Reisverhaal «Hokitika»

Nieuw Zeeland | Nieuw Zeeland | 1 Reacties 20 December 2019 - Laatste Aanpassing 21 December 2019

Met zijn allen wringen we ons in de Fiat van Tomke. Nancy wordt gedropt aan de bushalte, Anna droppen we in Greymouth, een grijze sombere stad, waar ze met dikke spijt moet blijven omdat ze morgen hier op de Trans Alpine train stapt, een cadeautje (van 200€) aan haarzelf. Tomke en ik rijden verder naar Hokitika, we bezoeken er een Kiwi center maar komen teleurgesteld buiten. Ik dacht dat het een breading center was maar het was een aftandse 'zoo' achtig iets, meer een tourist trap. We zagen één kiwi, in gevangenschap eigenlijk. Triestige bedoening en dan te bedenken dat ik hiervoor 15€ moest betalen.grrr Ik wou nog graag naar de Gorge maar Tomke vond het te slecht weer en zette me af aan mijn jeugdherberg. Zo nu en dan komt de zon erdoor maar er staat een ontzettende wind en meestal gutst de regen tegen de ramen. De jeugdherberg is heel gezellig, mooi en netjes maar ligt op de highway, twee kilometer van het centrum. Mocht het mooi weer zijn dan kan je langs het strand naar het centrum wandelen, maar het lijkt meer te stormen..

In de jeugdherberg zit Jasmine, een Duitse ook 18 jaar. Na de gebruikelijke babbel besluiten we om samen naar de sunset en de glowworm 'dell' te gaan. Vanuit de hostal zien we de zee maar het is wel wat klauteren om er te geraken. De zon zakt weg in de woeste zee en aan de Westcoast is dat altijd schitterend, samen met de spierwitte schuimende golven. De zee komt alsmaar dichter, het is vloed. Meerdere keren sta ik door mijn camera te turen en moet ik opspringen terwijl de golven over mijn voeten denderen. We staan allebei met schuimende bottinnen, lachend en met natte voeten keren we terug, maar oeps door de vloed zijn onze voetsporen verdwenen. Geen van beiden weten we nog langs waar we kwamen dus stappen we door het metershoge gras, in natte putten maar telkens komen we op de verkeerde plaats uit waar dorens weelderig tieren. We blijven maar proberen, moeten onze knieën hoog over grassen heffen, moeten veel te diepe putten door..maar uiteindelijk komen we eruit. Pas dan zien we dat we gewoon nog één meter verder hadden moeten gaan.

Volgende doel: de glowworm 'dell'. Tomke en ik maakte er grapjes over omdat we niet weten wat een Dell is, behalve een computer. Maar Google Translate weet het eigenlijk ook niet want die schrijven 'dal'. Besluit: er is geen Nederlands woord voor. Het is een opening tussen bomen rond een soort natuurlijke aardegrot.

We komen tegelijk aan bij de plaats waar we met ons drieën het pad ingaan tot we bij de lichtjes komen. Niet zo denderend maar waarschijnlijk is het nog niet donker genoeg. We wandelen nog even naar de zee. Die is nog steeds woest. Met z'n drieën staan we naar de sterren te kijken, deze zien er helemaal anders uit dan bij ons en je ziet hier veel beter de 'hemellichamen'. Tomke heeft een app en als hij naar de lucht richt krijgen we het volledige plaatje te zien. Fantastische app. Iedere keer dat we omhoog kijken komen er sterren bij. Plots hoor ik een kiwi.. we proberen hem te zien maar dat lukt niet. Kiwi mannetjes komen uit hun schuilplaats als het donker is en roepen dan hun vrouwtje. Koppels leven hun ganse leven trouw samen. Dan komt het vrouwtje en verdwijnen ze samen. De kans dat je één kan spotten is klein. Ondertussen is het pikdonker en we lopen terug naar de 'opening tussen de bomen'.. deze keer is het prachtig..het ene lichtje naast het andere. Tomke en ik proberen een foto te maken maar dat lukt niet. Dus je zal me op mijn erewoord moeten geloven. 

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

Jan dal, vallei Geplaatst op 08 Januari 2020

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking