Reisverhaal «The Heaphy track»

Nieuw Zeeland | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 17 December 2019 - Laatste Aanpassing 17 December 2019

Mijn blaffetuur gaat open, op 'den tast' grijp ik mijn GSM. Drie uur dertig, lap, ik weet nu al dat ik geen oog meer zal dicht doen. In de verte hoor ik nog steeds een groepje mensen praten en ongegeneerd luidop lachen. Om vijf uur loopt de wekker van mijn kamergenoot af, ik sta mee op want om zes uur komt Steve me halen, hij brengt me naar de 'Brown hut'. Hier zwaait hij me uit en vertrek ik voor een tocht van 78 km. Volgens de boekskes zou je er vijf dagen over doen, maar dit moet me lukken in drie. De eerste dag is steeds klimmen maar daarna gaat het bergaf. Er wordt regen en onweer voorspeld, misschien kom ik daarom niemand tegen. Of toch een 'ranger' ze verteld me dat het niet zal regenen voor vier uur, dus ik versnel mijn pas Na 17 km kom ik aan de Perry Saddle Hut, een luxueuze prachtige nieuwe hut. Zeven km verder staat de hut die ik reserveerde, onderweg kijk ik er al naar uit om mijn boek te lezen op het terras. De wandeling is mooi, ik loop in een woud en kom uit tussen de bergen. Dan loop ik door een soort moeras dat op de hadangervidda lijkt. Regelmatig moet ik door of over riviertjes en op het laatste over een mooie rivier, het water is zo doorschijnend dat ik de bodem zie ook al is het zeker vijf meter diep. Om 15:00 kom ik aan bij mijn hut, een oude donkere barrak zonder electriciteit en vol vliegen. Er is een 'open haard' waar je je eten kan op klaarmaken, maar dan heb je wel lucifers nodig. Even overweeg ik om verder te lopen, wat eigenlijk niet mag, maar dan begint het te regenen. Buiten zit het vol sandflies, muggen en vliegen en een weka die steeds wil binnen komen. Een weka lijkt op de zeldzame kiwi maar komt veel meer voor. Opeens hoor ik een gekreun en als ik opkijk zie ik een Takahé en zelfs een tweede komt op bezoek. Dat is een zeldzame soort kiwi. Ik zit hier helemaal in de natuur. Ondertussen bederven de wolken mijn mooie uitzicht, ik kruip maar vroeg op stok want het wordt koud en van zodra de zon op komt wil ik verder. Even later komt een koppel toe met een tent. Ocharme, een tent opzetten in de regen is niet leuk, heb ik geluk.. het regent de ganse nacht, gelukkig vond ik een emmer zodat ik niet buiten moet ;-)

Normaal sta ik samen met de zon op maar nu draai ik mij nog eens rond in mijn warme slaapzak, ik ben er ingekropen met al mijn kleren aan, kousen, handschoenen buff en muts. Ijskoud had ik het gisterenavond. Als ik hoor dat de waterkraan dicht loopt spring ik mijn brits uit, leeg mijn emmer en maak me klaar om te vertrekken. Het is buiten warmer dan binnen, goed ingeduffeld vertrek ik in een miezerende regen, foto's maak ik niet, ook al is de natuur prachtig na die regenbui. even doorstappen nu, het uitzicht is mooi, oranje ondergrond, beekjes met water dat eruit ziet als thee maar je ziet er wel de bodem door, tot vele meters diep, het staat vol met mooie grassen en daartussen mossen. Na anderhalf uur kom ik bij de volgende hut die er een stuk beter uitziet dan waar ik sliep. Er zit een groepje te ontbijten. Enkele meiden en vier volwassenen. Ik vermoed een klas met juf, meester en gids. Ze geven me kokend water voor mijn havermout. Even later stap ik verder naar de volgende hut. Drie uur verder kom ik droog aan bij de luxueuze Mackenzie hut, hier lees ik dat er drie splinternieuwe hutten werden gebouwd, deze hutten liggen op een afstand geschikt om deze track in vijf dagen te doen. Als je ze op drie dagen doet ben je de klos en slaap je in de oude barakken. Terwijl ik gezellig lunch komt de luidruchtige groep binnenvallen en dan bedenk ik dat luxe ook wel zijn tol eist ;-)

Nog drie uur moet ik stappen naar mijn hut maar eerst wordt ik verplicht om te rusten want daarnet zag ik in de verte de Heaphy river nog liggen maar nu steekt alles toe en trekken ze de sluizen open. Morgen geven ze storm en onweer,..

Terug op pad begin ik na te denken, de kans dat ik na 7u30 stappen nog vervoer zal vinden lijkt me klein, ik kom trouwens ook niemand tegen op de track, er stonden ook niet veel namen in de registers, dus ik beslis om door te stappen naar de Heaphy Hut, dit is terug zo'n ultramoderne nieuwe luxueuze hut. Als ik bij de Lewis hut kom staat mijn besluit vast, sandflies komen me met honderden tegelijk aanvallen en als ik mijn hoofd binnensteek in de barak en de bedden zie, één groot oud versleten houten 'plateau' waar iedereen naast elkaar ligt. Tja ik zou er wel weer alleen liggen maar toch stap ik liever nog twee uur verder. Een rekensommetje vertelt me dat ik dan 38 km zal gestapt hebben. Als ik bij de Heaphy Hut kom zie ik een hoop stappers zitten. Oeps misschien is de hut volzet, maar dan slaap ik nog liever op de grond.. gelukkig vind ik nog een bed en als ik neerplof aan de eettafel is iedereen rondom mij nieuwsgierig. Als ik vertel dat ik 38 km heb gestapt krijg ik een OMG, insane, unbelievabel, tja iedereen hier doet deze trekking op vijf dagen. Als een blok val ik in slaap, maar gelijk met de kippen sta ik al terug als eerste op. Gelukkig dat ik gisteren doorstapte want nu weet ik dat er een bus komt om 12:00. Om zes uur stap ik als eerste buiten, het bos in, het is een héél oud bos met hele dikke oude bomen en veel gevallen palmbladeren. Het is net een bos uit een Suske en Wiske boek, waar ieder moment iets valt of kraakt of wegvliegt. De titel: 'de opvliegende vogels'. Gelukkig is het niet donker meer, ik loop precies door een volière.. jammer dat mijn gsm plat is want dat geluid zou ik graag opnemen. Vandaag moet ik slechts 5 uur stappen maar de vermoeidheid van gisteren zit er nog in en ik begin pijntjes te voelen, vooral ook omdat het regent. Deze nacht stormde het verschrikkelijk en het water staat overal hoog. Zo hoog dat sommige beekjes serieuze watervallen zijn geworden regelmatig is de track volledig ondergelopen en lukt het niet om van kei naar kei te springen, soms moet ik gewoon door het water, dus natte voeten, schoenen en broek. Gisteren had ik meer geluk toen zat ik binnen terwijl het hard regende en tijdens het wandelen voelde ik enkel een beetje miezerige regen. Maar vandaag kwam ik kletsnat aan de eindmeet, maar ik was blij want ik had een bus! De chauffeur voerde me zelfs tot aan de jeugdherberg. En het is terug een pareltje! Een oude koloniale woning met in de tuin splinternieuwe kamers, enkele bedden, mooie dekbedden, lekker ruikende spic en span douches. Heerlijk! 

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking