Reisverhaal «Villa la Angostura»

Chili - Argentina - Patagonia | Argentinië | 0 Reacties 30 November 2014 - Laatste Aanpassing 30 November 2014

Vandaag verdiende ik mijn MTB diploma.

Nahuel Huapi is een van de zeven - eigenlijk zijn het er acht - meren. Je kan verschillende tochten maken naar een van deze meren of zelfs een zeven-meren-tocht maken. Zelfs met de fiets is dit mogelijk, dan doe je er wel een dag of drie over.

Ik beperk me door etappes te maken, met de boot ging ik naar Brest en lago Frias en gisteren maakte ik een wandeling naar de Lago Correntoso. Vandaag huur ik een MTB en fiets naar El Bosque Arrayanes. Dit ligt in de lago Victoria en wordt ook als uitstap aangeboden vanuit Bariloche. Met de fiets is het 5 km rijden tot aan de baai (bahia Mansa) en daar fiets ik het NP Los Arrayanes in op het schiereiland Peninsula de Quetrihue. Vandaar is het een MTB tocht van 13 km enkel en het is klasse 'medio' staat pas op het einde van de tocht. Als je hem op twee uur doet kan je hem beschouwen als een 'Alta' dat is het zwaarste enne op het einde van de rit kom ik tot de ontdekking dat ik de terugtocht op twee uur heb gedaan!

Maar het begin was niet te doen! De normale MTB weg was gesloten wegens een deel dat ingestort was dus moest je de eerste km langs de wandelweg doen. Trappen dus! Eerst een hondertal gewone houten trappen en daarna moest je je fiets over een soort zanderige trappen gemaakt met balken sleuren. Sommige waren wel een meter hoog, zodat ik eerst mijn fiets er moest opsteken en daarna er zelf op klauteren. Na een km werd de route 'normaal' maar wel heftig. Regelmatig stond een bord met 'gevaarlijke afdeling, gelieve af te stappen en te voet te gaan'.. de eerste keer deed ik dat maar daarna bleef ik gewoon zitten. Soms kneep ik wel mijn billen toe! Boomstronken, takken en van die diepe gleuven in de weg, t was er allemaal.. maar je wordt het gewend. Bergop was niet altijd eenvoudig want het veloke dat ik kreeg was nog slechter dan mijn Trek en met van die versnellingen die pas schakelen als je boven de heuvel bent, ook al had je tijdig je shifters gebruikt. Dus hier en daar kon ik niet anders dan afstappen want zo'n 12% helling nemen met een te grote versnelling dat lukt niet! Er stond trouwens ook geen al te klein tandwiel op en de remmen kon je blijven samenknijpen.. Maar het was plezant! De enige fietsers die ik tegen kwam was een groepje 'echte' mannen in volledig tenue, met fietsbroek, klikpedalen, handschoenen enz.. en ik met mijn teva's en wandelbroek ging er toch mooi naast gaan zitten. ik vond dat ik niet moest onderdoen!

Het uitzicht trouwens was fantastisch mooi, na ongeveer een drietal km kwam ik bij een splitsing die rechts naar een mirador ging en links naar een andere. Twee keer een prachtig uitzicht en een mooie picknickplaats ;-) op het einde van de rit reed ik door het Arrayanbos, dat is een bos met speciale bomen die een 'oranje' bast hebben. Ze zijn heel hard en ideaal om meubelen uit te maken. Hier een daar stond ook een 'dode' boom, prachtig zilvergrijs, zonder bladeren maar heel mooi vind ik. Als je zo alleen op weg bent dan kom je mooie dingen tegen die je in vervoering brengen, zoals een koe voor je voeten, enkele paarden en opeens vloog een valk (denk ik) vlak voor mijn neus en zette zich neer op nog geen meter van mij. Een tijdje keken we elkaar in de ogen en hij bleef een ganse tijd naar mij kijken, lang genoeg dat ik mijn fototoestel uit mijn rugzak kon nemen en een foto maken. Ook prachtige grote mooi gekleurde libelles vliegen zomaar voor je neus, deze fotograferen is wel wat moeilijker. Maar het is gewoon genieten! En zoals ik de laatste maand al dikwijls dacht. dit is de beste reis die ik ooit maakte!