Reisverhaal «Caibarien»

Cuba | Cuba | 0 Reacties 08 April 2013 - Laatste Aanpassing 16 Januari 2014

Moron wordt het verste punt waar we komen, van hieruit keren we terug en vanaf nu krijgen we normaal gezien wind in de rug. Hopelijk hebben we meer geluk dan de eerste dagen in Cuba. Gisteren reden we de ganse rit met wind op kop, op die manier waren het 'lange' kilometers.

Het ging goed, binnen de kortste tijd zagen we al 10 km op de teller en kregen het gevoel dat we vandaag een goed eind zouden kunnen opschieten. Het landschap was heel mooi, een van de mooiste die we tot nu toe zagen, bovendien was er niet zoveel verkeer. Het was zalig fietsen.
Na 50 km in Mayajigua, hielden we halt bij een hotel met thermale baden. Henrik had nog gezegd therminale baden en inderdaad, ze waren leeg. Ergens las ik dat ze de zwembaden op maandag leeg laten lopen en dat ze dan een ganse week nodig hebben om terug vol te lopen met bronwater. Korte stop dus.
In het armtierige dorpje gingen we op zoek naar eten, maar het enige wat we zagen waren de allomgekende smotsige dubbelgevouwen pizza's die stijf staan van de zon. We vroegen ergens om een broodje met kaas en hesp, de hesp was goed voor de hond want die rook scherp. Niet te geloven, dagenlang rijden we langs bomen die vol hangen met bananen, mango's, cocos en velden vol tomaten, ananas en ze kunnen blijkbaar niks van al dat lekkers bekomen?! 's middags eten ze pizza en 's avonds rijst met bruine (kidney)bonen.
In Camajuani, het volgende dorp kochten we twee repen chocolade en we voerden er een leuk gesprek met een man die heel goed Engels praatte. Hij was leraar aan de hogeschool en hij verdiende 20 dollar per maand. Zijn vrouw was ook lerares en hij had eigenlijk twee jobs, op die manier lukte het hun om rond te komen, maar het leven was hard vertelde hij. Zijn zoon woonde in Amerika en zijn dochter op de Canarische eilanden, ze hadden allebei gestudeerd. Cubanen mogen niet studeren wat ze willen, ze worden een richting opgelegd. Hij vertelde dat hij zo graag zijn familie zou bezoeken maar als hij naar het consulaat ging om een aanvraag te doen werd hij genegeerd. Hij zou graag eens op hotel gaan, reizen en een deel van de wereld zien maar dit was onmogelijk. Hij had wel een eigen huis kunnen bouwen, een huis huren is daar niet gebruikelijk. Hij vertelde wat een auto kostte, een nieuwe kunnen of mogen ze niet kopen. Voor een tweedehands KIA van drie jaar oud betalen ze al vlug 35000 CUC. De prijs van een huis. Scholen, hospitaal en dokterskosten zijn gratis, maar in de ziekenhuizen wordt je verschrikkelijk slecht geholpen zei hij. Die zijn van de staat dus het personeel werkt er tegen hun zin, net als in de restaurants en de hotels.
Met de wind in de rug bereikten we ons doel: Caibarien, een dorpje aan de zee. Van hieruit kan je terug over een dijk naar een eiland maar we bedanken hiervoor, dit gaan we echt niet doen.
In onze bijbel staat maar 1 casa en een hotel, de casa is volzet en we krijgen een alternatief, hier zitten we echt in de achterbuurt van het stadje. Een jonge ket van een jaar of negen loopt hier met een pelikaan rond die hij gevangen heeft. Brr dierenbeulen. We eten langoestienen en scampi's en andere vis, het is eetbaar.
Vandaag fietsten we ons record, van Moron naar Caibarien: 120 km
We slapen bij Yayo voor 26 CUC

 

 

 

 

Fotoalbums van Cuba

Cuba (54)

16 Maart 2013 | Cuba | Cuba | Laatste Aanpassing 19 Januari 2014

  • 37
  • 22
  • 9 Callejon de Hamel
  • 26

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking