Reisverhaal «Paaseiland»

Zuid-Amerika | Chili | 1 Reacties 23 September 2011 - Laatste Aanpassing 28 September 2011

 

Vrijdag 23 september
Tis een goede vrijdag om op paasweekend te vertrekken. Het is te zeggen, ik heb een vlucht geboekt naar Paaseiland. Taxi brengt me tegen 9u op de luchthaven. Het zal een vlucht van 5u30 zijn. In het vliegtuig is het chaos, want niemand zit er op zijn plaats. Mijn plaats wordt bezet door een moeder die niet wil wijken van haar zoontje, geen probleem dan zoek ik wel een vrije plaats. Ze geeft me haar plaats, maar dat blijkt foutief. Pff, en dan komt er iemand tegen mij kreften dat ik op de verkeerde plaats zit. Het raakt me zoals water van een eend loopt. Ik vlieg met LAN. Modern vliegtuig en leuke documentaires die helpen de tijd te doden. Paaseiland ligt in de Pacific Ocean en hoort eigenlijk meer bij Polinesië dan Zuid-Amerika. Ecologisch reizen kan je deze decadente uitstap niet echt noemen. Dit is het meest geïsoleerde eiland ter wereld. 3700 km van vasteland van Chili. 4000km van Tahiti en Nieuwzeeland nog een pak verder. Het is goed 20km lang en max 12km breed en ontstaan uit 3 vulkanen, heeft de vorm van een driehoek en er leven 3500 mensen. Speciaal volksken, beetje excentriek, nonchalant, ongegeneerd en beetje verwilderd. De autochtonen zijn door epidemies stammentwisten en slavernij vorige eeuw bijna volledig verdwenen, maar ze zijn aan een inhaalbeweging bezig. Ik ga mijn reisritme drastisch moeten aanpassen, want de laatste dagen heb ik vlot 3500km afgelegd met bus-jeep-minibus. En nu zit ik voor 5dagen vast op dit mini-eiland. Het is hier trouwens 2 uur later dan in Santiago. En valt hier dan eigenlijk iets te beleven? Awel, bitter weinig! Enige reden waarom dit een hotspot is bij toeristen zijn de stenen beelden die over het eiland zijn verspreid. Zo'n 900 tal, jawel. De landingsbaan neemt de volledige breedte in van het eiland. Ik stap van het vliegtuig te voet naar mijn hostal Ana Raku, slechts een paar honderd meter verder. Blijkbaar is de eigenares dezelfde als diegene die ik daarnet in de luchthaven heb afgewimpeld, met de reden dat ik al een slaapplaats heb. Tja, wat wil je als er 20 man aan je hoofd komt zagen, op zo'n moment ben je als toerist grof wild voor de plaatselijke middenstand. Ik bezoek het enige museum op het eiland, en zie de eerste standbeelden langs de kustlijn. De hoofdstraat is een lachertje, maar aan winkels, cafés en resto's geen gebrek.
 
Zaterdag 24 september
Je kan je hier verplaatsen te voet, te paard, fiets, motor, auto of per boot. De fiets lijkt met het handigst en meest rendabele. Ik fiets naar zuidelijke vulkaan die op 400m hoogte ligt. Op de flanken van de Orongovulkaan zijn er oude nederzettingen te bewonderen en petroglyfen (zoek dat maar even op via wikipedia) er hangt ook een hele legende aan vast. Kort gezegd komt het er op neer dat ze vroeger elk jaar een wedstrijdje hielden, om het eerste ei van een trekvogel te gaan pikken. En dat op een piepkleine eilandje naast Paaseiland. Jaja.... En toch is het hier zeer de moeite, want deze uitgestorven vulkaan heeft een prachtige krater dat nu fungeert als een meertje.
Ik schuil even voor een onweer en zet mijn tocht verder naar een prachtige site met moai (Ahu Akiri), want zo noemen die standbeelden. Er is heel weinig gekend over de bestaansreden van deze beelden. Alle theoriën zijn gebaseerd over vermoedens. Het vervaardigen, vervoeren en oprichten van deze beelden blijft eveneens een raadsel. En dat maakt dit eiland nu net zo leuk. Dat je je kan vergapen aan beelden en er geen bal van begrijpt. Alle vermoedens gaan richting religie en het aanbidden van goden of voorouders. Getekend door de tijd (een 15tal eeuwen) hebben de moai iets mystieks, en veranderende lichtinval versterkt dit enkel maar. Ik keer terug naar het dorpje via een kustwegje bovenop de kliffen. In het gezelschap van ondergaande zon, is dit een sublieme ervaring. Ik bricoleer mijn eigen maaltijd, iets dat gelijkt op spaghetti met de hulp van Maggi.
 
Zondag 25 september
De mooiste sites wil ik bezoeken met een gids en wat ik vreesde wordt werkelijkheid. Het wordt een ergerlijke dag. Met een toerbus gaan we alle toeristen ophalen. Dit duurt meer dan een uur. Alle toerbussen komen tegelijk aan op de sites, en zo heb je overal een overrompeling. En dan heb je overijverige toeristen die de hele uitstap willen filmen... Kortom, afzien... Een paar Hollanders willen halverwege zelfs met de taxi terugkeren. Maar het is vakantie dus we zijn blij en we genieten verder. De sites zijn dan weer de max. We gaan oa naar Rano Raraku, dit is de berg waaruit de moai zijn gehakt, gekapt of zoiets. Ze noemen dit de “nursing place” van de moai. Hallucinant. Hier zie je 10tallen beelden halfweg gezakt, alsof ze wegstappen van de berg. Sommige beelden zitten nog vast aan de berg en zijn nog niet helemaal uitgehouwen en voltooid, andere zijn al op weg naar hun eindbestemming ergens op het eiland. Dit is echt prachtig om te zien. Vanop deze berg heb je ook een prachtig zicht de mooiste site nl die van Ahu Tongariki. Hier zie je 15 beelden op een rij, met hun rug naar de zee op een platform (=ahu) van meer dan 100m breed. Indrukwekkend. Deze site is 10 jaar geleden volledig heropgebouwd, want de tsunami van 1960 - als gevolg van de zwaarste aardbeving ooit  -had alles hier verwoest. Laatste site voor vandaag is die van Anakena, een nieuwe rijtje stenen, maar deze keer op een strand met palmbomen. O ja, op de terugweg heeft onze bus een platte band.
 
Maandag 26 september
Er zijn behoorlijk wat activiteiten op het eiland, maar ik verkies nog steeds de fiets. Duiken en surfen intereseren me wel, maar bij duiken is er maar een klein beetje koraal en amper vissen te bezichtigen. Voor het surfen moet je de nodige ervaring hebben, want zee is hier heel ontstuimig, en de kustlijn barst van de rotsen, jammer. Ik fiets de ronde van  Paaseiland. Ik stippel een tochtje uit via de centrale vulkaan van 500m hoog. Het weer is heel wisselvallig, maar heel zacht, meer dan 20°C. Ideaal dus. Ik doseer mijn krachten want er is hier geen meter vlak met al die vulkanen. Heb eten en drinken in mijn rugzak, dus ik moet me geen zorgen maken. Op de top van de vulkaan kom ik wat Fransen tegen, leuke babbel. Ik improviseer mijn eigen downhill, want wil andere kant uit dan de beschikbare weg. Heel leuk, is net een skipiste met korte, taaie grassen en moeilijkheidsgraad blauw. Onderweg veel koeien en paarden , net zoals de vorige dagen. Maar naarmate ik verder afdaal, verandert het weiland in rotsige ondergrond met dikke keien en later in rotsen. Ik matig snelheid, maar net iets te laat. Ik vlieg over mijn stuur en hopla., da komt er van. Effe schade opmeten . Vizier vooraan mijn helm is gebroken en een barst in mijn helm, schaafwonden aan scheenbeen en bovenarm. Fiets is ongedeerd. Als ge uw gezond verstand niet gebruikt , dan is een beetje chance altijd welkom. Ik moet nu wel te voet verder, want de weg is niet meer berijdbaar, ook dat nog. Ik moet een 4tal km sukkelen tot aan de andere kant van het eiland en dan met hoofdweg terug. Daar mag ik weer klimmen tot 200m hoog. Ben 6u onderweg geweest. De fysiek is gelukkig beter dan ik dacht. Ik kook mezelf hamburgers met bloemkolen en zoete aardappelen. Basic stuff maar is toch lekker. Ik ga savonds kijken naar het spectakel van het eiland nl een dans- en zangoptreden zoals ze dat hier al eeuwen plegen te doen. Is zeer toeristisch maar grappig en leuke bezigheidstherapie.
 
Dinsdag 27 september
Ik sta op om 7u en wil naar de andere kant van het eiland naar de zonsopgang gaan kijken. Naar het schijnt is die heel mooi bij die site met 15moai op een rij. Ben eigenlijk te laat vertrokken, maar de rit is de max. Via een kustwegje, alweer boven de kliffen, rij ik door een nevel van opspattende golven, terwijl de zonsopgang zich voltrekt. Waaw! Ik voel de inspanningen van gisteren nog op deze golvende wegen, maar dat is maar een detail. Ik kom aan bij Ahu Tongariki en itt 2 dagen geleden is er nu maar 2man aanwezig. Zalig om hier zoveel ruimte te hebben. Ik ontbijt hier en rij dan verder naar Rano Raraku en hier ben ik volledig alleen, super. Eigenlijk had ik geen geldig ticket meer, want is enkel voor eenmalig bezoek. De kasierster vraagt me of ik gisteren de site moest verlaten omwille van het onweer? Beetje acteur spelen, daar is toch niks verkeerds mee? Na mijn gratis 2de bezoek ga ik met de fiets de noordelijke vulkaan Poike bestijgen. Ik picknick op de top en de afdaling verloopt iets gedisciplineerder dan gisteren. Nog 1 site wil ik nu bezoeken, die van Puna Pau. Dit is een heuvel die men vroeger gebruikte om de cylindervormige hoofddeksels(=pukao) van de moai te maken. Deze hebben een dieprode kleur tov de grijze standbeelden wat resulteert in een mooi contrast. Heb meer dan 7uur gefietst. Tijd om wat te bekomen en caloriên op te slaan. Ik maak mezelf spaghetti met zoete aardappel, perzikken en tonijn…  

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Isla de Pascua»

Paaseiland (21)

23 September 2011 | Zuid-Amerika | Chili | Laatste Aanpassing 28 September 2011

  • img 5977
  • img 6105
  • img 6223
  • img 6095

 

Plaats een Reactie

skipper jalabert, doe zo voort, ik lees uw verhaal van voor naar achter en van achter naar voor !!! ik kan alleen maar jaloers zijn !!! ps : in januari is het mijn toer terug : zeiltrip van meer dan een maand : van singapore langs kusten van maleisie, oversteken naar sri lanka en zo verder tot in de maladiven.......piraterij inbegrepen !! geniet in volle teugen !!! enkel de DOENERS hebben gelijk !!! skipper !! Geplaatst op 29 September 2011

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking