Reisverhaal «Rotorua»

Nieuw Zeeland | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 06 Januari 2020 - Laatste Aanpassing 06 Januari 2020

Twee dagen moest ik denken aan 'Me before you van Jojo Moyes', voor degene die dit boek of de film niet kennen: zeker eens lezen of bekijken! Het gaat over een man die van de ene op de andere dag volledig verlamd door het leven moet..

Mijn host is sedert zijn 22ste half verlamd, een vrouw komt hem alle dagen helpen met wassen en aankleden. Verder is hij redelijk mobiel met zijn rolstoel. Het was weer eens een enorme ervaring. Je wil helpen maar je moet opletten en vooral normaal doen.. Hij neemt CS in huis omdat hij op die manier wat kan 'meereizen' hij is erg geïnteresseerd in 'reizen', in 'mijn' slaapkamer staan kasten vol met alle Lonely Planets, Rough Guides en Capitoles die verkrijgbaar zijn. In gans NZ hangt ondertussen de Australië wolken, het is zo erg dat ik zelfs de Taranaki niet kan zien. Een wandeling ernaartoe zet ik dus maar uit mijn hoofd, dit wordt ook afgeraden wegens teveel wind. Als alternatief loop ik de costroad af en daarna nog een wandeling langs een waterstroom.. in New Plymouth begon vandaag een internationale wedstrijd 'stonecarving'. Alle deelnemers kregen een enorme grote 'kei' en met een slijpschijf, hamer en beitel maken ze een kunstwerk van die enorme steen. Ze krijgen hiervoor twee maanden de tijd. Amaai mijne frak, zo twee maand op een dijk alle dagen gebukt staan slijpen! Wat een karwei! Al vroeg keer ik terug naar mijn host want het is weer een koude en donkere dag.

Vandaag trek ik verder, mijn host brengt me een héél eind op de goede weg en als ik uitstap geeft hij me een cadeautje. Wat een lieve man! Behoorlijk lang moet ik wachten tot een vrouw stopt en me meer dan 200 km mee neemt, ze is op weg naar haar dochter om haar 25ste verjaardag te vieren. Mijn volgende chauffeur is baas van een toitoi bedrijf, hij brengt zelf de chemische toiletten rond, anderen doen het poetswerk. Halverwege stopen we op een plaats waar hij zo'n kakkot moet plaatsen, hij neemt dat gewoon op met zijn eigen 'mankracht', blijkbaar weegt zoiets niet veel, daarna vult hij het met de gekende blauwe vloeistof, hangt een rol papier op en een pak met ontsmettingszeep voor de handen. Klaar. Hij zet me af in Cambridge, voor de vierde keer reed ik terug voorbij de befaamde toiletten zonder er een foto van te maken. Daarna brengt een Indiër me naar Rotorua. Hijzelf moet er dringend naartoe want ze hadden zijn 'bach' (=buitenhuis) vernield, ingebroken en geld gestolen. Hij zet me af op de highway, pech want ik moet nog enkele kilometers verder stappen tot de jeugdherberg.