Reisverhaal «Dunedin»

Nieuw Zeeland | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 30 December 2019 - Laatste Aanpassing 30 December 2019

Na alle bus-verwennerij moet ik nu terug 'werken'. Mijn flexipass is leeg dus steken we maar weer de duim in de lucht. Om de tien minuten komt een auto voorbij, meestal een inwoner van het dorp. 75 minuten stond ik in regenjas te druppelen en toen stopte een vader met zoon en dochter. Onderweg waren ze me 'warm' aan het maken om toch maar naar Mount Cook te gaan. Al enkele dagen loop ik te twijfelen en te proberen om enkele dagen naar 'boven' te gaan om nog een heel mooi stukje van het Zuidereiland te zien, hoogtepunten volgens sommigen. Mount Cook en lake Tekapo zijn inderdaad prachtig en behoren tot de 'must-see' top. Maar ik hoorde ook reizigers die er geweest zijn dat je er niks aan hebt bij dit kutweer. Het appelblauwzeegroen ziet grijs bij dit weer, de berg loopt overvol kiwi-toeristen wegens 'eigen verlof' en de hotels zijn volgeboekt. Een paar pogingen om een auto te huren mislukken en de bus zit volgeboekt. Bovendien ben ik het beu om in die regen te blijven lopen en wil ik naar de zon.

Waar die brave man me afzet sta ik terug een uur te schilderen tot ik achterin mag bij een koppel Duitsers. Ze brengen mij tot in Dunedin. Het kostte me dagen om dit goed te leren uitspreken. Na één blik op de stad komt mijn haar al recht: waarom heb ik hier twee dagen geboekt vraag ik mij af! Na enkele weken in prachtige natuur, wil je echt niet meer in een stad rondlopen, maar het moet, een paar dingen moeten geregeld worden en er is tenminste deftig internet. Anna loopt hier ook rond en we spreken af, zij heeft een ganse dag op haar kamer gezeten aan Mount Cook, ze kon niet buiten wegens storm en regen. Goed dan maar dat ik niet meer naar 'boven' ga. Ik loop het museum in en het verrast me om er dezelfde dingen te zien dan in Europa, het is toch wel curieus hoe spullen hier terecht kwamen of hetzelfde werden gebouwd. Blijkbaar zijn de Kiwi's ons ook komen helpen tijdens de WO, er hing een foto van flanders fields en ze hadden een muur gemaakt met poppies. Bij een microbrouwerij ga ik wat biertjes proeven en het moet weer eens gezegd: wij zijn toch een bevoorrecht land op culinair gebied hoor!

In de Catlins zag ik mensen in wetsuit prachtige grote schelpen zoeken, Paua zijn een 'nationale trots' prachtige schelpen waar men sieraden van maakt en de inhoud is een delicatesse.. dit moet ik natuurlijk eens proeven. De delicatesse ziet er niet uit en ik vind het ook helemaal niet lekker.

Terug in de jeugdherberg boek ik een ferry, ondertussen staat mijn besluit vast: ik ga terug naar de warmte, mooie berg of niet.. van Tomke kon ik de overschot op zijn flexipass overkopen en zo kan ik nog een stukje bussen.

Als ik het juiste uur in mijn agenda wil zetten zie ik 2am, shit! Verkeerde uur, ik bel met de maatschappij en de mevrouw aan de andere kant van de lijn was nogal kortaf: tja het is nieuwjaar hé dat is hoogseizoen dus alle boten zitten volgeboekt, slik, ik moet dan maar 's nachts gaan denk ik, er wordt wat over en weer gepraat en omdat ik ze niet goed begrijp (wegens slechte lijn) zegt ze tenslotte: ok I put you in! Woouw.. ze vertelde dat ze supervisor was en dat ze dit daarom kon en ze speldde me de les dat ik in het vervolg wat voorzichtiger moet zijn! Ik liet haar gewillig doen want ikke blij dat ik nog mee kon en voorzichtiger? Ach je moet gewoon geluk hebben en geluk dat moet je gewoon afdwingen! Zeg dat die Lucky bastard het gezegd heeft.