Reisverhaal «Granada»

Spanje | Spanje | 1 Reacties 22 Augustus 2017 - Laatste Aanpassing 23 Augustus 2017

20170822 – Granada

Mijn laatste avond in Ronda wandel ik binnen bij iemand die zelf bier brouwt. Rondena heeft een pale-ale, een stout en een amber. De alcohol helpt me om in vloeiend haha Spaans een uitleg te doen over het Belgische bier, de trappisten en het beoordelen van zijn bier.. en zelfs om hem enkele tips te geven.. hij leidt me rond in zijn brouwerij en we worden vriendjes op untappd! Een geslaagde avond!

Met de trein reis ik verder naar Granada. Het eerste wat me opvalt zijn de grote liften op het perron, de gelijk-met-het-perron opstap mogelijkheid van de trein en dan de enorme ruimte in de trein waar zelfs drank-en eetautomaten staan. Grrr in België hebben we dat allemaal niet maar toch mag je je fiets de trappen op sleuren, soms in het midden van de gang zetten op de trein en hier, zelfs met alle comfort dezu mag je niet. In Antique moeten we overstappen op een bus, dit had onmogelijk geweest met een ingepakte fiets. Ik probeer er niet aan te denken..

Een verkenningstocht door Granada geeft me het gevoel dat ik geen drie dagen wil blijven. Als ik het Alhambra op klouter houden ze me tegen aan de ingang. No tickets! Ze wijden me in in de regels van het Alhambra: als je dit wil bezoeken moet je een maand op voorhand tickets reserveren of ’s ochtends vroeg om drie uur voor de poort komen staan. Dat zie je van hier! Wat een zotten! Even later wandel ik rond in het gratis toegankelijke gedeelte. Ook daar staat een rij van wel 200 meter toeristen met ticket. Zij mogen pas binnen in een deel van het paleis op het uur dat op hun ticket staat. Wat een klucht, het mag dan nog zo mooi zijn ik snap niet dat je hiervoor zo’n kuddetoestanden wil ondergaan. Soit wat ik mag zien stemt me al tevreden en ik wandel verder naar beneden het stad in, langs smalle straatjes waar hier en daar gitaargeluid van achter deuren en vensters komt. Het is de buurt van gekende gitaarbouwers. ’s Avonds sluit ik me aan bij en free-tour, we wandelen in het Albacin, dat is de wijk waar vroeger de moslims, arabs, Christenen en de zigeuners samen leefden, of toch althans probeerden..

Vanop het hoogste punt krijgen we een mooi zicht op het Alhambra (er lopen nog steeds bezoekers rond) en de hoogste berg van de Sierra Nevada. Gelukkig moest ik daar niet over met de fiets.

Daarna wandelen we door sacramonte waar enkele grotwoningen zijn, waar vroeger de gitanes (zigeuners) woonden en waar de flamenco is ontstaan. Net hetzelfde verhaal als in Sevilla. Daar woonden ze aan de andere kant van de Guadalquivir, afgesloten van de bewoonde wereld. Doordat ze als slaven werden behandeld en niet mochten zingen en dansen legden ze al hun vuur, kwaadheid, woede en opgekropte gevoelens in de flamenco. ’s Avonds gaan we kijken naar een optreden op een plaats waar je ze volgens de gids moet zien, nl. door de gitanes zelf. De show begint en één van de mannen zegt dat ze een vraag kregen van iemand uit het publiek.. achter ons staat een man recht, loopt naar het podium en begint daar zijn liefde te verklaren, haalt een doosje boven met een ring en vraagt zijn 'novia' ten huwelijk.. het meisje vol emotie naar voor onder een daverend applaus van de ganse zaal… toch romantische mannen hè die Spanjaarden 😋

De show is verrassend goed, de vrouw was echt in vorm en het vuur spatte eraf! Ook de mannelijke danser was zalig.. we kregen waar voor ons geld..

Buiten kwam ik terecht in het bruisende nachtleven van Granada, dat was eigenlijk wel de moeite om nog wat rond te hangen dus ik liep nog maar wat straatjes in en uit, ook gewoon om mijn weg terug te zoeken..

De volgende ochtend had ik een afspraak met Victor die ik vond via Blablacar. Samen met nog twee andere reden we naar Valencia. We doen ons beklag over het openbaar vervoer in Spanje. Géén enkele trein gaat er namelijk van Granada naar Valencia, pas vrijdag kan je het traject afleggen als je zin hebt om acht uur te treinen! En toen ik informeerde was er nog 1 ticket. In het station van Granada – wat toch wel een stad is – passeren acht treinen per dag, naar Sevilla, Madrid en Ronda!

Maar Victor brengt ons op 5u in Valencia.. onderweg door de Sierra Nevada ben ik wel weer tevreden met mijn beslissing, het is heel mooi maar ruig en hoog en heet! In Valencia is het beter, ik zie maximum 32°C en ook fietsers, overal zie ik fietsen te huur… tja hier had het gemakkelijk gekund.

Maar ik ben hier voor cultuur! Morgen ga ik het oude stadsgedeelte bezoeken en ook eens kijken of ik bij de zee kan komen. Welke de volgende stop zal zijn heb ik niet het flauwste benul. Ik heb nooit interesse gehad in Spanje en ik ben er nog niet wild van.. als ik Spanjaarden vraag naar een rustig gezellig dorpje aan de kust trekken ze hun schouders op, dus ik denk niet dat dit bestaat… en anders: alle tips zijn welkom!