Reisverhaal «Playa Bailen»

Cuba | Cuba | 0 Reacties 22 Maart 2013 - Laatste Aanpassing 16 Januari 2014

De mama had een lekker ontbijt klaargemaakt: versgeperst guarapasap, een ganse ananas, papaya, eieren met kaas erop en tomaten erbij, hesp, confituur en broodjes. We maakten broodjes met kaas en ham en tomaat voor 's middags en zelfs toen kregen we de rest nog niet allemaal op.
De familie was enorm in de weer en de moeder praatte honderduit. Toen we weggingen werd uitgebreidt afscheid genomen. 'Familia' zeidden ze en de vader beloofde ons, als we nog eens kwamen dat hij met ons de bergen zou intrekken.
Toen we daarna gepakt en gezakt aan de taxi stonden kwamen onze haren recht, het was een gewone auto! Fietsen op het dak stelde men voor! No way! Onze fietsen zijn niet nieuw maar dat zagen we absoluut niet zitten bovendien hiervoor 50 CUC betalen dat was erover. We zochten vruchteloos naar een alternatief bij de andere maatschappijen in het dorp. Helaas moesten we tevergeefs terugkeren naar de casa om onze fietskledij aan te trekken. Dan maar met de fiets!
Een fiets dient om te fietsen zegt Mich en als je betaalt om je fiets met het vliegtuig mee te nemen, dan moet je niet voor 180km een taxi nemen. Tja dat is wel zo maar we twijfelden omdat het niet zeker was dat we overal slaping zouden vinden. Bovendien is het ook zonde om vier dagen onderweg te zijn terwijl er zoveel mooie dingen te zien zijn.
Eerst probeerden we onderweg nog om te liften zoals de Cubanen doen. Zij staan uren langs de weg te wachten tot een collectivo voorbij komt en daar proberen ze dan op te raken. Proberen zeg ik want meestal zit die propvol. Twee man komt eraf en ze proppen er drie terug bij. Maar soms passeert een open vrachtwagen waar ze wel op kunnen gaan staan en een eind meerijden. In Pinar del Rio probeerden we enkele benzinestations uit, maar toen dit ook niet lukte gaven we het op. Eigenlijk wisten we het al: ze nemen geen toeristen mee. We rijden gewoon tot als ik niet meer kan dan zoeken we overnachting, hopelijk tot in Sandino want daar waren zeker enkele casas particulares. De streek was wel mooi om door te rijden en het rook er heerlijk naar tabak, niet moeilijk want van Vinales tot Pinar del Rio is de streek van de tabaksplantages. Zo ver als je kan kijken zie je tabaksplanten, hier en daar zagen we ook een mechanische fabriek maar toch worden hier nog heel veel sigaren met de hand gemaakt. Door het tijdverlies moesten we wel in de hitte rijden en zo leerden we weer een spaans woord : 'luego'. Zwaar inderdaad en dan ben je ook niet altijd op je hoede voor sjacheraars. 's Middags klampte ons een man aan die zei: "waarom rijden jullie niet naar Playa Bailen? Dit is een mooi dorpje aan de zee en er zijn heel veel CP's en 's morgens vroeg vertrekken er altijd vrachtwagens naar Maria La Gorda. Voor 5 CUC nemen ze jullie mee". Tja het is tenslotte vakantie en als je dan aan zee kan overnachten is dit toch altijd beter dan langs de weg, dachtten we. Vamos a la playa! Een kleine omweg en morgen wat meer kilometers maar de gedachte even te kunnen pootjebaden gaf mij dan toch weer wat nieuwe energie. We hadden het kunnen weten.. toen we er aan kwamen stond ons al een man op te wachten. Er is hier slechts 1 casa zei hij, tja dat zeggen ze allemaal. We gingen toch maar met hem mee. Even luisteren kan geen kwaad, we zoeken dan wel verder. Hij liep met ons van de zee weg tussen enkele varkens en enkele houten barakken door. Gelukkig stapte hij op het 'beste' exemplaar af, een geschilderd huisje. De kamers waren afgescheiden met gordijnen. WC en euh douche of beter gezegt de kraan ernaast ga ik niet omschrijven maar dat fantaseer je er wel bij. De madam vroeg 20 CUC, nee 15, euh 15 met desajunos inbegrepen, toen we nog nee schudden mochten we blijven voor 30 CUC all in. We trokken verder, gans de kustlijn af. Het was wat we dachten een vakantieverblijf enkel voor Cubanen. De staat heeft zo op heel veel plaatsen huisjes of een soort vakantiekamp-achtige verblijven gemaakt voor hun inwoners. Verboden voor toeristen! We konden dus niet anders dan naar de illegale cp van de madam. Nog even onderhandelt maar het lukte niet, ah nee ze had daar geen concurentie natuurlijk en ze zag ook dat ik doodmoe was en geen zin had om die 16 km omweg terug te fietsen. We kregen de huissleutel en zij zouden ergens anders slapen zei ze. Tijd voor een douche haha. Toen we het kraantje van de 'buis' open draaiden bleef het droog.. daar stond ik dan in evakostuum te wachten op een druppel water.. na 5 min kwam een druppel en nog een.. oeps toch genoeg om ons met twee tegelijk nat te maken. De dagelijkse boodschap bleef.. ok ik ga niet meer uitleg geven. Behalve dat er s nachts een kikker in de emmer water zat waar we het WC mee moesten doorspoelen. 's Morgens zat hij op de wasbak, maar die konden we toch niet gebruiken wegens geen water. Toen ik 'fris'gewassen neerplofte in de schommelstoel voor de deur begonnen mijn billen te jeuken. Beestjes.. tja dat is niet raar he als er in de voortuin een kalkoen, kippen, katten, honden en enkele schattige hangbuikzwijntjes rondlopen. O ja en amedee.. binnen naast de voordeur op het vensterraam hing een pad gekleeft, ja natuurlijk een echte! De madam kwam ons vertellen dat er geen vis was voor onze comida maar dat we voor dezelfde prijs langoustinen kregen. OK dan maar, als het echt moet. Nee je moet dit hier niet eten omdat het lekker is. Men denkt hier dat de toeristen heel graag kreeft en langoustinen eten en ze stellen dit ook regelmatig voor, maar lekker is het meestal niet. Toch heeft het ons gesmaakt, ook al ben ik ervan overtuigd dat het landkrabben waren maar ze had er zoveel zout op gedaan en een saus erbij gemaakt dat je het wel lekker moest vinden na een vermoeiende dag. Het huisje had een rieten dak en houten muren, snikheet was het er. We konden wel de voor- en achterdeur open zetten maar er zat eigenlijk al genoeg ongedierte. Ik besloot dan maar om al in mijn bed te kruipen want in zo'n situatie begin je best niet teveel na te denken. Ooit moeten er Duitsers gelogeerd hebben want de muren hingen vol met allemaal bladzijden uit een Duits modeblad. Op de kastjes stond een ganse etalage van spullen uit de PMD zak: eau de toilette, bodymelk, douchegel, zonnemelk enz.. allemaal leeg natuurlijk. Het licht bestond uit een TL-lamp die je moest aandraaien door de starter in te draaien. Gelukkig hadden we onze Petzl mee voor 's nachts.
Die dag reden we van Vinales naar Playa Bailen : 80 km

we sliepen in een euh.. hut.. voor de prijs van 30 CUC all in.

 

 

 

 

Fotoalbums van Cuba

Cuba (54)

16 Maart 2013 | Cuba | Cuba | Laatste Aanpassing 19 Januari 2014

  • 43 Vinales
  • 39 Topes de collantes
  • 21
  • 30 Trinidad

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking