Reisverhaal «We did it!»

Canarische eilanden | Spanje | 0 Reacties 25 Oktober 2012 - Laatste Aanpassing 06 Maart 2014

Vandaag zijn we boven de wolken geweest.
Deze morgen vertrokken we vanuit Puerta del Cruz met als planning: mijn fiets en ik de bus op en Mich zou van daar met de fiets vertrekken. First problem: de fiets mocht niet op de bus dedju! Gelukkig (weet ik nu) was ik niet de fiets opgesprongen en beginnen meerijden met Mich. Van Puerta tot La Orotova is het maar 6 km fietsen maar de manier waarop is waanzinnig klimmen en nog es klimmen. Gelukkig hadden we dit gisteren al es gefietst zodat we wisten dat het heel zwaar was en met het idee dat het vandaag een zware dag zou worden nam ik wijselijk een taxi.
De rit naar El Teide was ontzettend zwaar, 40 km klimmen en op die 40 km stijg je 2375 km. Bloed, zweet en tranen heeft het mij gekost, maar ik heb het gedaan! De eerste 20 km gingen tamelijk goed, iedere km stond een bordje en zo had je enig idee hoe ver je zat en wat er nog moest komen. Het weer was niet te best, grijs betrokken maar dat was prima voor ons want zo was het niet te warm. Ongeveer op 1000 m hoogte reden we door de wolken en het druppelde uiteraard. Vestje aangetrokken en verder fietsen, maar op zo'n 2000 m kreeg ik een dipje, gelukkig was Mich er en kreeg ik wat duwtjes in de rug. En toen gebeurde het: de hoogte, de moeite, van alles bijeen en ik begon te hyperventileren.. Mich dacht oeioei dit komt hier niet goed. Gelukkig kon ik mij snel herpakken en met vereende moed trok ik verder. De Teide, voor wie het nog niet wist, is de hoogste berg van Spanje en ligt in een Nationaal park. Aan de ingang hiervan kocht Mich wat drinken en een soort Boule de Berlin. Man dat was het beste dat ik in jaren gegeten had en toen kwam mijn tweede adem.. ik vertrok en liet Mich achter met het fototoestel.. en we reden door tot op de top!!! Yezzz ik ben verschillende keren gestorven maar als je daar staat dan besef je dat je leeft! Dan de berg af: ik trok mijn vestje aan en vertrok.. Mich achterlatend met het fototoestel.. denderend bergaf, volle vaart.. tegen 68/u zaaaaaalig! Mich kwam er niet door.. zelfs op 15 km van ons einddoel was hij er nog steeds niet. Ik begon wat ongerust te worden maar hij had dikwijls herhaalt dat ik zo vlug mogelijk moest doorrijden want dat we anders het niet gingen halen voor t donker. Aangezien we ook niet helemaal zeker waren van onze slaping reed ik maar door. Ook vooral omdat het terug klimmen werd. Ineens een vertrouwde stem naast me: Mich, helemaal onderkoeld! Ik had alle kleren mee en ik was vergeten zijn windstopper te geven. Ocharme! Zijn suikers waren op en hij zat er ook wat door, je zou voor minder, mij moeten duwen en dan door de kou naar beneden! Na een goeie brok zwarte chocolade konden we weer verder en dat was nodig want de weg bleef stijgen en het werd nog maar es loodzwaar! Nog een hele tijd reden we boven de wolken en dat was een prachtig zicht!!! Toen een zware afdaling.. roets.. losdoor de wolken.. beetje vochtig maar vooral IJSkoud! Villaflor, het dorp waar we slapen heeft ook nog eens van die steile straten en moe en afgepeigerd kwamen we in onze hostal. Toen ik onze kamer, vier verdiepingen hoog had bekeken vroeg Mich of ze ok was. Nu hadden er nog kakkerlakken mogen zitten ik had nog gezegd dat het goed was, zo bekaf was ik. We hebben wel een uur onder de warme douche gestaan en toen hebben we beneden in het cafeetje van de eigenaars de beste sopa gegeten ooit! Uitgehongerd als we waren bestelden we van alles maar de waard zei: begin maar met de soep.. en terecht man wat was dat lekker! Een fantastisch goeie hutsepot om duimen en vingers van af te lekken..
Daarnet bekeken we de kaart en we hebben toch wel een serieuze weg afgelegd. Bijna van noord naar Zuid. Mijn eerste Col zit erop en wat voor een. Volgens Mich moet deze col niet onderdoen voor de Galibier of de Ventoux. Dus mag ik wel zeggen dat ik er fier op ben. En Mich ook want hij kan deze bijschrijven op zijn (lange) lijst van overwonnen BIG's. Hij staat bij de zwaarste cols.

Om het af te leren trekken we morgen nog es naar El Teide. Zot ? Nee nee echt waar, we nemen hier op het dorp de bus tot daar en gaan dan te voet de Teide beklimmen en terug..