de kleine warungetjes die je hier aantreft, kan je lekker en goedkoop eten. Vooral de verse juicekes bevallen ons wel.
Daarna naar Senggigi in het westen van Lombok, waar we in hotel Central Inn twee van oorsprong Engelse gasten tegenkomen die de eigenaar helpen met de opening, inrichting en publiciteit van zijn nieuw hotel dat zich vooral richt op rugzaktoeristen. Die Engelse gasten hebben dat goed gezien: Bintang en cocktails tijdens happy hour aan belachelijk lage prijzen. Maar als ze dan zo’n actie ondernemen, moeten ze wel zorgen dat hun ijskast aangevuld is, want halverwege de avond moeten ze naar de supermarkt rijden om bij te halen. De eigenaar van het hotel heeft buiten dit eigendom nog vele andere, waaronder een goudmijn en privé crossparcour. Zijn zoon is een zeer goede motorcrosser en doet mee aan grote wedstrijden in heel Azië en de bedoeling is om binnenkort naar België te komen om hun grote idool Stefan Everts te ontmoeten.
Op het eiland Gili Meno kunnen we zes dagen genieten. Boekjes lezen op een hagelwit strand, zwemmen in een helder aquarium vol tropische vissen en ’s avonds genieten van een zonsondergang met Bintang en lekkere pizza of barbecue. Hier geen getoeter van auto’s of scooters, maar wel af en toe belgerinkel want ze rijden op de Gili’s nog rond met paard en kar. De laatste dag een privérondvaart rond het eiland met een glass bottom boat en gesnorkeld tussen de zeeschilpadden. Een afsluiter die kan tellen!
In Lovina op het eiland Bali logeren we in een peperkoekenhuisje. Niet gemaakt van snoepjes of koekjes maar van schelpen in alle kleuren en vormen. Ben je in de buurt, dan moet je er zeker een kijkje gaan nemen, het zou zo in de Efteling passen. De Nederlander Sijf verwende ons ’s morgens met echte koffie, boerenbrood en omeletten met spek. Hij was ook zo vriendelijk om me scooterrijles te geven. Helaas zag ik het in het drukke verkeer niet zitten om de baan op te gaan. ’s Morgens vroeg eruit, een kopje koffie en dan met zijn zevenen op twee scooters richting strand om dolfijnen te spotten. Klinkt romantisch, maar dat was het niet. Samen met een veertigtal andere vissersboten op een stukje zee zo groot als een voetbalveld en dan wachten tot je een vinnetje ziet. Zo gauw er een groepje dolfijnen gespot werd, spurtte alle vissersbootjes er met veel lawaai naartoe, waardoor de dolfijnen met een klein sprongetje weer onderdoken. We hebben een aantal keer het geluk gehad dat een tiental dolfijnen naast onze boot bleven zwemmen. De dolfijnen spelen hier echter een spelletje met de boten. Ze laten ons alle hoeken van ‘het veld’ zien. Blijkbaar doen ze dit om de boten weg te houden van de grote groep dolfijnen. Slimme dieren! We komen in Lovina, na drie maanden reizen, de eerste Vlamingen tegen. We krijgen een lift van Geert en Sarah, een koppel uit Antwerpen, naar Ubud. In de voormiddag maken we nog een uitstap naar een waterval in de buurt, waar we nog steeds de naam niet van weten. Er zijn in ieder geval geen andere toeristen. We rijden daarna door de bergen, rijstvelden en langs enkele kratermeren richting Ubud. Helaas arriveren we hier laat op de avond, waardoor we na het eten enkel nog tijd hebben om een slaapplaats te zoeken. Dus die pintjes zijn voor een andere keer. Misschien komen we ze nog eens tegen op één of ander festival of optreden van de Triggerfingers.
Ubud is Bali zoals ik het verwacht had: rijstvelden, kunst, wierook, tempeltjes, schrijnen… We vinden hier een enorm mooi hotelletje met leuke familiekamers. De eerste wandeling door Monkey Road zal ik nooit vergeten. Je kan geen vijf meter gaan of ze bieden een massage aan. Een vrouwtje geeft me haar prijs voor een massage en deze klinkt zo aanlokkelijk dat ik een foldertje wil aannemen. Veel te enthousiast stap ik richting vrouw en val in een vijver voor haar massagesalon. Gewoon niet gezien dat er een vijvertje voor de deur is met staptegels. Daar sta ik dan tussen de vissen, maar ik had wel mijn foldertje. De vrouw ziet deze klant al aan haar neus voorbijgaan en weet niet hoe reageren. Wij lachen ons een breuk en sportief dat we zijn komen we hier achteraf toch terug voor een volledige behandeling: gezicht, haar, lichaam, manicure, pedicure, … Heerlijk! (Voor de dames en misschien ook voor de heren: nog geen 25 euro voor een volledige behandeling van 3 uur)
Vanuit Ubud gaan we naar het eiland Lembongan. Ook hier vinden we een leuk hotelletje met zwembad. Niet in de drukste plaats bij Mushroom Bay, maar vlak bij de haven. Om de mooiste stranden aan te doen op dit eiland, ben je aangewezen op eigen transport. Aangezien er enkel scooters rondrijden op het eiland, wil ik wel eens proberen om de rijlessen van Sijf hier toe te passen. Twee dagen een brommertje gehuurd en gezellig het eiland rondgereden. Af en toe wel genant als een bende schoolkinderen van 12 jaar op een scooter komt voorbijgevlogen, maar zij worden geboren met zo’n ding tussen de benen. Hier veel armoede gezien in de vissersdorpjes. Hier kweken ze zeewier dat gedroogd verscheept wordt naar Bali. Daarna gaat het naar de fabrieken in Java. Het zeewier wordt dan verwerkt in al die natuurlijke schoonheidsproducten die ze gebruiken in de spa’s. Of het groene zeewier wordt gebruikt om de traditionele Balinese groene pannenkoeken en cakes van te maken. (lekker!)
Van Lembongan gaan we naar Sanur. Hier zijn we in het Blankenberge van Bali zijn terechtgekomen. Overal dikke buiken en de gemiddelde leeftijd zit ver boven de onze. We zitten hier in een mooie nieuwe hostel, weer naast een adres dat vermeld staat in de Lonely Planet. Tot hiertoe hebben we nog niet veel gelogeerd in verblijven die erin vermeld staan. Als we ter plaatse komen, zijn de hostels die ernaast liggen, vaak veel verzorgder of recenter.
Onze laatste bestemming in Bali is Padang Padang. We zitten in Padang Padang Breeze en opnieuw zijn we aangewezen op eigen vervoer om de stranden en omgeving te verkennen. Dus twee brommertjes gehuurd. Heel mooie stranden gezien en opnieuw zitten we in het Mekka voor de surfers. Deze keer kunnen we ze vanop het strand in de gaten houden. Met onze brommer naar de tempel in Uluwatu gereden om de Kecak Dance te zien bij zonsondergang. Zeker de moeite en mooier dan de dansen in Ubud. De setting was dan ook uniek. De laatste dag op Dreamland Beach een bodyboard gehuurd. We kregen een ‘Morningprice,for good luck’ die we niet konden afslaan: acht euro voor twee ligstoelen, een parasol en een bodyboard. Als je normaal alleen al vijf euro betaald voor één stoel of tien euro voor een board, hebben we hier een goede deal aan gehad. Op dit strand zie je veel meiden poses aannemen die niet zouden misstaan in één of ander blootblad. Zo ook drie Oost-Europese dames. Na hun fotosessie, huren ze ook een bodyboard. Het eerste juffrouwtje ging met veel zwier en poserend voor de camera de zee in. Haar lol duurde niet lang, de onze wel! We zien een grote golf van twee meter hoog aankomen en al gillend gaat ze kopje onder. Ze komt al proestend recht maar wordt met de kracht van het water terug richting zee gezogen. Ze wil net iets tegen haar vriendinnen zeggen, zwalpt de volgende grote golf in haar nek. We zien een stel benen boven de golf uitsteken en half wenend komt ze recht, althans dat probeert ze, want weer komt er een golf aan. Ondertussen heeft ze door dat haar bikini niet meer hangt waar deze moet hangen, begint ze daar ook nog eens aan te trekken met één hand, want aan de andere hangt haar bodyboard te trekken. De zee blijft zo zeker vijf minuten met deze meid spelen. Eén van haar vriendinnen probeert haar te helpen, maar slaagt daar niet in. Uiteindelijk geraakt de jongedame aan de kant en gelukkig kan ze met haar bodyboard haar bovenlichaam bedekken. Dat had een interessante foto geweest! Wij komen ondertussen niet meer bij van het lachen. Daan en Geike slagen er beter in om de golven te trotseren. Leuk om ze zo bezig te zien. Zo kunnen we optimaal genieten van onze laatste dag in Bali. ’s Middags gepicknickt op het strand met de laatste keer Babi Gulung, een plaatselijk superlekker gerecht, afgehaald in een kleine warung. En om helemaal in schoonheid te eindigen, schuiven we ’s avonds aan een visbarbecue aan. Verser en lekkerder kan niet.
Geef ons het authentieke Bali maar. De deur van je kamers ’s morgens opendoen en begroet worden door de  wierook van het offer dat er staat.  Kleine eettentjes of warungen waar je lang moet wachten omdat alles vers bereid wordt. Helaas is dit langzaamaan aan het verdwijnen. Rijstvelden worden volgebouwd met luxe villa’s. Culturele dansen worden opgezet voor toeristen. Aan de mooiste stranden staan grote hotelketens, die zo goed als leeg zijn. Het stond hier zelfs in de krant: Mensen komen niet meer naar Bali om van de cultuur te genieten, maar ze komen nu naar de kleine boutique en spa hotels om gepamperd te worden. Ze worden van plaats naar plaats gereden door minivans, de lokale transportmaffia. Zelf hadden we ook wat graag meer vrijheid gehad op dit eiland, maar de bemo service draait hier niet optimaal en de busmaatschappij Perama is ontzettend duur.  Hopelijk gaat het met Lombok niet dezelfde kant uit.
 
Verblijven:
Kuta Lombok: Homestay tegenover Seger reef. Enige kamers direct aan het strand.
Senggigi: Central Inn.
Gili Menno: My Gili cottages bij een supervrolijke familie.
Lovina: Rattan-Resto bij de Nederlander Sijf, die ook goed thuis is in ons Belgenland, heeft mooie grote kamers en al slaap je er niet, je moet er zeker eens langsgaan!
Ubud: Jati3 op Monkey Road heeft mooie familiekamers
Lembongan: Bunda 7
Sanur: Jepun naast Keke heeft nieuwe kamers met keukentjes
Padang Padang: Breeze
Denpasar: Monica Villa bij Fitri en haar familie.

 

 

 

 

Fotoalbums van Indonesië

Lombok - Bali (38)

19 Oktober 2012 | rondreis Azië | Indonesië | Laatste Aanpassing 19 Oktober 2012

  • Gili Meno 3
  • Gili Meno schatjes
  • Gili Meno aquarium
  • lembongan bunda 7

java (29)

19 September 2012 | rondreis Azië | Indonesië | Laatste Aanpassing 19 September 2012

  • Voet Bromo
  • Marlioboro
  • trein Bandung Yogyakarta
  • zicht op vallei Bromo

sumatra (43)

10 September 2012 | rondreis Azië | Indonesië | Laatste Aanpassing 10 September 2012

  • 23 weven
  • 12 dorp zus gids
  • 4 Douche
  • 22 wassen

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking