Reisverhaal «Oezbekistan»

Belgium - Kirgistan | Oezbekistan | 0 Reacties 26 Augustus 2011 - Laatste Aanpassing 29 Augustus 2011

Nadat we 2x 100 km hebben moeten omrijden omdat de grenspost gesloten was wegens renovatiewerken, zijn we Oezb. zonder problemen binnengereden. Hier wel diesel te vinden. Mini daewo auto’s en minibusjes zijn hier in de mode en koopwaar wordt hier in het centrum vervoerd per (afgedankte) kinderwagen. Ook geen Lenin te bespeuren, wel in elke stad een kopie van de rouwende moeder, en Timur! Ook is alles hier spotgoedkoop (we namen een taxi voor 70 eurocent en eten voor nog geen 3 euro samen). Het geld hier is bijna niets waard - we lopen hier rond met honderdduizenden som.

We slapen in backpackers guesthouses waar we voor het eerst ook met andere toeristen ervaringen uitwisselen, onder andere een West-Vlaams koppel dat met de fiets op weg is naar Australië en Nieuw-Zeeland. Het voelt een beetje vreemd aan zoveel andere toeristen te zien. Tot nu toe hadden we slechts enkele Mongol Rally auto’s gekruist op de weg en ook 1 van de Tashkent Rallly – blijkbaar bestaat deze ook. Daarnaast nog ene motard en dat was het. Maar ondanks het feit dat er veel toeristen rondlopen, zijn de mensen wel heel open en vriendelijk gebleven naar buitenlanders toe. Gelukkig!

We waren 2 dagen in de hoofdstad Tashkent. We sliepen er in het oude stadsgedeelte met nauwe steegjes, niet ver van de heel gezellige bazaar, waar we ons hebben laten gaan aan kruiden en noten en andere etenswaren. Daarna de oudste koran ter wereld gaan bekijken (7e eeuw, op hertenhuid geschreven, in de 14e eeuw naar Oezb. gebracht door Timur 1336-1405 de oostelijke variant van keizer Karel ). Tenslotte ook even naar het Russische deel  gereden per metro (mooi versierde metrostations!). Het Russische deel oogt helemaal anders: brede lanen omzoomd met bomen, parken met fonteinen en standbeelden, grote impressionante gebouwen.  De stad bevalt me wel; ik zou hier wel nog kunnen wonen.

Nu zitten we in Samarkand, 1 van de meest tot de verbeelding sprekende steden langs de zijderoute. En bovendien is er in het Registan een tweejaarlijks festival muziek van het oosten aan de gang. Iedereen loopt hier opgewonden rond, op zijn paasbest (vrouwen in zijden kleren en de mannen vaak in kostuum), want het is feest – tot en met 2 sept: eerst 5 dagen festival, dan einde van de Ramadan (31 aug),  dan 20 jaar onafhankelijkheid (1 sept) en dan de start van het schooljaar (2 sept). Dit wordt hier – zoals overal in de ex-Sovjetunie- echt gevierd  (als er geen Tsjetsjenen het feestje verstoren): de kinderen zijn feestelijk gekleed en brengen bloemen mee voor hun leerkracht.

 Ze verwachten de president vandaag (per supersnelle treinverbinding  Tashkent – Samarkand  - Buchara, die vandaag  door hem geopend wordt) en gisteren waren ze nog druk bezig met het schilderen van de afvoergoten en het borstelen van het gras. Alles moet er piekfijn uitzien en het gewone volk wordt ver van het Registan gehouden: bussen en politiewagens blokkeren alle straten rond het Registan en nergens een groot scherm te bespeuren om hen zo te laten meegenieten van het feestgebeuren binnenin. Wij hebben het een beetje kunnen volgen op de tv in een (vuile) keet - meer een ad hoc cafeetje bij zigeuners thuis.  OP eerste zicht sympathiek, maar er zat een luchtje aan: ze hebben wel goed doorgerekend voor onze wel heel slappe thee en onze plov!    

