Reisverhaal «Kuta»

Indonesia | Indonesië | 2 Reacties 29 Oktober 2016 - Laatste Aanpassing 21 Februari 2017

Aangezien ik gestrand ben in Bali besloot ik toch maar om hier te blijven, het idee dat Lombok terug islamitisch is en ze het niet hebben voor loslopende vrouwen helpt me beslissen.

Kuta is best te mijden maar het is al donker en ik moet vlug beslissen, lees: nog opzoeken in de gids, tja dat kom je tegen als je niet graag voorbereid 😋. Wat later steek ik de haaien voorbij en probeer de uitgang te vinden van de luchthaven. Iemand verteld dat ik een motorfiets moet nemen naar een busterminal en vandaar kan ik naar Legian. De motorfiets dropt me in de Legianstreet en ik loop van het kastje naar de muur. De ene zegt links de andere rechts tot er iemand me duidelijk maakt dat ik al in Legian ben, pff maar we nog meer dan en km van de hostal. Man man man wat is dat, lichtreclames, dancings, souvenirwinkeltjes, een hoerenboel, lawaai, geflikker, dikke toeristen, Duitsers, Amerikanen.. Help waar ben ik beland.

Gelukkig is de hostal die ik uitkoos een oase van rust en dat voor vijf euro! Ik moet wel eerst even een kakkerlak doodspuiten en buiten vegen maar daarna is alles oké. De badkamer is buiten, niet exotisch maar een gewone badkamer me blauwe faience steentjes, alleen zonder dak. Er is zelfs een bad! De buurvrouw heeft een restaurantje waar ik iedere keer lekker eten kreeg. Vooral lekkere fruitmilkshakes als ontbijt! Het restaurant is gebouwd tussen twee tempels, overal, in iedere straat zijn er tempels, het lijkt of iedere familie zijn eigen tempel heeft. Ze leggen ook iedere dag een 'canang' neer, dat zijn van vijgen bladeren geweven schaaltjes met een offer. Een beetje rijst, bloemen, water, een (betel)noot en limoen. Ze leggen deze offers overal.. op straat, op strand, op standbeelden enz.. Verschillende ronde punten hebben een schitterend standbeeld met afbeeldingen van hun Hindu-goden.

Het strand zou het mooiste moeten zijn van Bali, amaai ik hoop het niet. Ze liggen hier met de tenen in elkaars neus, de zee heeft hetzelfde kleur als de Belgische en de golven slaan zo hard dat zwemmen verboden is. Voor de rest valt er niks te beleven.

De volgende dag ga ik op stap naar de busterminal want ik wil een tempel zien in Uluwatu. Hetzelfde scenario als gisteren, de ene zegt links, de andere rechts, verkopers willen me een trip verkopen. Na een tijdje ben ik het beu en ik betaal een motorbiker veel te veel om me te brengen. De ganse weg probeert hij me van alles aan te smeren. Hij wil me naar de zoo brengen, nee we hebben thuis ook opgesloten olifanten! Hij wil me naar een andere tempel brengen.. grr. Deze tempel was nog niet eens de moeite. En dan krijg ik er genoeg van, ik zei: kijk vent ge brengt me nu terug en ik betaal geen lap meer. Oeps, hij trapte boos op zijn gas en verschillende keren heb ik moeten roepen dat hij wat rustiger moest rijden, vooral na iedere coup-frain net naast, voor of achter een auto.

Ik had het gehad met die KUTa-stad, pakte mijn spullen en vertrok naar Sanur, een dorpje aan de andere kant van Denpasar.

https://goo.gl/photos/k8Wzchwmq23pg8t4A

https://goo.gl/photos/Liu6HqXURpRUSsZW7