Reisverhaal «Den bak in»

Chili - Argentina - Patagonia | Argentinië | 0 Reacties 11 December 2014 - Laatste Aanpassing 14 December 2014

Regen is het eerste wat ik zie als ik uit de venster kijk, regen en wolken. Jammer want achter de wolken zit Olivia en 'Cinco hemanos' twee prachtige besneeuwde bergen. Nu en dan zie ik ze maar twee minuten later verstoppen ze zich terug achter een dik pak grijs. Ook de zee ligt er zomaar wat verloren bij.. Jammer want het moet hier wel heel mooi zijn. Dan maken we er maar een museumdagje van en dit kan want ze hebben hier een "ster" met in ieder paviljoen een ander museum. Het eerste gaat over de gevangenis. Ooit was dit gebouwd als huisvestiging voor een strafkolonie, later werd het een gevangenis vooral voor politieke gevangenen en nog later in 1900 kwamen de zware gedetineerden. Ze moesten er werken, hout uit het bos ontginnen en dit werd dan met een trein vervoert, el tren del fin del mundo. Ook Carlos Gardel - een beroemde zanger - zou er gevangen gezeten hebben. En enkele hele gekende misdadigers, zoals een jongen met flaporen waarbij je haren recht komen als je zijn strafblad leest. Sommige cellen waren gerestaureerd naar hun oorspronkelijke staat en andere werden mooi ingericht als tentoonstellingsruimtes, zo waren er drie toegewijd aan België omdat een Belg Adrien de Gerlache - ook een expeditie had ondernomen in Antarctica met het schip 'de Belga'. Het maritieme museum ging vooral over deze expeditiegangers zoals Scott en Amundsen enz. Een volledige vleugel was nog volledig in originele staat, ook de WC en doucheruimtes waren nog origineel. Wel aangrijpend. Er was ook nog een museum over de pinguïns met enkele opgezette exemplaren. Sommige waren echt schattig, voorbeeld de Panacho Amarillo, een gele punker! en dan de Macaroni! Wat mij vooral opviel was de huid van een zeehond, die was harig! Ik had altijd gedacht dat deze glad leerachtig waren maar er stond haar op!

Aangrijpend is ook het paviljoen van de Yamana - de oorspronkelijke indianen die stierven doordat de expeditieleden hen kleren hadden gegeven om te dragen. De indianen waren gewoon om naakt rond te lopen en hun huid in te smeren met vet tegen de koude. Op die manier hadden ze een dikke weerstandslaag opgebouwd. De kleren tasten deze beschermlaag aan en daardoor ging hun weerstand om zeep met het gevolg dat ze 'onze' ziektes kregen zoals tuberculose enz. Dus weeral eens een bewijs dat te proper niet gezond is. 

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking