Reisverhaal «Kratie en de jungletrekking»

lang op weg met Bart en Joke | Cambodja | 0 Reacties 04 November 2017 - Laatste Aanpassing 05 December 2017

Kratie

Kratie is een klein stadje aan de Mekong. Aangekomen nemen we eerst de ferry richting een eilandje , Koh Trong, op de Mekong. De ferry is niet meer dan een smal houten bootje dat ons in 15 min naar de overkant brengt. Het lawaai van de dieselmotor is oorverdovend maar het uitzicht is prachtig. Dit is genieten.

Op het eiland wandelen we met de jokergroep rond het eiland. Een smal betonnen pad van 7 km is de hoofdweg die rond het eiland kronkelt. De kinderen wandelen flink tussen 'de mensen' . We zien hier het echte plattelandsleven. Veel honden, koeien, kippen, allerlei fruitsoorten, ...De meeste huizen zijn er zeer eenvoudig, gebouwd op palen. We hebben veel bekijks. De mensen zijn er vriendelijk en geinteresseerd. De kinderen wuiven en roepen HELLO...
We passeren een strandje waar we wel even zouden rusten maar besluiten dit beter niet te doen omdat we absoluut de laatste boot niet willen missen.We wandelen aan een stevig tempo. Ik ben heel erg opgelucht dat de kinderen zo flink meestappen en niet zeuren dat ze moe zijn. Het is dan ook heel fijn te horen dat Sarah me zegt dat we echt hele flinke kinderen hebben. Ze heeft zelf geen kinderen maar ze zegt dat de kinderen die zij kent uit haar familie en zo dit niet zo gemakkelijk zouden doen. Ergens weten we dit zelf wel dat we best trots kunnen zijn, maar het doet ook wel heel veel deugd om dit bevestigd te krijgen.
We willen heel graag een aantal activiteiten meedoen met de groep maar willen daarbij echt niet dat dit storend is voor hen.

's Avonds eten we samen met de groep in hun guesthouse en dan keren wij ( Joke, Myrthe, Nina en Stan) terug naar onze eigen guesthouse. De volgende ochtend worden we alweer vroeg terug verwacht om samen te ontbijten en naar de dolfijnen te gaan zoeken.

Dolfijnenplezier

De kinderen worden verwend met pancakes met nutella.

De tuktuks schudden ons goed door elkaar; een rit van ongeveer 20 km brengt ons naar het startpunt,Kampi. Sarah heeft een ontstoken beet op haar been en daardoor wil ze liever de kajak niet in. Ik neem met veel plezier haar plaats in. Sarah gaat met de boot en de meisjes op weg naar de dolfijnen.

Wij gaan per 2 de kajak in onder begeleiding van een plaatselijke gids. Bart en ik zitten samen en Stan nemen we ook mee. Ik vind het zalig om eens een andere sportieve activiteit uit te voeren in een prachtige omgeving. Een paar dagen voor we vertrokken, hebben we nog gekajakt op de vaart in Leffinge. Ik moet er even aan terugdenken. Af en toe wat zot doen en mekaar nat maken hoort er hier ook bij. Maar echt veel goesting om het bruine water in te gaan, hebben we niet. De buikkrampen zijn nog niet gestopt bij mij maar gelukkig houden ze zich nu wel rustig. Na een uurtje kajakken zien we de dolfijnen. De bijna uitgestorven Irrawaddy dolfijn is een zoetwaterdolfijn, waarvan er nog maar enkele tientallen van leven. Hier zien we ook de boot met de meisjes. We gaan vanop een klein eilandje kijken. We zien er echt wel heel veel. De dolfijnen die alleen zwemmen zijn de mannetjes, per 2 zijn mama en kind. Foto's nemen lukt moeilijk omdat ze maar heel even boven het wateroppervlak komen. De dolfijnen zijn beschermd en onze gids vertelt ons dat de vissers nu ook meer rekening daarmee houden. Vroeger werden veel dolfijnen gedood door de warrelnetten van de vissers. Een paar jongens en de gids duiken het water in, wij genieten vanop het eilandje. 

In Kratie blijven

's Middags eten we samen en dan is het tijd om afscheid te nemen voor een paar dagen.Bart trekt de jungle in en wij genieten van rustige dagen. Mijn guesthouse is dik in orde. Per ongeluk hadden we tweepersoonskamer geboekt, maar dat konden we oplossen door een extra matras te vragen om op de grond erbij te leggen. Elk om beurt mag er een kind bij mij liggen in het grote bed. We hebben er ook een zwembad. Maar de omgeving van de guesthouse is echt wel anders. Heel kleine huizen/ barakken. Geen asfaltweg maar zanderig weggetje die naar de hoofdbaan leidt. Veel armoede. Dieren lopen er rond tussen de kleine kinderen in de straatjes. Veel kleintjes lopen er rond in hun blootje. Het voelt ongemakkelijk om er alleen rond te lopen maar ik neem me voor om er niet te veel bij stil ts staan. 

Het is ideaal om wat lessen in te halen. De belangrijkste dingen heb ik gezien in Kratie dus neem ik me ook voor om niet teveel activiteiten te zoeken. We gaan wel eens naar de markt. Het is al een belevenis op zich want anders zoekt Bart meestal de weg. Maar googlemaps blijft me trouw. We wandelen wel langs heel afgelegen plekjes en de markt is ook maar iets geks. Vooral de stalletjes met vlees en vis doen onze maag keren. De lappen vlees liggen in de warmte, op een stuk karton of aan het haak te wachten om verkocht te worden. Opnieuw denken we; hier eten we niet teveel vlees. Veel verkopers zitten er enorm op hun gemakje bij. Sommigen doen zelfs een dutje. Ik ben vooral gekomen om wat fruit en tomaatjes te kopen en het onderhandelen is opnieuw nodig. We kopen ook vers gesneden ananas. Deze zijn trouwens 1000 keer lekkerder dan bij ons. Zelfs het middelste, harde stuk is hier lekker sappig en zacht. Ik heb Stan nog donuts beloofd omdat hij zo flink gestapt heeft in deze hitte. Tja, soms hoort een beetje omkoperij er ook bij hoor.

De tweede avond ben ik niet echt mijn gemak. Het regent opnieuw, eerste avond ook al, maar nu nog veel heviger. Het dondert en het bliksemt, de elektriciteit valt af en toe uit en ik weet dat Bart in de jungle zit. Zij moeten slapen in hangmatten....? Ik kan hem helemaal niet bereiken. Hmm, beetje ongerust hoor. 

Ik doe een babbeltje met de kok van de guesthouse. Een vriendelijke vrouw uit Australie is hier al meer dan een jaar chef in de keuken. En ik moet zeggen; ze maakt echt lekker dingen klaar. De laatste dag heeft zelfs lasagne gemaakt omdat mijn kids de lasagne van papie soms wel eens missen. Was njammie hoor...Ze vertelt me haar verhaal in het kort. Binnenkort keert ze wel terug naar huis, ze heeft het een beetje gehad. Ze vertelt me dat de Cambodjanen heel erg lui zijn. Ze kunnen bijvoorbeeld niet begrijpen dat je voor je plezier een wandeling gaat maken en niet de brommer of auto neemt. Ze vertelt me dat ze in het begin echt moest aanleren hoe ze strucuur moesten brengen in hun frigo want alles zat door elkaar en ze wisten niet hoe oud het was... Zelf verdient ze ook niet echt veel, 2 dollar per uur. Maar daarmee kan ze leven want ze krijgt ook wel slaapplek en eten. Veel Cambodjanen kunnen wel wat Engels maar het is kleuterengels dat moeilijk begrijpbaar is. Ze vertelt me dat ze paar weken geleden heel erg ziek was. Ze zeiden haar dat ze naar de palmtree moest gaan als het niet zou beteren. Vreemd dacht ze, plantengeneeskunde of zo. Maar volgende dag zeiden ze dat opnieuw en vroeg ze verder. Ze bedoelden niet palmtree maar pharmacy... hihi... uitspraak is niet zo eenvoudig***

Ergens vind ik het ook best gezellig om met de kinderen alleen te zijn en het wat rustiger aan te doen. 

's Avonds geniet ik van een extra pintje omdat het happy hour is, zoals bijna in alle bars in Cambodja. 2 pinten voor een dollar. Daarvoor bestel je geen water he. We leren er ook een Belgisch gezin kennen uit Luik. De kinderen, Lucie en Gauthier, spreken dus Frans en in het begin verloopt het spelen nog moeizaam. Maar na een tijdje ontdekken de kinderen dat er voor heel wat spelletjes in het zwembad geen woorden nodig zijn. Ze knutselen samen, tonen truukjes met de kaarten, spelen uno,.. Ik vind het heel boeiend om hun verhaal te horen. Een beetje gelijklopend aan het onze trouwens. Ze vertrokken begin september naar Sri Lanka, reisden dan door naar Vietnam en daarna naar Cambodja. Daarna gaan ze in Thailand bezoek krijgen van de ouders net zoals wij. Het is fijn om ervaringen uit te wisselen. 

Bart; jungle Trekking

Nadat ik afscheid nam van Joke rijd ik met de groep naar Banlung, een rit van 4 uur over hobbelige wegen naar het noorden van Cambodja.

Aangekomen in de Top Tree eco Lodge krijgen we per twee een hutje die verspreid staan in een jungle-achtige tuin. Het voelt al een beetje als in de jungle. Hong, de vrouw van Kimi die morgen ons door de jungle zal leiden, komt ons voorbereiden op de trekking. We zijn allen zenuwachtig en we vragen maar door. Na heel wat antwoorden gekregen te hebben zijn we gerustgesteld en kunnen we aan het avondmaal beginnen.

Dag 1

Om 8 u staan we klaar met een dagrugzak gepakt met het hoogstnodige. We rijden eerst een uurtje naar het vertrekpunt van het bootje dat ons over de rivier naar de jungle brengt.

Kimi is fantastisch. Tijdens onze tocht gaat hij op zoek naar de meest vreemde planten en dieren en laat ons proeven. Zo leren we dat het blad van de cashewnutboom goed is tegen maagpijn. Er zijn er gauw een paar die zeker willen proeven. We eten wilde amandelen die zomaar voor het rapen liggen. Plots ziet kimi een holletje van een tarantulla. Die moet eruit. Met een stok willen ze de reuzespin uit zijn hol jagen, maar het dier moet er niets van weten. Dan maar graven. Plots zien we hem. Kimi pakt hem vliegensvlug bij zijn harige lijf draait het achtpotig dier op zijn rug en snijdt met zijn kapmes de 2 joekels van giftanden eruit. Zo, nu is hij ongevaarlijk. Nick, de durver van de groep , krijgt het dier op zijn hand en het doet inderdaad niets meer. Kimi steekt de vogelspin dan in zijn buideltasje en wandelt nog een hele dag met de achtpoot rond. Vanavond eten we hem op. Iedereen vindt het een gruwelijke gedachte.

Dan begint het te gieten. We stappen zeker nog een uur in de gutsende regen en iedereen is het spuugzat. In het basiskamp van dag 1, dat mooi gelegen is aan een prachtige waterval , schuilen we onder een in de haast opgezette shelter. We hangen er onze hangmatten op en schuilen. Ondertussen bereidt Kimi het avondmaal en aperitieven we. De rijstwijn met alcoholgehalte 20% is nodig om de kletterende regen te doen vergeten. Na wat rijst en een ei krijgen we als dessert de gebakken vogelspin. Ik proef ook een pootje, t smaakt eigenlijk naar niets. De gevangen krekels worden ook gebakken en dat vind ik nu wel lekker si.

Van slapen is er niet veel gekomen. Een hangmat dat is niets voor mij en de rijstwijn had zijn bijwerkingen.

dag 2

Dag 2 begint met een deugddoende koffie en beperkt zich tot het stappen door de jungle. Een lange tocht terug naar de oever van de rivier. We zweten ons kapot want de regen maakte plaats voor hete zon. We leren weer heel wat bij en drinken water uit de stam van een boom. Smaakt heerlijk verfrissend. 

De boot brengt ons naar een strand aan de oever van de rivier waar we een tweede nacht zullen verblijven. Dit keer gelukkig niet in een hangmat maar in een tentje. Het blijft gelukkig droog want iedereen merkt dat de tentjes een regenbui niet aankunnen. 

Na een avondmaal en weer wat rijstwijn slaapt iedereen zalig in zijn tentje. Ik moet toegeven; het is zalig om de slapen langs de oever van een rivier aan de rand van de jungle.

dag 3

Motorpech van een van de boten doet de mannen van de groep langer verblijven  op het strand dan de dames. Die keren met de goede boot terug richting bus. Tijdens hun vaart loopt hun boot vast op een zandbank en dus moet er geduwd worden. Valerie valt daarbij met heel haar hebben en gouwen in het water. Toch krijgen ze de boot los en kunnen ze nat weer verder.

Ook de mannen wagen het in het water. Het is heerlijk om te zwemmen in de rivier en om te wachten op de boot die ooit hersteld zal zijn. We doen wat echte mannenpraat en spelen een voetbalmatchje. Cambodja - Belgie. Er wordt ruw gespeeld en we verliezen tegen de wilde cambodjanen met 9-0.

In de verte horen we een bootje, we kunnen na 2 en een half uur wachten naar huis. De jungletrekking zit erop. Iedereen is moe maar voldaan.