Reisverhaal «Picton»

Nieuw Zeeland | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 09 December 2019 - Laatste Aanpassing 11 December 2019

20191209 - Picton

Catherine kwam me ophalen aan de ferry, ze is een hartelijke dame van mijn leeftijd. In haar profiel stond: ik leef tussen mijn schapen en heb honden, er is geen internet en als je een city verwacht dan moet je niet hier komen.

We rijden tussen de wijnvelden en na een hele tijd rijden wijst ze naar een berg en ze zegt: achter die berg woon ik. Woouw niks te zien dan natuur.. even later stopt ze om haar brievenbus te legen, we rijden toch nog zo'n vijf minuten verder terwijl ze uitlegt dat haar eigendom begint bij de ene berg en gaat tot de andere berg. Slik, dit lijkt wel the Lionking. We komen bij hun huis, haar man Steve heeft het beetje bij beetje helemaal zelf gebouwd. Het is groot, basic maar wel proper en leuk. Ze wijst mijn privé kamer en badkamer en dan nodigt ze me uit voor het eten. Nog nooit at ik zo'n lekkere maïs en aardappelen! Het nieuws op tv gaat over het vreselijke onweer dat over NZ raasde en we zien beelden van ramptoestanden, toeristen die vastzitten of staan op de (enige) snelweg en helikopters die toeristen wegbrengen naar noodslaapplaatsen. Heb ik weer eens geluk! Bij het slapen gaan zegt ze dat ik in mijn bed moet blijven liggen bij een aardbeving, ze hebben er gemakkelijk 5 per jaar.. de huizen zijn hier zo gebouwd dat de muren langs buiten kunnen openvallen, dus als je buiten loopt kan je eronder terecht komen.

De volgende ochtend krijg ik kleren van haar want ik wil persé helpen. Een paar jaar terug was er een grote brand geweest en daarna hebben ze een vijver gemaakt om hun huis te beschermen. Catherine heeft eenden gekocht en die moet ze bijvoederen. Daarna lopen we naar enkele muttens die ik een 'snoepje' mag geven. Haar honden zijn schapendrijvers en het is prachtig om haar te zien werken. Zo'n honden hebben het instinct in zich om te drijven, het is aan de drijver om ze tegen te houden. Zalig! De 200 schapen moeten mineralen krijgen dus moeten we ze naar de paddock drijven. Ze legt uit hoe de schapen bevrucht worden door de rammen. Die krijgen een jas aan met kleurstof op hun buik. Wanneer ze de ooi bevruchten geeft dat kleur af op haar rug en zo weten ze welk schaap door welke ram is bevrucht. De lammetjes van het 'beste' koppel krijgen een oorbel met gele kleur. De zieke krijgen rood en deze om te verkopen krijgen blauw. Steve kan door ultrasone geluiden weten hoeveel baby's er in de buik van de mama zitten zodat ze exact weten hoeveel voeding ze aan de zwangere moeten geven. Terwijl Catherine de schapen 'behandeld' mag ik een wandeling maken, dus ik klim de berg op en trek een hoop foto's van adembenemende landschappen.

Daarna neemt Catherine me mee naar de Moa brewery, de brouwerij van het beste bier dat ik hier dronk, zelfs te vergelijken met de Belgische top. Daarna stoppen we bij een chocoladebedrijf waar we lekkere pralines proefden. De volgende stop was bij een winery met heerlijke wijnen.

Terug op de boerderij werken we nog wat verder want sommige afspanningen staan niet meer onder stroom. Blijkbaar werd de bedrading met stroomspanning voor weiden door een nieuw Zeelander uitgevonden. Als we binnen zijn horen we op de tv dat een vulkaan is uitgebarsten op het Noordeneiland en we zien terug beelden van overstromingen en de ingestorte brug, maar ik ben veilig tussen de twee.

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking