Reisverhaal «1 januari 2015»

Chili - Argentina - Patagonia | Argentinië | 0 Reacties 01 Januari 2015 - Laatste Aanpassing 03 Januari 2015

Ondertussen zit ik zeven dagen op hetzelfde adres! Nog nooit ben ik ergens zo lang gebleven, maar van zodra ik hier aankwam voelde ik mij hier lekker op mijn gemak.

Ook omdat je in El Chalten gemakkelijk verschillende prachtige wandelingen kan maken die zomaar aan de deur vertrekken was een reden om hier te blijven en een derde reden was omdat ik wel oudejaar wou vieren met deze mensen en dat was een goed idee.

Ik had beloofd om te koken en toen iedereen aan het smikkelen was werd ik op een applaus getrakteerd. iedereen was kei-enthousiast! We begonnen met zeven en tijdens het eten hoorden we trommelen buiten. Enkele vrienden van Pupi speelden muziek voor de deur, even later stond ik op blote voeten op straat Afrikaans te dansen. De spelers kwamen binnen en begonnen pizza te maken in de tuin op het kampvuur dat Pupi in brand had gestoken. Tegen 24u00 stonden we allemaal hand in hand in een cirkel rond dit kampvuur te dansen! Daarna speelden we om beurten op de conga's, trommels, en alles dat geluid kon maken en we dansten. Even later kwamen ook de buren een fles drank brengen, we nodigden ze ook uit en nog wat later kwam een Frans koppel die eigenlijk ook hadden willen komen slapen. Uiteindelijk maakte we een balans van dit multicultureel gezelschap er waren: 2 Amerikanen, 2 Fransen, 1 Italiaan, 1 Chileen, 1 Spaanse, 1 Belgische, Uruguanen, Paraguanen en uiteraard Argentijnen. Dit is een oudejaar dat ik nooit meer zal vergeten!

Toen Anna de muziek beu was trokken we naar een optreden waar het iets heftiger aan toe ging en toen dat afgelopen was gingen we dansen in een zaaltje achter een café. Samen met Laurel en Pupi heb ik staan springen van de ene kant van de zaal naar de andere! Tegen 6 uur vond ik het welletjes en ging ik mijn bed opzoeken. 's Ochtends vertelde Laurel dat hij nog naar een Laguna was getrokken en hij had foto's en een filmke van een stinkdier dat ze daar waren tegengekomen! Prachtig!

Op nieuwjaarsdag besloten Anna en ik een deftige wandeling te maken want het was schitterend zonnig weer en we trokken naar de Loma del Pliegue Tombado. We hadden geen idee wat ons te wachten stond maar na ongeveer 3,5 uur stappen stonden we beiden met onze mond open. Telkens als je onderweg bent naar ergens dan denk je dat het niet kan dat je iets te zien gaat krijgen dat je nog niet gezien hebt, of dat je iets mooiers gaat zien dan dat je al gezien hebt. Maar we stonden aan de grond genageld. We maakten zelfs een rondedansje. Het uitzicht was 360 graden rond fantastisch! Alle bergen en gletsjers en lagunas die we de laatste dagen al gezien hadden gekregen lagen nu allemaal voor ons op een rij!

Het was een goeie beslissing om hier zo lang te blijven, de prachtige omgeving, de gratis wandelingen, het gratis verblijf maar vooral de vriendschap, de gezelligheid en de liefde die je van deze mensen krijgt. Mensen die eigenlijk 'vreemden' voor je zijn en die je zomaar in de armen geven en kussen. Het is een wereld dat wij koude belgen niet kennen en dat is heel jammer. De ervaring die ik hier had zal ik nooit meer vergeten! Deze mensen nemen jou in hun op beter dan je eigen familie!