Reisverhaal «Ronda»

Spanje | Spanje | 1 Reacties 19 Augustus 2017 - Laatste Aanpassing 19 Augustus 2017

20170819 – Ronda

Als ik ontwaak bij Donna Carmen weet ik nog niet wat me te wachten staat. Mijn programma: ergens een ontbijt zien te vinden, de stad bezoeken, maar het belangrijkste is uitzoeken hoe Dolf en ik verder kunnen. Fietsen via de Sierra Nevada is geen optie dat staat vast. Onderweg naar het station sla ik vlug een halve liter drinkyoghurt achterover, uitgebreid ontbijt neem ik later wel.. De bus is geen optie, dus stap ik verder… in het station kan ik al meteen twee van de drie opties wissen, de enige mogelijkheid is de trein naar Madrid. Omdat de loketmijnheer alles over de Spaanse treinneten probeert duidelijk te maken aan mijn voorgangster koop ik ondertussen enkele lekkere Marokkaanse koekjes bij een vriendelijke Marokkaan die als enige een standplaats heeft in het station, dat kan dienen als ontbijt!

Als het mijn beurt is vallen deze lekkere koekjes zwaar op de maag want den Dolf wil men niet op de Spaanse rails! Charme helpt niet, kordaat zijn ook niet, boos worden nog veel minder. Maar ik ben boos en lastig.. de vent achter het venster zegt dat Dolf in een doos moet! Na verschillende verzoeningspogingen herpak ik me en loop twee kilometer verder naar de fietsenwinkel, even later sleep ik een doos van 2 meter achter me aan terug naar het station waar de vijand nee knikt, de doos is te groot. Zijn baas, el chefe komt achter hem staan om hem te bevestigen. Je zal nergens in Spanje toegelaten worden met je fiets, tenzij op kleine trajecten. Als ik deze mogelijkheid bekijk dan sta ik na drie treinen nog verder van mijn doel dan nu want dan moet ik terugkeren over Sevilla naar Cordoba. Eén van de reden dat ik niet meer verder fiets is omdat ik voel dat het niet kan wegens mijn hart problemen en hetzelfde voel ik nu… mijn keel snoert dicht en mijn hoofd wordt ijl. Ik wordt in de hoek gedreven en ik hou het niet meer,.. trop is trop!

De Marokkaanse verkoper heeft medelijden en geeft me een tip.. enkele straten verder stap ik binnen bij de verzendmaatschappij van zijn koekjes. Na wat onderhandelen stap ik terug buiten, loop naar het station, neem daar mijn doos – die ik uit colère achter had gelaten – sleep de doos mee terug naar het kantoor want zij gaan Dolf voor mij wegbrengen. Aangezien hij volledig moet ingepakt worden heb ik besloten hem daarna niet meer uit te pakken. De dag voor mijn vertrek haal ik hem op in Gerona en versleep ik hem naar de luchthaven. De knoop is doorgehakt, hier stopt mijn fietsverhaal! Met de meisjes in het kantoor spreek ik af dat ik maandag naar hier zal komen. Ik mag dan ergens bij hen achteraan den Dolf inpakken. Met wat pijn in mijn hart maar toch tevreden stap ik buiten.. tijd om te ontbijten.. bij het eerste terras ga ik zitten en bestel een groot plak cake en een speciale chocolade (melk?) waar het lepeltje in recht staat! Typisch voor Spanje.. komen ze vijf minuten later met een isomobekertje in de hand zeggen: sorry maar we sluiten! Het is half twee.. we sluiten om één uur.. klote.. konden ze dan daarnet niet zeggen: we zijn gesloten!

Een sportieve trip door Spanje is daarom onmogelijk bij hitte.. in Zuid-Amerika bijvoorbeeld sta je om vijf uur op en het is dan al één bedrijvigheid. Hier kan je wel zo vroeg opstaan maar er is nog niks open! Tenzij je je water en je ontbijt de avond ervoor al in je warme tent legt, moet je wachten tot je om 9:30 een winkel of een terras open vindt. Het is al gauw tien uur voor je kan vertrekken en als je dan rijdt tot het heetst van de dag moet je ook nergens binnen gaan zitten om te eten want dan is het siësta. OK je kan ook siësta houden maar dan moet je eten als de hitte weg is en je eigenlijk terug beter fietst.. dus als je al 30 km kan fietsen is het veel..

Nu mijn besluit vast staat ga ik een rugzak kopen, Dolf ophalen en vertrek ik naar camping El Sur waar ik hartelijk ontvangen wordt door de eigenares, een Française die hier beland is a cause de l'amour!

Zoals ik daar sta, alsof ik van onder de douche kom wil ze natuurlijk het ganse verhaal! Terrible!! Mon Dieu!! Comme es ce possible!!! Ze geeft me 'le clef' en raad me haar beste plekje aan… 90..dit plekje ligt volledig in de schaduw maar wel onder een hoogspanningspiloon.. ik stoemp den Dolf twee trappen omhoog en neem een plekje dat mij er beter geschikt uit ziet.. weliswaar maar half in de schaduw maar zonder hoogspanning, die heb ik al genoeg. Even bekijk ik enkele gaten in de grond en denk: mmm zou dat..? Maar ach nee spreek ik mezelf toe.. je hebt teveel fantasie… en ik begin.. dankzij de zware haken en le marteau die ik van madame kreeg staat mijn tent binnen de kortste tijd perfect recht, ze heeft nog nooit zo strak niet gestaan! Het interieur mooi geschikt, de wasdraad op, den Dolf mooi in de schaduw onder de boom. Dat heb je goed gedaan! Tevreden stap ik met mijn bikini onder de arm richting zwembad. Eerst nog eventjes de hamer terugbrengen.. en toen ik zei: désolée madame mais j'ai pris numero 102.. bekeek madame me alsof ze een spook zag, haar ogen werden als vuurbollen, haar haar kwam recht en ze riep: mais NON! Ca c'est pas possible… tja ik wist direct hoe laat het was en ook dat mijn hersenen niet fantaseerden bij het zien van die gaten, maar dat ze me wel degelijk wilden refereren naar één of andere documentaire over tarantula's… mijn tentje werd nog nooit zo vlug afgebroken, verhuist en terug opgezet. Vijf minuten voor sluitingstijd liet ik mij in het zwembad glijden om alle ellende van die dag af te spoelen!

Een wijntje had ik wel verdiend.. bij de ingang of uitgang, t is maar hoe je het bekijkt zag ik een fietser, hij kwam van Colombia en was al een jaar aan het fietsen. Op zijn fiets had hij enkel een klein pakketje en toen ik hem vroeg of dit AL zijn bagage was zei hij dat zijn 5 tassen ergens anders waren want het is niet te doen om hier met pak en al te fietsen. Je moet gek zijn zei hij, de bergen, de hitte.. nee onmogelijk. Hij is nu op weg naar zijn vriendin die moest bevallen.. hij werd papa..

Met een wijntje bevestigde ik mijn verstandige beslissing!

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

Jan Van Meulder Ja Anneke, van avontuur gesproken. Ge hebt uw part al gekregen op korte tijd hé. Maar vanaf maandag moet het wel lukken als backpacker. Nog een deugddoende vakantie en tot binnen kort. knuffel xxx Geplaatst op 19 Augustus 2017

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking