Reisverhaal «Ciego de Avila»

Cuba | Cuba | 0 Reacties 06 April 2013 - Laatste Aanpassing 16 Januari 2014

Gisterenavond sliepen we goed in op de tonen van gezellige salsa muziek want blijkbaar lagen we naast de Casa de la Musica. Na een gigantisch ontbijt vertrokken we naar Ciego de Avila, een dorpje waar blijkbaar niet veel te zien is maar wat voor mij qua kilometers een goede afstand is. De baan is lichtjes golvend en we komen goed vooruit maar het wordt geen aangenaam dagje. Als we eindelijk in Ciego de Avila toekomen ben ik murg van het verkeer en Mich zijn longen doen pijn van het roken. Nee geen sigaren maar wel evenveel CO2 dan twee pakken Drum. Er was zoveel verkeer op de Carreterra National dat we ons op de autostrade waanden. De vrachtwagens kwamen ons zo dichtbij voorbijgeschoten dat het haar op onze armen recht kwam. Niet de doen, het was de minst aangename weg die we hier al gereden hadden. Mich vroeg onderweg om een alternatieve baan te nemen rechtstreeks naar Morron, maar ik zag het niet zitten om 100 km te rijden, stom want misschien had het wel aangenamer geweest. Bovendien had ik ook schrik om op een weg te komen met onoverzichtelijke heuvels waarbij ik terug op mijn tong had moeten trappen. Tja soms moet een mens kiezen tussen de cholera en de pest. We reden het stadje binnen en zochten 'el centro' om rustig op een bank de broodjes met spek en eieren, meegenomen tijdens het ontbijt op te eten.
Gisterenavond zaten we op een bank op het marktplein, de cubanen te observeren, een leuke bezigheid. De politie stapte toen op enkele mensen af, zij moesten hun fiets wegzetten. Even ervoor hadden we al een 'fietsparking' gezien. Wij dachten dat zoiets wel nuttig was omdat er in deze stad heel veel fietsers zijn en de meeste inwoners hier in een huis wonen met een bovenverdieping.
Vandaag zaten we rustig ons broodje op te eten in de 'prado' een soort winkelstraat, een politieagent kwam op ons af en zei 'bicicletta prohibido'. Euh.. we fietsen hier toch niet? die staat hier toch gewoon? 'Ja maar dat mag niet' zei hij. No bicicletta! Dus je mag gewoon geen fiets in de straat zetten! Omdat mijn cola bijna leeg was zei ik: 'dos minutos por favor'. Woaahw die wist niet waar hij het had, de arm van de wet tegenspreken! We zijn dan maar braaf opgestaan en richting onze fiets gewandeld, toen kwam mijn schatje op het lumineuze idee om mijnheer de flik wat te slijmen en leidde hem af met het vragen van de weg. Iemand anders, die gewoon eventjes de bank was binnengegaan werd er ook op gewezen dat zijn fiets in de 'parqeo' moest gezet worden! Drinkwater hebben ze niet maar wel een parkeergarage voor fietsen!
Een uurtje later waren we al goed afgekoelt in het zwembad van onze casa. Ik zwom zo'n 100 lengtes en Mich belemmerde ondertussen mijn baan want hij hing met zijn tenen de ene kant en vingers de andere kant gestrekt tussen de beide muren van het zwembad, ja natuurlijk in de breedte.
's avonds trokken we nog eens de stad in want Omar zei dat er feesten waren. Fiestas Pina Colada, we waren benieuwd. Het was al direct raak, we gingen ergens binnen, bleek dit een soort dancing te zijn waar een bekend iemand optrad. Op het einde lieten verschillende meisjes een poster van de band tekenen. Daarna was het een huzarnstuk om een restaurant te vinden. Ofwel had je moeten reserveren ofwel zaten ze vol en stond men buiten aan te schuiven, met mondjesmaat werden enkele hongerigen binnengelaten. In Cuba is het de gewoonte om uren aan te schuiven. Voor de Coppelia, een bekend ijssalon, stond 's middags wel 20 man te wachten en telkens we er 's avonds passeerden was de rij dubbel zo lang. Meer dan een half uur wachten om een bol ijs, zagen wij niet zitten. We kozen het verkeerde restaurant, het eten was niet lekker. Het straatfestival was hilarisch, eerst kregen we een soort schooldansje door majorette-achtige kindjes, daarna kwam een blinde madam zingen en toen kregen we een liefdesserenade door de romanticus van het dorp. Op dit rondje werden we twee keer getracteerd. Toen daarna de plaatselijke Will Tura zijn keel open zette, hielden we het voor bekeken. Slaaptijd!
We reden van Sancti Spiritus naar Ciego de Avila : 78 km

Slaping: Omar Valdes c.p. met zwembad voor 20 CUC