Reisverhaal «Calais - Lombardsijde»
Noordzeetrappelen
|
België
|
0 Reacties
30 Juni 2020
-
Laatste Aanpassing 06 Juli 2020
De vierde dag al en we hebben het idee dat we nog niet ver vooruit zijn geraakt. Gisteren hadden we graag Boulogne sur mer gehaald.. maar de wind dacht er anders over. Onze spullen worden rap ingebonden en we zetten koers naar de gesloten bakker, water halen we in de kleuterklas en ontbijten doen we wat verder in t gras.
We maken een ommetje langs de supermarkt in het volgende dorpje en fietsen verrast op een volgend groen bordje, we voelen dat we op de juiste weg zitten.. koppige wind beukt tegen onze schouders, knieën en pedalen.
Het enige wat ons nu te doen staat is de groene bordjes volgen, of niet.. we zien ze niet meer maar voelen toch dat we goed zitten. Wind op kop is richting BsM.. dit gekroch, gesteun, gestoemp, gaat door tot Inge plots in de namiddag ergens op een winderig terrasje een glorieuze ingeving krijgt: 'moeten wij eigenlijk naar Boulogne?' vraagt ze. Niks moet en we besluiten om een haakse hoek te maken en naar boven te fietsen, naar Calais. We zetten ons Google madam op en die heeft zin om ons wat avontuur te gunnen, even later stuntelen we met onze stalen rossen door velden vol grassen die tot aan ons midden kwamen. Drie keer moest ik stoppen om slingers gras uit mijn cassette en derailleur te halen. Bobbel op, hobbel af, slingerden we door het hoge gras.. bij een riviertje aten we onze tweede picknick op stokbrood met chocolade.. kwestie om energie genoeg te hebben om Calais te halen. Ondertussen zochten we een camping.. te laat.. hiervoor moesten we terugkeren. Goe zot..dat doen we niet.. in Calais zelf kamperen zagen we niet zitten wegens de 'onrustige' persberichten over dit stadje en ook met het oog op de buienradar leek dit geen goed idee… we 'booking.com'-en een hotelkamer ter waarde van 20€ de vrouw. Na een obligate goeie Franse Picon vin blanc slapen we als roosjes tussen de lakens terwijl de regen tegen de ruiten beukt. 's Ochtends staan we al vroeg in de winkel voor ons ontbijt. Fietsen van Calais naar de Belgische kust trekt nergens op, is zelfs verschrikkelijk. Opzoekwerken leverden niks deftigs op en een bezoek aan het toeristenbureau bevestigde mijn ervaring: namelijk dat er niks te downloaden valt want dat er ook niks is. In de gutsende regen sjeezen we langs de camions op de route nationale. Als we dachten dat we een groene route hadden gevonden voelden we dat we verkeerd zaten. Want als je als eenzame fietser kromgebogen over je stuur jezelf een weg baant door een muur van wind dan weet je: dit is de weg naar Boulogne sur mer!
Intussen had Inge geregeld dat we onderdak kregen bij haar neef, dit gaf ons moed om verder te ploeteren door wind en regen.. en modder .. want de knooppunten voerden ons in De Panne door het artiestenpad en als artiesten kwamen we eruit: vol modder!
In Lombardsijde werden we ontvangen als twee koninginnen. We kregen een viersterrenhotelwaardige ontvangst.