Maar blijkbaar sluiten ze hier niet alleen straten af. We kregen net te horen dat er maar 1 grens open is tussen Oezb. en Tadj. (niet de grens die we wilden nemen) en 1 tussen Oezb. en Kirgistan. Er zit er niet anders op dan de grens Oezb./Tadj. meer naar het zuiden te nemen en onze route te wijzigen. Niet zo erg, eigenlijk, want nu gaan we de volgens alle gidsen alombejuwelde Wakhan Corridor (langs Afghanistan) en de Pamir Highway (langs bergen van + 7000 m) nemen om nabij de grens met China Kirgistan binnen te rijden.

In de namiddag Bibi-khanym moskee bezocht (eind 14de eeuw genoemd naar Timur zijn Chinees vrouwtje). In dien tijde een meesterwerk en hoogtepunt van architectuur, nu nog steeds very indrukwekkend met immens portaal, 40 meter hoge koepel, onovertroffen tegelwerk en meesterlijke interieurdecoratie. We laten ons wijsmaken dat de onderverdelingen in de ondersteunende kwartkoepels akoestisch geïnspireerd zijn.

Op de binnenkoer een marmeren koranhouder van 2 ton, waarbij iedere vrouw die eronder kruipt gezegend wordt met een rijke kroost, vooruit dan maar. Toch maar even uittesten.

's Avonds nog een wandelingske gedaan en en passant Timur zijn graf bekeken (door de bewaker na sluitingstijd gratis doorgelaten). Graf, 't is te zeggen zijn mausoleum waar naast hijzelf en zijn kleinzoon Ulugbek nog enkele VIPS liggen te rusten. 't is een subliem bekoepeld monument afgewerkt met marmer, jade, bladgoud en natuurlijk de verrukkelijkste fianckes.Terecht want ware het niet van Timur en Ulugbek, dan zou het patrimonium in gans de regio heel wat minder zijn.

De volgende dag: het Registan (plaats van zand), monumentaal hoogtepunt van onze reis, ontworpen door Timur Lenk (timur de lamme da ze zeggen ,nazaat van Chinggis Khan en hoewel deels verlamd als gevolg van vijandelijkheden strekte zijn rijk zich uit van Iran tot Rusland en tot India; een schrikbewind waarbij miljoenen mensen afvielen). Dit complex is begonnen als een groot plein en er zijn de eeuwen nadien (van 1417 tot 1659) drie medressa's (islamitische scholen ) en enkele moskeeën rond gebouwd . De monumentale poorten, sublieme betegeling en met bladgoud en virtuoos schilderwerk besmeurde plafonds en muren zijn fantastisch. Aangezien het Registan gisteren afgesloten was voor het publiek en we Samarkand ook niet wilden verlaten zonder dit beleefd te hebben, zijn we vanmorgen op goed geluk naar de kassa gegaan. Gesloten tot 12 u wegens repetitie voor het muziekfestival. 'Maar we moeten vertrekken'. 'Absoluut Njet', was het antwoord van een groep politieagenten aan de ingang. Dan maar mijn truc van altijd bovenhalen en eens gaan spreken met een politieagent van een rang hoger, nl. met een ster op zijn schouders. Even rondbellen, en ja, hoor, we mochten (gratis) binnen. Maar als we wilden konden we tegen een prijsje een minaret beklimmen die normaalgezien voor het publiek gesloten is. Een beetje zakgeld dus voor de politie, die trouwens heel slecht betaald is. Niet te verwonderen, trouwens, want praktisch op elke hoek van de straat staat hier politie. Dit moet de staat handenvol geld kosten.

En dan op weg naar Tadjkistan. Onderweg nog een gebroken uitlaatpijp laten fixen, en dit op zondag! Ze lassen hier nog met carbuur (een soort steentjes die ze in water gooien en zo gas bekomen).

 

 

 

 

 

Fotoalbums van Oezbekistan

Oezbekistan (21)

26 Augustus 2011 | Belgium - Kirgistan | Oezbekistan | Laatste Aanpassing 26 Augustus 2011

  • tadjikistan 008
  • voor ons wel open.
  • mausuleumpjes
  • PAPRIKASTAN

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking