Reisverhaal «Te Hapua»

Nieuw Zeeland | Nieuw Zeeland | 1 Reacties 19 November 2019 - Laatste Aanpassing 21 November 2019

Ik heb het overleefd, maar amper. Gisterenavond besloot ik toch maar om eten klaar te maken. Ik vroeg een glazen schaal voor de oven en ze wees me de ovenplaten aan, nee sorry die waren zo aangekoekt dus ik nam iets van een schelf dat leek op glas en ik vroeg water om de spinnen eruit te wassen. Er stond nog een bommetje water dat leek op afwaswater van vier dagen geleden. De bidon die ik aanwees kon ik niet gebruiken want dat was haar drinkwater. Olie had ze niet wel een hoopje in oud papier gedraaide boter, of toch iets wat erop leek. Nu kon ik niet meer terug. Ik kieperde de pepers in de pot en kapte er een doos kikkererwten over. Dit moest wel een uur in de oven en net toen ik mij installeerde aan tafel liet dat mens een dikke vette, flapperende scheet.. Sandy is een kop groter dan ik, ze heeft armen zo dik als mijn benen, haar handen lijken voeten en toen ik haar eerst zag vroeg ik mij af of ze geen travestiet was, want ze heeft een hoofd dat eerder past op een mannenlichaam. Na nog zo’n dikke vette flapperende scheet begon mijn maag te draaien, maar dit was nog niet alles,.. als het regent moet je niet buitengaan zei ze en ze zette zich in mijn zicht op de pot. Ze had duidelijk geen onderbroek aan en mannekes, mijn eten draaide in mijn maag en ik had moeite om de laatste scheppen naar binnen te werken. Ze stonk verschrikkelijk! Volgens mij was het enkele weken geleden dat ze nog eens water had gebruikt, laat staan een douche. Na het eten dook ze terug in haar zetel voor de TV. Een luidspreker zoals je buiten gebruikt op festivals versterkte het geluid van de Chinese soap. Ondertussen probeerde ze me van alles te vertellen maar ik kon het niet meer opbrengen om te doen alsof ik luisterde. Nog even ging ik buiten wandelen, eigenlijk ging ik gewoon een plasje doen in de natuur, wat alleszins beter was dan op de pot. Om acht uur kroop ik voorzichtig met al mijn kleren aan op het bed, maakte van mijn jas een hoofdkussen en wonderwel viel ik vlug in slaap, voor een uurtje, haar Chinezen waren nog steeds aan het krijsen. Ik had het gevoel dat ik terug op het vliegtuig zat. Even in slaap vallen en dan weer wakker schieten en ondertussen schetterde het lawaai van de TV.. deze laatste zin kan ik herhalen en herhalen want het ging zo door tot zes uur. Dan was ik echt wakker en plots stopte de TV met lawaai maken en strompelde mijn gastvrouw naar haar bed, met de deur open, haar kleren en het licht aan lag ze na 5 seconden te ronken gelijk een varken. Ik sloop wat rond in het huis om foto’s te maken, want niemand zal me geloven als ik vertel dat er spinnenwebben hangen gelijk gordijnen dik. Buiten kwam de zon op en het was mooi dus besloot ik maar een wandeling te maken. Na drie uur kwam ik de varkensstal weer binnen en Sandy stond klaar om weg te gaan. We namen de auto van haar overleden moeder, de binnenkant zag wit van de spinnenwebben. De gordel was losgekomen en moest ik met een vijs terug indraaien, nadat ik eerst de slak had verwijderd die op het gaatje van de vijs zat. Even later hobbelen we haar erf af. Eerst moest ze nog even langs de winkel, ontbijt halen: zo een barista plastic fles met koude koffie en een pak chips, die ze al rijdend oppeuzelde. Ze kon goed rijden want ze was taxichauffeur geweest. Waarschijnlijk dachten veel klanten dat ze een man was. Maar ze was wel lief, ze bracht me naar alle mooie plekjes, liefst tot zo dicht mogelijk want 'I don’t believe in walking' zei ze. Dat was duidelijk: ze zou met haar auto het wc zijn binnengereden. Ik zag prachtige dingen: cape reigna: het uiterste punt van het eiland, zandduinen waar je met een board kan afglijden, 90miles beach met schitterende duinen, alleen jammer dat ik me telkens moest haasten om terug in de auto te zitten. Ik had zo graag willen genieten bij iedere plek, maar tja je kan niet alles willen. Een gratis privé-chauffeur en dan ook nog eens kunnen chillen..

Ze zette me keurig af op de plaats waar ik had afgesproken met Rob, mijn volgende CS-host. Hiervan wist ik op voorhand dat ik in een camper moest slapen maar de voorgaande gasten waren zo enthousiast over hem dat ik mijn argwaan - om van de regen in de drop te vallen - probeerde te onderdrukken. Rob zag er direct goed uit: een oude – hij is 76 – gezellige man. Hij was ooit architect geweest maar verkocht zijn huis om 80 hectaren bos te kunnen kopen waar hij nu middenin leeft in een hut. Zijn gasten laat hij in zijn camper slapen die hij alleen maar gebruikt om te reizen. Vorig jaar reisde hij nog door Chili en volgend jaar wil hij de trans-Siberische-treinroute nemen. Hij wil ook nog een huis bouwen op zijn heuvel hier. Ongelooflijk hij is net het tegenovergestelde van Sandy: een hoop ideeën en vol energie ook al zijn zijn knieën kapot van het sporten, hij deed rugby, fietsen en hiken. De camper valt mee en ik krijg zelf nieuwe lakens uit de verpakking. Nu is hij voor mij aan het koken, ik had maïs en avocado’s meegebracht en hij had nog zoete aardappel en ik heb ook al groene asperges zien liggen. Hij is echt heel lief, ik kreeg zelfs en biertje.

Diner was lekker en toen ik ging slapen verwittigde hij me dat er muizen in de camper zaten, wel een stuk of twintig zei hij de volgende dag toen ik hem bevestigde dat ik ze gehoord had. Hij bracht me naar de hoofdweg en bleef wachten tot ik opgepakt werd en dat was niet lang.