Reisverhaal «Parque national Canaima."Salto Angel"»

Venezuela | 0 Reacties 05 Februari 2009 - Laatste Aanpassing 07 Februari 2009

Zondag 25 januari 2009
"SALTO ANGEL"
Ondanks het vrolijke feestje van gisteren zijn we toch al vroeg uit de veren. Het vertrek naar Salto Angel is voorzien om 07.00u en dan moeten we al gepakt en gezakt staan. Moeilijk is dat niet want zoals OVERAL in Venezuela zijn er hier ook horden honden die vanaf het eerste ochtendlicht het niet kunnen laten om met loeiende bas het kot op stelten te zetten! Ontbijt is er deze ochtend niet en dat gaan we later gevoeld hebben. Luis, een geweldige Venezuelaan is een beetje de doe het alles in La Casita en brengt het olijke groepje met de jeep naar de luchthaven van Ciudad Bolivar. Groot is de luchthaven niet, maar het ziet er alleszins wel netjes en fatsoenlijk uit. Hoewel ik het hier niet verwacht had, is er toch een paspoort controle en het zwiterse zakmes dat we beide rond de hals dragen moeten we afgeven. Even later staan we al naast ons éénmotorig Cesna vliegtuigje en komt de man die verantwoordelijk is voor de goede gang van zaken op de luchthaven, ons onze zakmessen toestoppen. " Steek ze snel weg" zegt hij vlug terwijl hij over de schouder naar eventuele nieuwsgierige bijstanders zoekt. Zoals verwacht dus niet al te veel controle :-)
Met geweldig lawaai stijgt onze Cesna op en even later vliegen we al op 4000 voet boven de Savanne van Venezuela. Ruim is het niet binnenin, maar zelfs met opgetrokken benen genieten we zichtbaar van deze unieke ervaring! Het weer is kraakhelder vandaag en zodoende kunnen we op deze lage hoogte perfect dit gedeelte van Venezuela waarnemen. Brede en smalle rivieren doorsnijden het groene tapijt onder ons en het zachtheuvelende landschap doet het hartje alvast verlangen naar woeste avonturen! Een klein uurtje later begint de piloot al met de afdaling en 10 min later staan we aan de grond na geland te zijn op een airstrip van kiezelstenen. Beetje "flying docters". Nationale luchthaven van Canaima, midden in het hart van het nationale park. Hier geen controles meer en even later zitten we al in een safaribusje dat ons amper 900mt verder brengt. We hadden het liever willen afstappen, maar daar zijn de pemon (oorspronkelijke bewoners van Venezuela) het niet mee eens. Zij willen hun toeristen laten zien dat ze ons kunnen soigneren ! Aangekomen in ons hotelletje krijgen we onze kamers toebedeeld en even later zitten we met een andere groep die nét terug zijn van Salto Angel samen aan tafel. Uitgehongerd als we zijn vliegen we op de spaghetti en vanuit onze ooghoeken kijken we naar de andere groep. Ze zien er moe en afgeleefd uit. Bedenkingen van uitputtende tochten komen in ons op, maar nét na het eten vertrekken wij al op ons eerste dagtripje. Cherun is Pemon en onze gids voor de volgende dagen. In beetje gebroken Engels legt hij de planning uit en wandelen we naar het nabijgelegen meer. Reddingsvest aangorden en voor je het weet zitten we in een "prawl" een uit een boom uitgeholde boot waar in vroegere tijden een 10 tal roeiers aan te pas kwamen. Vandaag de dag zijn het 45PK die de boot voortstuwen en schuimend water spuit even later dan ook in de ogen. De zon is ook van de partij dus het geeft niet ! Aan de overzijde van het meer passeren we langs drie watervallen die eigenlijk van één en dezelfde rivier zijn. Prachtig zicht alleszins en luid gejuich als Cherun ons vertelt dat we dadelijk onder één van de drie watervallen gaan wandelen !! Iets verder parkeert de behendige schipper/stuurman de boot op een strandje en vertrekken we richting "Salto Sapo" De Kikkerwaterval. Cherun vertelt ons dat 's nachts hier honderden kikkers zitten en de oorsrong van de naam is dan ook niet ver zoek ! 200 mt verderop en hogerop staan we voor de ingang van de waterval. Alle belangrijke spullen worden in een plastic vuilzak gedaan, sandaaltjes aan en hopsakee!!! Echt koud is het water niet en het is een geweldige ervaring om onder een overdonderende waterval te kunnen lopen. Onder de waterval is een grot, niets spectaculair...geen annaconda's ofzo, maar helder groene mossen en plantjes doe de wanden van de grot volledig bedekken. We krijgen volop tijd om te "douchen" en foto's te nemen en vertoeven hier al spetterend en spelend met elkaar. Zoals eerder vermeld, wat een geweldige groep!!!! Cherun neemt ons verder mee de rotsen op en leidt ons dieper en dieper het park in. Echt heel spraakzaam is hij niet en buiten de weg wijzen en voorop lopen krijgen we niet echt veel info. Nils en ik zijn dit algauw beu en bij iedere pauze knijpen we ertussenuit om tussen de rotsen en struiken naar wilde alligators, giftige slangen en klauwende jaguars te zoeken, maar buiten een paar snelle salamanders en miljoenen mieren vinden we niets dat ons zelfs maar half zou kunnen opeten. Beetje teleurstellend, maar bon, misschien in exotischere oorden...?
Terug in het dorpje Canaima aangekomen, moeten we nog een uurtje of 2 wachten tot aan het avondeten en Nils en ik trekken erop uit om samen met de lokale kinderen te kunnen voetballen. Eerder hadden we 2 goaltjes gezien, maar nergens is er ook maar iets te vinden dat op een bal gelijkt. Een klein jongetje speelt met een baseball, maar als we dichterbij komen rent hij verlegen weg...met de baseball...snik snik. Wat rondsnuffelen in het dorp dan maar. Canaima is gebouwd volgens de authentieke stijl van weleer. En hoewel er nu met nieuwe technieken word gewerkt zoals ijzernetten en beton, wordt alles netjes afgewerkt met leem en gras voor de muren en het dak wordt net boven de roofing bedekt met palmbladeren. Iets verderop worden er 10 tallen van zulke mooie huisjes gebouwd, allemaal om toeristen zoals ook wij er helaas zijn, te bedienen. Na het avondmaal is het nog even wat nagepraat en dan slapengaan. Morgenvroeg om 07.00u vertrekt de boot naar het basiscamp op een uurtje wandelen van de hoogste waterval van de wereld. Met diepe zucht verlangen we al naar morgen....nog 8u slapen.         ...nog 7u slapen...        ...miljaar nog 6u slapen...    ...nog zzzzzzz....

Maandag 26 januari 2009
"allright guys, today we go to Salto Angel" Cherun, onze gids legt ons de planning van vandaag uit. Eerst zullen we een stukje met de safaribus moeten doen tot bij de bovenkant van de watervallen waar we gisteren onder zijn geweest. Iets verder stroomopwaarts zullen we dan inschepen in de authentiek prawls en gaan we 4u stroomopwaarts de rivier op richting de waterval! Whoehoe roepen we, onze mond nog vol met brood. We nemen enkel een klein rugzakje mee met muggen repellent, zonnecrème en tandenborstel met tandpasta. Eén rugzakje voor ons beide, de vrouwen van onze groep geloven niet dat we daarop kunnen overleven. Zij hebben alvast een rugzak of twee mee...
Nils en ik hebben er allezins ongelooflijke zin in en snel hebben we dan ook onze reddingsvest aan om als ongeduldige kinderen aan de trip te beginnen ! Het water staat eigenlijk al laag door de aanhoudende droogte van de laatste dagen en Cherun en Anthony vragen aan de mannen van de groep om, als de nood "laag" is even mee uit te stappen en de boot verder te duwen. "SEGURO" tuurlijk dat we dat willen doen, Nils en ik hebben immers toch onze sandalen en zwemshort al aan. "Laat maar komen die handel" Even later steken we van wal en scheuren we de hoofdrivier op. Na 10 min is het al om zeep als de motor er niet zoveel zin meer in heeft en moet er een peddel aan te pas komen om ons naar de kant te peddelen. Ach, het zou wat, we hebben er alle vertrouwen in en inderdaad, even later toveren de gidsen een andere motor van onder een zeil vandaan, wisselen nog even de aandrijfschroef en hop, weer weg zijn we ! Na een tweetal uurtjes gaat de gas wat zachter en aan onze bakboordzijde zien we een klein watervalletje en lagune. Hier houden we even halte om...te zwemmen. Héérlijk !! Nils en ik zijn er als de kippen bij en duiken het koele water met een sierlijke tijgersprong in. De gids echter heeft dit niet zo graag en een vermaning lijkt hier op zijn plaats. We laten het niet aan het hart komen en even later zitten Nils en ik in "zen"houding onder de denderende kilo's van de waterval. Zachtjes laten we ons terug in het water glijden en besluiten om ons fototoestel eens onder water te proberen. Het ding zou immers 10 mt waterdruk moeten kunnen verdragen. Met ingehouden adem duiken we onder water en trekken de gekste smoelen om te zien hoe grappig het onder water wel is. Gierend komen we, tevreden over de prestatie van onze Olympus, uit het water ! Afdrogen is er niet bij en in luttele seconden zitten we alweer in de prawl om verder naar onze eindbestemming te reizen(van Venezuela hé) na eenhalf uurtje slaan we een zijrivier in en wordt het een stukje ondieper. Ode aan wie ode toekomt en in dit geval zijn dat de stuurmannen van onze prawls! Nooit heb ik zo ervaren stuurlui gezien als deze kerels ! Vakmanschap is meesterschap, maar wat deze kerels presteren is ongezien. Met uiterste concentratie en precisie sturen zij behendig door alle ondieptes en rotsen door! Vaak schuurt de onderkant van de prawl tegen de bodem van de rivier of tegen onderliggende rotsen, maar keer op keer komen we erdoor ! Plots moet de man de boot door een hevig stromende doch smalle opening sturen en ik voel dat we het niet gaan redden. Snel spring ik uit de prawl om mee te helpen , maar de trots van de gidsen en de stuurman staat dat voorlopig nog niet toe. Iik moet terug in de boot springen en toekijken hoe de gidsen met man en macht de boot door de nauwe, ondiepe, snelstromende opening probreren te duwen...Het lukt ze niet en met enige tegenzin vragen ze de mannen van de boot om mee in het water te springen en....te helpen duwen! De stroming heeft op dat moment de boot al schuin in de stroming geduwd en het is bijzonder hard zwoegen om het ding terug recht te krijgen en verder stroomopwaarts te sleuren. Plots...!!! KNAL !!! de andere prawl van deel II van de groep knalt met hoge snelheid achterop onze prawl en Anthony, onze gids, moet een reuzeduik maken om niet door de prawl geraakt te worden ! Ik sta samen met Luke aan de bakboordzijde en hoewel we de boot beetje per beetje vooruit krijgen, wordt het ook dieper en dieper aan onze kant. Als we tot aan onze hals in het water staan kunnen we, buiten onszelf rechtop houden en zorgen dat we zelf niet meegesleurd worden, niet veel meer doen en springen terug in de prawl. Op dat moment geeft de stuurman er een dot gas op en schieten we eindelijk los...We kunnen verder terwijl we drogen in het zonnetje. Lekker avontuurlijk toch !!! Niet ?
Niet zo heel veel verder komen we aan in het basiscamp. Groep II gaat meteen hier aan de kant, maar wij, groep I varen iets verder en komen meteen aan de juiste kant aan. (Salto Angel ligt aan de overkant van het basiskamp) Na een simpele doch lekker smakende lunch vertrekken we de berg op richting....Mmmmh. Het zal een anderhalf uurtje duren, maar wel een superleuk tochtje. Onderweg krijgen we de kans om aan lianen in de bomen te slingeren en graag doen we het dan ook niet éénmaal, niet twéémaal, maar verscheide malen. Enige zonde is dat we niet de juiste stand op het fototoestel vonden en geen zuivere foto's hiervan hebben, maar dat drukt de pret nog niet in het minst!
En dan, na over duizenden boomwortels te zijn gestapt door de bomen heenm zien we...SALTO ANGEL... We zijn er nog niet helemaal, maar van hier kunnen we toch al een een geniepig piekje nemen. Nog een kwartiertje verder komen we uit op "un Mirador" een uitzichtpunt op een rots. Vanhier hebben we een mooi zicht op de hoogste waterval van de wereld alleen...we kunnen de top niet zien want die zit verdoken boven de wolken. Het heeft dagen niet geregend en dus is het debiet niet zo spectaculair, maar het heeft ook zijn voordelen...want doordat er niet zo superveel water naar beneden kont kunnen en mogen we AAN DE BASIS VAN SALTO ANGEL GAAN ZWEMMEN !!!!!! wat een heerlijk genot ! Het water is bijzonder koel, maar niemand van onze groep lijkt dat te merken. Met zijn allen plonsen en plensen we het water in en trekken de éne na de andere foto...Het is puur genieten hier. We blijven er een dik anderhalfuur en dan..snik snik...moeten we weer terug richting basecamp. Het is echter een voldongen feit. Vanaf heden zijn Nils en ik en héél onze groep deel van de weinigen die de hoogste waterval ter wereld hebben mogen aanschouwen, want "los espiritus guardianes" waren ons aan de voet van de waterval toch een beetje gunstig en hebben de wolken doen opentrekken gelijk Mozes de rode zee...
De tocht terug naar basecamp verloopt in opperbeste stemming en de sfeer is niet de drukken. Al zingend en lachende wandelen we op het gemakje terug om in het basecamp te merken dat we vanavond met z'n allen in HANGMATTEN zullen slapen ! Nooit eerder geprobeert, maar er moet een eerste keer voor alles zijn, nietwaar ? Het wordt nog beter als we de geur van kieke aant spit ruiken. De gidsen nemen dit concept wel heel letterlijk en spiezen de kiekens los door hun aar....hum en steken de staken dan in de grond vlak tegen het vuur om ze zo nu en dan rond te draaien ! Beste kiek die we ooit gegeten hebben. Heel laat in de avond duiken we de jungle nog even in om naar "las estrellas" de sterren te gaan staren, maar "los Luzierdos" een soort van vuurvliegen maar dan 5 keer zo groot geven een meer spectaculair schouwspel dan de sterren die verstoppertje met de wolken spelen. In de hangmat later kan ik de slaap niet vatten. Niet dat ik last heb van muggen ofzo, want er is een muggengaas overgespannen, maar ik kan de juiste houding niet vinden. Het geeft niet, we hebben een geweldige ervaring achter de rug en met de ogen dicht denk ik dan maar dat ik droom.

Dinsdag 27 januari 2009
Tegen 06.00u ontwaakt de groep zachtjes en de gevoelens over de hangmat zijn gemengd. Sommige hebben heerlijk geslapen (Nietwaar Nilske ?) andere vonden het dan weer geen echte luxe. Even opfrissen en na een stevig ontbijtje vertrekken we tegen 07.00u al terug richting het dorp Canaima. De dag is regenachtig begonnen, maar hoe langer en hoe meer je uit de jungle vaart hoe meer het zonnetje je probeert te vergezellen. De trip gaat alleszins een stuk sneller stroonafwaarts en bij sommige stroomversnellingen acteren we alsof we in het waterpark in Bobbejaanland zitten. Heerlijk kinderlijk laten we ons helemaal uit de bol gaan ! Na twéé en half uurtjes zijn we bijna bij onze beginhaven en kunnen we het niet laten om even naar groep II te "moonen" met onze kont ! Zoals gezegd, heerlijk kinderlijk ! :-)
Bij aankomst moeten we eigenlijk even wachten op de safaribus om ons weer naar het dorp te brengen, maar dat vinden we zo overbodig dat we de trip gewoon met z'n allen te voet op het gemakje doen. Nu alleen groep I, want de saaie pieten van groep II willen blijven wachten op het busje...pfffff
Aangekomen aan ons hotelletje is het nog even wachten op het middagmaal en dus nemen we nog even een douche om het heldere water van Salto Angel voorgoed van ons af te spoelen.
Een uurtje later zitten we alweer in een iets groter vliegtuigje en kunnen we met heel groep I terug naar Ciudad Bolivar vliegen. De piloot draait nog een laatste keer over het dorpje Canaima en dan hup naar 6000 ft. Het is opmerkelijk stil, maar voor allen geld het volgende....:

"Het is een onvergetelijke ervaring en blijvende herinnering  geweest en we kunnen alleen maar hopen dat er zo nog vele zullen volgen... "

                                                                                      "Gracias Salto Angel"

 

 

 

 

Fotoalbums van Venezuela

Roraima (46)

11 Februari 2009 | Venezuela | Laatste Aanpassing 05 Februari 2009

Salto Angel (30)

06 Februari 2009 | Venezuela | Laatste Aanpassing 05 Februari 2009

  • Toch nog een exotisch dier gezien. Een tamme Ara..
  • Voor het eerst in m'n leven in een hangmat geslape
  • Twee van de drie "saltos" die je vanop het meer ka
  • " AAAAAIIIIIIAAAA" en dan kwak tegen een boom !

General (14)

22 Januari 2009 | Venezuela | Laatste Aanpassing 03 December 2010

  • Gezellig en kleurig straatje in het centrum van Cu
  • Tandjes poetsen in de rivier. Het is pas later dat
  • De vissersbootjes die in de rio liggen aangezien e
  • Het prachtige strand van Choroni.

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking