Reisverhaal «Vinales»

Cuba | Cuba | 0 Reacties 21 Maart 2013 - Laatste Aanpassing 16 Januari 2014

Sober maar wel lekker: we aten een volledige ananas - hier ziet die wit en prikt niet aan je tong - enkele bananen en een broodje en zetten koers naar Vinales. Dit hadden we er gisteren niet bij kunnen doen, de ganse weg bergop en bergaf en putten en bulten, maar wel met een mooi landschap in het viezier. In Vinales gingen we op zoek naar de hostal waar ik 5 jaar geleden had geslapen want die zat nog goed in mijn geheugen vanwege de gastvrije ontvangst, het lekkere eten en de kraaknette kamers. Toen ik Gladys in mijn beste Spaans vertelde dat ik er toen geweest was riep ze de ganse familie bijeen en we konden naast de deur bij haar tante slapen. Ook haar nicht was constant in de weer voor ons. Even later kwam Gladys aan de deur kloppen met het register waar onze namen instonden en ook de data van 5 jaar terug: september 2008. Fantastisch. De moeder ratelde steeds maar honderduit en snapte niet dat wij haar niet goed konden verstaan. Later leidde ze ons rond in hun tuin: we leerden heel wat bij, ze hadden koffieplanten, Guarapa, maniok, yucca, mango, papaya, suikerriet en nog een hoop dingen die we niet kenden. Zo fier als een gieter gaf ze ons een rondleiding in hun tabaksplantage, ze vertelde hoe ze de bladeren verzorgden, werden gedroogd en dat ze dan verkocht werden om er echte Cohiba's van te maken. De planten worden net zoals tomatenplanten getopt en gedieft. Ze liet ons binnen in een grote hut waar alle bladeren hingen te drogen. Het rook er heerlijk! Daar kregen we uitleg hoe het droogproces verloopt 45 dagen drogen hadden we begrepen. Daarna worden ze verkocht om Cohiba's van de maken. Na haar uitleg kwam de man des huizes en hij vertelde nog eens opnieuw het ganse proces. Daarna nam hij ons mee naar zijn suikerrietvelden. Hij kapte een paar suikerrietstengels en nam ze mee naar huis. Daar kreeg Mich een machete in zijn handen geduwd en hij moest helpen, de stengels worden 'geraspt' en dan door een pers gedraait en we kregen versgeperst guarapa heerlijk !!
De rest van de dag hebben we het rustig gehouden, na de inspanningen gisteren mag dit wel. We maakten een wandeling in het stadje en dronken een mojito. Ik schrok me een bult want het stadje is op 5 jaar tijd enorm veranderd. Toen reed hier nog paard en kar en de kinderen werden met een collectivo (een open camion waar iedereen recht staat) van en naar school gebracht.
Het avondeten of comida was overheerlijk. We kregen lekkere vis met een speciale saus, yucca, maniok en de gebruikelijke sla (van witte kool) rijst en black beans. Ook de dagelijkse portie chips mocht niet ontbreken, soms werden die gemaakt van zoete aardappelen, soms van maniok en we kregen ze ook wel eens gemaakt van banaan met zout erop. Lekker!
Omdat onze fietsen niet in de bus konden hadden we voor de volgende dag een taxi geregeld om ons samen met onze fietsen naar Maria La Gorda (dikke Maria) te brengen. We wilden er graag duiken maar zo'n 180 km fietsen kan je niet op 1 dag en misschien ook niet op twee dagen dachten we want het is hier niet zo plat als ik dacht. Bovendien waait de wind hier van west naar oost en niet omgekeerd zoals we in een verslag lazen.
Daarna zette we nog eventjes een stapje in de wereld.. enkele mojito's drinken op het dorpsplein want daar valt altijd wel wat te beleven.
Vandaag gereden van La Palma naar Vinales: 31 km maar wel heftig!

's avonds sliepen we bij ons favoriete adresje: we snappen niet dat het niet in de Trotter staat want het is er kraaknet een fantastische ontvangst en lekker en veel eten!