Reisverhaal «Via verde»

Spanje | Spanje | 0 Reacties 15 Augustus 2017 - Laatste Aanpassing 15 Augustus 2017

20170814 – montellano – olvera

Gisteren is den Dolf op stal gebleven en ik kon niks beter verzinnen dan het piepkleine ouderwetse dorpje van oost naar west en van zuid naar noord te verkennen. Buiten een grote zaal vol lawaaierige etende Spanjaarden ten huize Bobi viel er niet veel te beleven. Een siësta was welkom want op straat pufte ik als een oud besje, dat belooft voor de rit… dus ging ik ’s avonds maar een boekje lezen op een bankje naast oude ventjes in een dorp dat 30 jaar terug in de tijd leeft.

Deze ochtend met opa naar de ijzerwinkel waar ik drie goeie banden vond, deze die ik bij de Chinees kocht gaf ik maar aan opa samen met de pomp van 6€. Daarna fietsenmakertje gespeeld en opa kwam me helpen net op tijd als ik me creveerde om de laatste cm van de band erop te krijgen, ik zweer het en wie ook met Schwalbe marathon rijdt weer het wel, die banden zijn verschrikkelijk moeilijk op het wiel te krijgen! Opa keek ervan op dat het hem niet lukte. Na het oppompen kwam ik tot de ontdekking wat één van de oorzaken was dat mijn banden lossen. Mijn pomp krijgt het altijd voor elkaar om het kleine dingetje dat uit het ventiel komt krom terug te geven na het oppompen, zelfs bij mijn Schwalbe binnenband die uiteindelijk dan toch geen gaatjes had.

De zon stond al op middaghoogte toen ik vertrok, heel voorzichtig en bij ieder steentje dat onder mijn banden weg kaatste kromp ik ineen. Een tiental km later stonden Dolf en ik te glunderen bij het begin van de Via Verde, eindelijk kan mijn vakantie beginnen. De prachtige schilderijen kregen mijn enthousiasme terug naar boven. In één van de dertig tunnels trok ik een mooi kiekje en bijna op het einde van de prachtige route kwam ik tot de ontdekking dat mijn ISO nog steeds ingesteld stond op die eerste foto.. dus iedere keer dat ik besloot om in de hitte te stoppen om toch maar iets op de gevoelige plaat vast te leggen van al de panorama’s die passeerden was tevergeefs geweest want alle foto’s waren sterk overbelicht. Ook deze van de buizerds in de mooi kloof.

Net voor sluitingstijd van het restaurant kwam ik aan het einde van de via, gelukkig had ik toch niet gerust onderweg maar gebruikte ik de tunnels om even te stoppen en wat yoga-trukjes toe te passen om af te koelen. Na enkele verrukkelijke tapas en een lekkere kaastaart besliste ik om er nog twintig km bij te doen.. tot 2 minuten later.. terwijl ik te voet mijn fiets naar boven aan het stompen was alsof beide remmen dicht stonden. Dus twee km later fietste ik een camping binnen.. Deze keer zullen ze me niet liggen hebben dacht ik, nu duik ik onmiddellijk het zwembad in… maar de tent opzetten liep niet van een zeilen dakje.. geen haring krijg je de grond in, dus dan maar improviseren met wasdraad en bagagedragers.. tja een nadeel van een tent die niet ‘zelfstandig’ recht staat. Toen ik naar het zwembad liep zag ik dat ook de andere gasten hun tenten met draad vastgemaakt hadden.

Ne het binnenslepen van een inktvis die er ’s nachts langs alle kanten terug uit wou werd ik vriendjes met een Nederlands koppel. Zij kwamen hier al jaren omdat hier geen Hollanders zitten. Samen met hun zoon en schoondochter grapten we de rest van de avond. Gezellige mensen maar vandaag gingen de oudjes na drie maand vakantie terug naar huis, het jonge koppel nam hun camper over. Ze hadden ook de Via Verde gefietst en ze waren ook moeten afstappen in het straatje naar het dorp.

In mijn tent kon ik tot drie uur meegenieten van het lawaai van de buren, behalve dan de uren dat ik de pot vol schilderde. Dus vandaag terug een ongewilde maar noodzakelijke rustdag. Dit wordt niet de reis van mijn leven maar wel eentje waar ik veel tijd krijg om na te denken en te bezinnen. In ieder geval heb ik veel respect voor al mijn vrienden die jaar in en jaar uit op hun fiets deze reizen maken met alsof ze er hun hand niet voor omdraaien. De volgende keer wordt het terug Backpackers'way want dat zit me toch meer in het bloed dan sjouwen met de fiets als je er niet kan op rijden.