Reisverhaal «Turkije»

Belgium - Kirgistan | Turkije | 2 Reacties 15 Oktober 2011 - Laatste Aanpassing 26 November 2011

Na Batumi, Georgische kuststad aan de Zwarte Zee, ben ik aangekomen in Trabzon, Turkse kuststad aan de Zwarte Zee. En dit na een nogal chaotische minibustrip. Bestuurder en assistent leken heel erg gehaast en ook heel bedrijvig in het smokkelen van drank en sigaretten, die ze onder de passagiers verdeelden om de grens mee over te nemen. Toen ik als laatste mijn rugzak ging halen om die door de douane te loodsen (ik was eerst nog een visum moeten gaan halen ergens in een kotje over de grens), kreeg ik een zak in mijn handen geduwd. Eerst protesteerde ik, wat is dat, dat is niet van mij. Oh, geen flauwekul,he, die is leeg. Ja ja, ik wil dit wel eerst even controleren. Daar kreeg ik nauwelijks de tijd toe, want het moest allemaal zo vlug gaan. Toch nog kunnen zien dat er nog een lege zak instak. Het is me nog altijd niet duidelijk waarom ze dit niet gewoon in een valies staken. Enfin, ik ben veilig de grens over geraakt.Wat een gedoe. En zeker als je de taal niet meer spreekt. Wat een verschil.
Maar Trabzon valt reuzegoed mee - de roep om 5u 's morgens voor het gebed moet je er wel bij nemen. En heel lekkere vis gegeten.

Gisteren, zaterdag, leek iedereen - vrouwengroepjes, mannengroepjes, families, jongeren - aan het shoppen, en ik ook dus... En vandaag ben ik op excursie gegaan naar een klooster die als het ware vastplakt aan een rotswand boven een weelderige vallei. Mooi, maar ook wel heel erg toeristisch. Hoe kant het anders - het is aanbevolen als 1 van de hoogtepunten van je reis naar Turkije. 
Daar werd ik door eerstejaarsstudenten geneeskunde gevraagd om met hen op de foto te gaan. En er volgden nog vele foto's, en nog vele vragen. En van het een kwam het andere: een half uur later was ik, samen met een Tjechische erasmusstudent - wist niet dat je met Erasmus nu ook al naar Turkije kon - uitgenodigd op hun barbecue. Heerlijk! Deze persoonlijke contacten raken me zoveel meer dan gelijk welk historisch gebouw of site dan ook. Daarom ook dat ik in Erzurum en Ankara terug couchsurf. Benieuwd bij wie ik ditmaal terechtkom...

______

De volgende dagen was ik achtereenvolgens in Erzurum, Sivas en Ankara. Erzurum staat gekend als 1 van de meest conservatieve steden in Turkije. Er liepen dan ook veel vrouwen rond met enkel de ogen ontbloot.
Ik logeerde er bij Murat, alias mister no problem. Hij deed enorm zijn best om me heel goed te ontvangen - betaalde op restaurant, mijn busticketten in de stad, ging 's avonds nog naar het busstation om het ticket voor Sivas voor de volgende dag voor mij te gaan reserveren, etc., maar vaak verliep de communicatie verwarrend. Zo gaf hij eerst een GSM-nr van zijn vrouw en van hem. Daarna kreeg ik een mail waarin stond dat ik hem bij aankomst in Erzurum moest contacteren op een nr dat een ander nr bleek dan deze die hij 2 d eerder gegeven had - achteraf bleek dat hij van nr veranderd was, maar dat was me aanvankelijk niet duidelijk. En dan belde hij me de avond voordien op via nog een ander nr (achteraf bleek dat dit een communicatie via de computer was). Bij aankomst zond ik een sms naar alle drie de nrs, maar geen reaktie. Een zeer behulpzame studente op de bus trachtte hem op te bellen, maar zijn nrs leken niet te werken! Dan maar zijn vrouw gebeld, die geen Engels spreekt. Gelukkig heeft die studente alles geregeld en konden we zo Murat bereiken. No problem - we hebben elkaar toch gevonden? Ook miste ik door hem bijna mijn bus naar Sivas, maar no problem - ik heb de bus  toch niet gemist?
Tenslotte gaf hij me verkeerde info over de aankomsttijd van mijn bus in Sivas waardoor mijn gastheer daar een uur heeft staan wachten, maar no problem...
Bovendien sprak hij gebrekkig Engels - al dacht hij van zichzelf dat hij heel goed Engels sprak. Zijn vrouw echter sprak geen Engels, maar het lukte toch goed om een uur met haar te communiceren via google translate. Ze was heel erg geïnteresseerd en bleef maar vragen op me afvuren. Al bij al was dit wel een interessante ervaring om bij een Turkse familie te logeren. Ze leken me een gelukkig gezinnetje.  

In Sivas werd ik opgevangen door een aantal laatstejaarsstudenten ingenieur. Ik voelde me net 20 jaar jonger. Ze hebben ook gekookt, al heb ik daarna wel twee dagen krampen in mijn maag gehad.  'k weet niet wat ze er allemaal in gedraaid hebben...
En in Ankara logeerde ik bij een zeer sympathieke marine officier. Hij had zelfs een CD van Vaya Con Dios liggen!


Ik kwam in Ankara aan de dag na de aanslag op 24 Turkse soldaten in het Koerdisch gedeelte van Turkije. Overal waren er demonstraties aan de gang en aan bussen en taxi's en huizen en restaurants hing de Turkse vlag te wapperen. 's Morgens ging ik het mauseleum van Ataturk annex museum bezoeken en ook daar liep het vol studenten die slogans scandeerden waarin Alah verdacht veel voorkwam. Ik voelde me er heel triestig bij. 

 
's Avonds ben ik met Murat meegegaan naar een taaluitwisselingsavond Frans - Turks, georganiseerd via couchsurfing, waarbij ik zo ook kennis kon maken met andere Turkse jongeren en een Fransman die er woont voor zijn werk.

Morgen is het zover. Dan keer ik naar België terug. De reis zit erop....  

 

 

 

 

 

Fotoalbums van Turkije

Turkije (15)

16 Oktober 2011 | Belgium - Kirgistan | Turkije | Laatste Aanpassing 16 Oktober 2011

  • Openbaar vervoer gebeurt hier - net zoals in Armen
  • Deze schatjes hebben me een bed en eten gegeven in
  • Trabzon aan de Zwarte Zee
  • Turkije 018

 

Plaats een Reactie

Celien en Jeroen Hey!! Hopelijk lukt de aanpassing daar en worden nieuwe plannen snel gesmeed ;-) Kind 44 is net door beiden gelezen. We sleurden ze de pamir en de karakorum over maar laten het boek nu voor onze volgelingen in Lahore. Nice to meet you! Celien en Jeroen celienjeroen.shareyourstory.nl Geplaatst op 09 November 2011
jenny hallo ann, wat een prachttige reis, goede terugreis, groetjes, Jenny Geplaatst op 23 Oktober 2011

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking