Reisverhaal «Sanur»

Indonesia | Indonesië | 0 Reacties 01 November 2016 - Laatste Aanpassing 21 Februari 2017

Slechts een twintigtal km verder kom ik in een totaal andere wereld terecht. Sanur is een gezellig dorp, vrij rustig met een leuk strandje en een mooie zee. Japanners hebben het zandstrand aangelegd om goed te maken wat ze eerst vernield hadden. Een eindje zee-inwaards liggen leuke golfbrekers met pagodes erop. Op die manier zijn er geen golven die tot op het strand komen en het grappige is dat je hier mensen op het water ziet lopen, de zee is namelijk zo ondiep dat je eigenlijk niet kan zwemmen.

Mooi is ook het museum Le Mayeur, in het oorspronkelijke huis van een Belgische schilder die hier woonde met een Indonesische vrouw waarop hij tijdens zijn reis verliefd werd. Jammer genoeg beginnen zijn prachtige schilderijen te vervallen.

’s Avonds ga ik haar en Kijang dans kijken, bij de ingang krijg ik een blad met in het Nederlands uitleg over wat ik ga te zien krijgen, gelukkig😋 De volgende dag vaar ik met een speedboot naar het eiland Lembongan. Met iets wat moet doorgaan voor fiets rij ik het ganse eiland rond en dat leverde een hoop foto’s op want het was mooi, veel tempels en ook enkele schitterende strandjes, de uitschieter was Dream beach… amaai dat was pas bounty…

’s Middags eet ik bij de ‘yellow bridge' of beter de plaats waar ze tot over veertien dagen nog was want op 16/10/16 is ze ingestort, balans: 8 doden! De broer van de eigenaar van het restaurant is hoofd van de school ernaast en ik krijg een rondleiding. Hij gaat met mij iedere klas binnen en amaai dat is 50 jaar terug in de tijd. De kinderen springen recht als ze me zien en gaan mooi op hun plaats zitten, in banken zoals in mijn tijd. Een bordje vooraan en een tabel van Mendeljev. In ieder klas vroeg hij of iemand de hoofdstad van België kende en liet me eventjes schooljuf spelen. Pas de achttienjarigen konden wat Engels. Een gast riep ‘Eden Hazard' hihi.

Er is ook een 'ondergronds huis'.. een man bouwde dit als ‘schuilkelder’ voor zijn familie. Er waren verschillende slaapkamers, keuken, eetplaats… de opzichter zei dat er enkele jaren geleden nog een paar Australiers hadden in geleefd om te mediteren. Via een gat in de grond Daal je enkele trappen af en kom je in een soort grot waar je gehurkt door moet kruipen, net voordat je een claustrofobisch gevoel krijgt kom je in een volgende opening waar je bijna kan recht staan en zo loop je verder, spelonk na spelonk en met veel fantasie probeer je je voor te stellen wat je een slaapkamer is en waar de keuken is, het lijkt een groot doolhof. Er zijn zes uitgangen en deze geven wat licht binnen, heel tof gemaakt maar ik zou er niet in willen wonen. Ik was blij dat ik terug boven de grond stond.

Na meer dan een maand niks doen was het fietsen toch wel wat afzien, vooral met zo’n krakkemikkig geval, kraken en piepen en regelmatig draaide mijn linkerpedaal niet rond. Het was ook wel behoorlijk heuvelachtig en dan met een koersfietszadel op een mountainbike daar krijg je pijn van aan je zadel😋

Vanavond rondkuieren op de nachtmarkt en eten bij de kraampjes, gezellig en spotgoedkoop.

https://goo.gl/photos/Lgv3ufSpgMWfSbJ88

https://goo.gl/photos/BCxvFH8svrzSwMCi7

https://goo.gl/photos/o9vpVdivX6kofYg6A

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking