Reisverhaal «Van oud naar jong»

Chili - Argentina - Patagonia | Argentinië | 0 Reacties 20 November 2014 - Laatste Aanpassing 04 Januari 2016

Half 6 - wassen - aankleden - Jose wakker proberen te krijgen want hij moet voor mij de deur open doen van zijn apotheek. Wat een leven, als ik hier binnen kom ligt hij in een bed, hij heeft er twee. Een eenpersoonsbed staat in een soort living waar hij 'slaapt' als zijn apotheek open is en (als zijn hulpje er niet is) en als hij van wacht is. Andere dagen slaapt hij in zijn slaapkamer. Constant staat overal de TV op, maar dat is hier overal: in de cafés, restaurants, slaapkamers, op de bus. Volgens mij ziet een Amerikaan gemiddeld 10 films per dag. Maar ik mag niet klagen, Jose is een stille, lieve jongen, leeft voor zijn dieren en ook wat teruggetrokken maar ik mocht hier wel vier keer gratis slapen!

Na een dikke knuffel vertrek ik naar de bus en enkele uren later zit ik in Tucuman. Een vuile stad, niet de moeite om hier buiten te lopen, maar ik ben hier gekomen omdat Tafi del Valle de moeite zou zijn en dat ga ik morgen proberen te ontdekken. Met heel wat moeite geraak ik binnen op mijn volgende CS adres en dat is haha van oud naar jong...

Even schetsen: een gast doet de deur open met een dun afgeknabbeld ding in zijn mond, loopt me voor naar een kamer waar drie stapelbedden staan,.. Hij stelt zich voor als Charly de 'kamergenoot' van Benjamin, mijn gastheer. Na een gesprek over wie we zijn wat we doen, België, bier en wat ik altijd vertel, nl. dat mijn jongste dochter hier ergens rondhangt. Vraagt hij of ik 'blaadjes' heb.. hij heeft wat wiet maar geen blaadjes genoeg (voor twee?). Dan knoopt hij een zakje open, haalt er wat groen gras uit, versnippert het wat, vraagt of ik ook wil, en draait dat in een blaadje. Hij denkt dat ik een privékamer zal krijgen. Ondertussen zit ik in iets wat als 'living' moet doorgaan en is hij in zijn bed gekropen, tja het is 15u30 dus siësta tijd. Volgens wat ik van hem kan begrijpen ligt Benjamin ook te maffen boven, Ik heb de keuken eens bekeken en ik denk dat ik vandaag op restaurant zal gaan. Maar ik moet toegeven de muziek is keigoed, reggae,.. en ik amuseer me.

Ook al plakken mijn armen aan de tafel en prikkelt mijn tong wat van de lucht dat hier hangt, ik blijf erin geloven.. Benjamin is iemand die met de fiets de wereld rond rijd en fotografeert voor hobby dus dat moet wel goed zijn..

Hongerig trek ik naar buiten, de stad in en ik vraag mij af of dit dezelfde stad is als daarnet? Ineens is alles levendig, vol mensen, allemaal winkels die open zijn, daarnet was dit hier een dode bedoening, niks open en nu is het een totale ommekeer. De stad bruist..

Er zijn zelfs enkele mooie gebouwen, maar ik heb geen zin in foto's maken wegens al een beetje te donker buiten. Het eten is niet zo lekker, de chat met thuis ook niet want ze hebben bij ons Frau ingebroken.. Na een ijsje keer ik terug naar 'het kot', Benjamin is nog steeds niet boven water, ik installeer mij aan tafel maar zonder internet ben ik een beetje als een hulpeloos verloren gelopen diertje. Lezen lukt niet want daarvoor is het te donker. Er lopen wat individuen rond, waaronder Charly, ook William komt even een hand geven en is weer weg. Een springend blondje komt me ineens een kus geven, vliegt haar loverboy rond de nek, een lange roste slungel en ze trekken zich terug in de tuin? Daar zit ik,.. sigarettenrook prikt in mijn ogen, neus,.. Rond 22u00 komt Charly gepasseerd en terwijl hij nog een sjaffie rolt duidt hij op zijn smartphone 'boring' aan.. euh eigenlijk wel een beetje. Mijn rugzak staat nog steeds tegen de 'boekenkast' en eigenlijk weet ik nog steeds niet waar en of ik hier wel kan slapen. Benjamin nog niet gezien? vraagt hij verwondert, blijkbaar ligt die boven te maffen. Charly belt hem maar krijgt hem blijkbaar niet uit zijn roes want nog een half uur later doet hij de deur open van de 'kamer' waarvan ik dacht dat dit mijn privékamer zou zijn. Het was een opberghok met een fiets, zwierder, dozen, rommel en idd ook wel iets wat op een bed lijkt. Charly pakt een schroevendraaier en samen met de lange rosse slungel verdwijnen ze in de tuin. Even later komt hij de lamp uit vijzen in 'het hok'. Tientallen vragen dwarrelen door mijn hoofd maar ik blijf er kalm bij. Een dood versleten zetel wordt binnengedragen en dan komt de oplossing, hij neemt me mee naar buiten en in de tuin is een hok en daar binnen staat een .. bed.. Dit wordt mijn slaapplaats. Ik zie geen ongedierte dus daar kan ik mee leven, met een soort laken dat ik vind kan ik het vieze bed bedekken en ik besluit om met mijn kleren aan te slapen. Ach het is beter dan op de bus slapen, behalve dat je op de bus geen honderden muggen hebt, voor het eerst moet ik mijn muggengel bovenhalen, een plastieken zak met mijn vuile was gebruik ik als kussen. Even mis ik Jose die me een muggenapparaatje gaf. En dan komt het idee bij me op dat dit wat op een 'cel' lijkt maar het verschil is dat het 'schuifje' langs de binnenkant zit en niet langs de buitenkant. Hopelijk laten ze deze nacht de deur naar buiten open. Als ik onder de ochtend de badkamer opzoek om te plassen zit er iemand in de living, "Hola, quetal?" misschien wel Benjamin bedenk ik maar na het plasje is hij weg.. en toch was het geen geest, Ach ik kruip gewoon terug op mijn brits... 

Foto's: https://picasaweb.google.com/105900013451389874251...