Reisverhaal «Chileens Patagonië»

wereldreis | Chili | 1 Reacties 22 April 2012 - Laatste Aanpassing 22 April 2012

Hola todos,

Na het afscheid met de familie was het tijd om de Navimag richting Patagonië te nemen. Dit is eigenlijk een cargoschip, maar neemt sinds een aantal jaren ook passagiers mee. Normaal is er plaats voor zo’n 200 mensen, maar het laagseizoen is begonnen en het schip was maar voor één vierde gevuld. Vrijdagmiddag begonnen we aan onze vierdaagse ‘cruise’ door de Chileense fjorden met als eindbestemming Puerto Natales. Iets later dan voorzien vertrok de boot en we werden onmiddellijk beloond met een mooie zonsondergang. Hierna was het tijd voor het eerste avondmaal. Het was snel duidelijk dat we geen honger zouden leiden. De sfeer zat goed, de meeste reizigers zochten contact met elkaar en al snel hadden we een groepje gevormd met 2 Nederlanders, een Fransman, een Zwitser, en een Spanjaard.

’s Ochtends na het ontbijt kregen we telkens een briefing over wat we die dag precies zouden zien en voor zij die er nog meer over wilden weten waren er lezingen over gletsjers, fauna en flora, … Anderen konden gewoon genieten van het mooie uitzicht. De laatste twee dagen hadden we iets minder geluk met het weer en zaten we vooral binnen te lezen of spelletjes te spelen.

Eens aangekomen in Puerto Natales trokken we met bijna de helft van de boot richting Hostal Nancy waar we de eigenares overladen met onze vragen over de W- wandeling. Dit is een vijfdaagse wandeling in het Nationaal Park Torres Del Paine. Aangezien dit in Patagonië ligt, is het weer zeer belangrijk voor je planning. Het zag er naar uit dat we niet zo mooi weer zouden krijgen, maar besloten de volgende dag toch al te vertrekken samen met onze nieuwe ‘bootvriendjes’. Voor hoelang precies zouden we wel nog zien. In het park kan het nogal hard waaien en daarom beginnen de meeste mensen beginnen de wandeltocht langs de westkant, omdat je op die manier de wind van achteren in plaats van van voren krijgt. Ons plan veranderde bijna elk uur, maar toen we ’s ochtends in het park aankwamen (de 2 Nederlanders hadden ondertussen afgehaakt) was het schitterend weer. Daarom besloten we om toch maar langs het oosten te beginnen en op onze eerste dag naar de mirador te stappen. We konden pas om 12 uur aan onze 8 uur durende wandeling beginnen en aangezien we niet graag in het donker wilden stappen, werd het tempo direct opgevoerd. Na 3,5 wandelen stonden we bovenaan waar we een fantastisch zicht hadden op de torres. Blijkbaar hadden we veel geluk, want we hoorden mensen later zeggen dat ze twee dagen op rij naar boven waren gestapt en ze nog niet hadden kunnen zien.

De volgende dag zou een iets kortere wandeling worden richting Refugio Los Cuernos langs het super mooie en blauwe Nordenskjöld meer. We merkten snel dat Patagonië qua natuur zeker niet moet onderdoen voor Nieuw Zeeland! Jammer genoeg was het die dag wat bewolkt en de mooie kleur kwam niet helemaal tot zijn recht. Net voor het begon te regenen kwamen we aan in de refugio waar we genoten van een warme chocomelk. Op onze derde dag werden we echter wakker van de gietende regen! Gelukkig was het al iets geminderd toen wij aan onze wandeling moesten beginnen. Wij hadden de vorige avond al besloten dat we niet meer naar de gletsjer zouden gaan, omdat we in Nieuw Zeeland al wat gletsjers hadden gezien en we in Argentinië de grootste ter wereld zouden gaan bezoeken. We dachten dat we die dag door de regen niet veel aan de wandeling zouden hebben en wandelden terug naar waar we de vorige dag vertrokken waren. ’s Middags waren we terug in Puerto Natales. De volgende dag kwamen ook Moritz en Miguel aan en we boekten onze tickets richting El Calafate, Argentinië waar we ons nu vertoeven.

Hasta Luego

Dorienos y Seppie