Reisverhaal «Ik beken, ik heb geleefd!»

Chili - Argentina - Patagonia | Chili | 0 Reacties 30 Oktober 2014 - Laatste Aanpassing 31 Oktober 2014

Vandaag trok ik de stad in met de bedoeling zoveel mogelijk te zien en dat is me aardig gelukt. Eerst ben ik de Cerro Santa Lucia opgeklommen om boven te constateren dat er niks meer te zien was dan "stad", zoals er zoveel zijn. Verder liep ik enkele straten in en uit maar kon geen fantastische gebouwen vinden. Plaza del Arma waren ze aan het restaureren maar de Cathedraal was prachtig vanbinnen. Na nog enkele kerken zocht ik mijn weg naar het huis van Pablo Neruda en dat was een aanrader. Ik had al een boontje voor de man die de tekst schreef wat ik op mijn doodsprentje wil nl: ik beken, ik heb geleefd! Nu heb ik echt wel een beeld van deze nobelprijswinnaar en zijn minares. Ze had trouwens dezelfde smaak als mijn zus want ik kwam daar hetzelfde eetservies tegen. Het huis had hij gekocht voor zijn minares Mathilde en daar las ik enkele prachtige teksten. Die man zat vol liefde. Daarna nam ik de metro naar het kerkhof. Net zoals in Cuba reed men hier ook met auto's binnen en ze hebben er ook gebouwen volggestouwd met overledenen. Het was wel een eigenaardig kerkhof, allemaal grote graven maar met heel veel bloemen en planten ertussen en ook op de graven was het een wildgroei van planten. Er was ook een grote muur met daarop allemaal namen van verdwenen mensen. Met daarboven de mooie zin: "Al mijn liefde is hier bij alle mensen die verdwenen zijn in de zee of de bergen" door Allende. De metro bracht me naar een interactief museum voor kinderen, kwestie om mij al wat voor te bereiden op de toekomst als bomma. En het lukte... ik heb me geamuseerd. Vanavond slaap ik terug op mijn CS adres, heel vriendelijk en warme mensen.