Reisverhaal «Leuke boel in Bohol»

lang op weg met Bart en Joke | Filipijnen | 0 Reacties 27 December 2017 - Laatste Aanpassing 06 Januari 2018

Tweede kerstdag wordt weer een reisdag. Vandaag reizen ze van Malapascua naar Loboc. Loboc ligt op het eiland Bohol. Op de boot dat ons vanuit Malapascua weer naar Cebu eiland ontmoeten we een Nederlands koppel dat al 6 maanden op reis is. Ik vind het zo fijn om reizigers te ontmoeten die hun ervaringen willen delen. Ze gaan volgende week naar huis. Ze zullen ons nog een tijdje vergezellen vandaag want als we aanmeren, nemen we samen met nog een Spaans koppel een privébusje naar de haven van Cebu.

Het is een geanimeerde rit waar iedereen wat zijn verhaal vertelt. We stoppen nog om de Nederlanders ergens anders af te zetten en gaan samen met de Spanjaarden de boot op richting Bohol. De bootreis duurt 2 uur met de maatschappij Oceanjet. Een rustige zee, gelukkig maar! Om half 7 zijn we dan uiteindelijk op Bohol. We regelen vlug een taxi die ons naar Nut Huts brengt.

Nut huts heeft een Belgische eigenaar. Walter is weer blij om wat Nederlands te kunnen praten. Hij heeft een mooi domein langs de oever van de Loboc, een stroom die dwars door de jungle klieft. Verspreid langs de oever staan hutjes voor 2 tot 6 personen. Een paradijselijke sfeer.

Na een heerlijke maaltijd bij Nut huts worden we om 22u uit de bar geborsteld. Hier moet je vroeg gaan slapen. Hmm, we zijn wel moe maar toch, om 22 uur is echt wel héél vroeg. We drinken toch nog een pintje aan onze hutten en kruipen er tegen half 12 in dit op aanraden van de nachtwaker die ons tot 2 maal toe aanmaande om wat stiller te zijn. De nachtwaker moet blijkbaar voor de veiligheid zorgen want hij loopt over het domein rond met een geladen machinegeweer!

Daguitstap in Bohol

De volgende dag regelen we vervoer met chauffeur die ons een hele dag doorheen Bohol rijdt. Na een heerlijk ontbijt met nog eens fruit en yoghurt rijden we met een privéchauffeur rond in Bohol. Met z’n allen in het busje is het best gezellig. Myrthe zegt dat ze zin heeft in een schoolreisje, ewel, het voelt als een schoolreis aan. Maar wel een héle speciale! Nina is jammer genoeg nog steeds niet in haar gewone doen. Ze kan heel weinig verdragen… De ziekte en vermoeidheid blijven langer hangen… We rijden eerst naar de Tarsier Sanctuary (18 km van Nuts Huts). Hier vind je een opvangcentrum waar je de kleine spookdiertjes kan bezichtigen. Ze leven in gevangenschap. Overdag slapen ze. (ingang is 50 pesos p.p., kinderen betalen minder. Het zijn héle mooie, schattige diertjes. We zijn er niet de enige toeristen maar dat moet je erbij nemen. Op het einde van het bezoek mogen de kinderen een souvenirtje kiezen.

De volgende stop op onze ‘schoolreis’ is de vlindertuin. We hebben een hele grappige gids. Vooral voor de kinderen is dit een leuke stop. De ingangsprijs ligt ook niet hoog. We zien er mooie poppen. Hoe mooier de pop, hoe lelijker de vlinder, wordt ons verteld. Hele mooie vlinders natuurlijk in een mooie tuin. We nemen ook foto’s waarbij het lijkt alsof we vleugels hebben, hihi.

Daarna rijden we richting de Pangsas Falls in Bilar. Een prachtige weg tussen de rijstvelden en heel veel groen brengt ons tot bij de watervallen. We betalen 10 pesos p.p. ingang. Dit is echt wel een héél mooie plek. Het is er niet toeristisch. We plonzen in het water en volgen het touw. We zwemmen onder de waterstralen door en schuilen in een grot. Het is echt wel een machtig mooie plek. Het zou ideaal zijn om te picknicken…

We laten onze chauffeur stoppen bij een klein marktje. We kopen wat fruit (ananas, mango en bananen) en bij de bakker kopen we allerlei verschillende broodjes. Heerlijk brood deze keer (niet teveel gesuikerd). Mmmmmmm…

Daarna rijden we door naar de chocolate hills, de toeristische highlight in Bohol. In het midden van een vlak landschap verrijzen er 30 tot 50 meter hoge, gelijkmatig gevormde heuvels. Ze zijn begroeid met gras. Tijdens het droge seizoen krijgt het gras een bruine tint waardoor de heuvels doen denken aan chocoladebergen… Het is indrukwekkend om te zien maar opnieuw zijn we er niet alleen! We zouden er wel graag tussen wandelen maar onze chauffeur ziet dat precies niet zitten. Vanaf 1 januari 2018 (binnen enkele dagen) verandert de toegangsprijs: voor volwassenen van 50 naar 100 pesos, voor kinderen van 10 naar 50 pesos! Een kleine opslag…

Onze laatste stop is ‘the hanging bridge’, ook hier vragen ze een kleine bijdrage. Niet echt de moeite hoor! Vlakbij de watervallen liepen we ook over zo’n brug en die was véél mooier qua uitzicht en zonder toeristen.

Dit was echt wel een héél fijne dag. De chauffeur vroeg maar 2200 pesos, 44 euro voor de hele dag (zo’n zestal uur onderweg).

’s Avonds maken we nog een wandeling aan de overkant van de rivier, tot aan de rijstvelden. Aangezien het donker wordt en de weg erg modderig is, maken we er een korte wandeling van.

Vleermuizen in de grotten: batcave

De volgende dag gaan we op stap met een gids, Pedro, in de omgeving van Nuts Huts. De wandeling start aan de overkant van de rivier en hiervoor moeten we peddelen met een heel klein bootje. Een drietal keer weg en weer varen en iedereen is aan de overkant. Gisteren hebben we dit ook al gedaan met Gerben als kapitein-peddelaar. Vandaag gebruiken we 2 kleine overzetbootjes om het wat sneller te doen vooruitgaan. Het bootje van Gerben heeft deze keer wat moeite om uit te stappen. Iedereen leunt naar dezelfde kant en hupla, bootje slaat over, iedereen het water in! Tot aan de schouders in de rivier. Gelukkig geen gsm’s mee (die van Tania en Gerben zijn gestolen ) en de kodak en zaklampen kunnen ook tegen water aangezien ze bedoeld zijn om te gaan duiken. Alle inzittenden, Tania, Gerben, Lily en onze Nina, kunnen er gelukkig goed mee lachen. Pedro was wel geschrokken: hij had gezegd dat we moesten wachten op hem. Hij is bezorgd of we nog willen terugkeren of dat er spullen kapot zijn maar we 'trunten' niet en starten de wandeling. Ze hadden ons gezegd dat het eerste stuk zwaar is , de berg naar boven wandelen. Het is efkes pittig maar eigenlijk valt het héél goed mee. We hadden het echt wel nog zwaarder verwacht. De zompige schoenen zijn voor sommigen alleen een beetje ambetant . Daarna kruipen we de grot naar binnen. Er leven in deze grot 3 verschillende soorten vleermuizen. Het is machtig om ze te zien hangen, rondfladderen,… We zien heel mooie stalagmieten en -tieten. Na de grote grot komt er nog een kleinere. Iedereen is onder de indruk, cool! De wandeling brengt ons terug naar beneden.

Een paar jaar geleden is Bohol getroffen door een zware aardbeving, 7,1 op de schaal van Richter. Pedro vertelt er wat over. Ze voelden nog heel lang naschokken. In het begin elk uur, dan elke dag, dan paar keer per maand,… Er waren meer dan 100 doden in Bohol en heel wat huizen waren verwoest. Een jaartje later was er ook een grote overstroming waarbij het water van de rivier tot aan de hutjes kwam. Elke jaar zijn er hier heel veel tyfoons. Ze krijgen een letter van het alfabet, startend met de a, vorig jaar kwamen ze zelfs terug bij de a…

De keuken in Nut Huts is heerlijk. Veel groenten en fruit, lekkere sapjes, goeie dessertjes. Als je op het terras zit, heb je een machtig mooi uitzicht op de palmbomen en de rivier. Het zit er elke dag goed vol! Er speelt goeie muziek en er hangt een rustige sfeer. De massage vonden we dan weer niet zo speciaal. In Thailand was de massage zoveel beter; Hier is het wat slapjes en er lijkt geen verhaal in te zitten.

Walter vertelt ons ook een beetje over zijn plannen. Volgend jaar zou hij terug in België willen wonen, af en toe, in Brugge. Zijn zoon moet naar de middelbare school en dat zou hij liever in België doen. Z’n zoon spreekt Engels, Chinees, Nederlands,… Waw! Maar Nut Huts blijft bestaan (het bestaat trouwens al 20 jaar!). Alles is er prima georganiseerd en hij kan het alleen laten doordat hij goed personeel heeft. Voor wie de blog leest en plannen heeft om naar de Filipijnen te reizen, dan MOET je zeker naar Nut Huts gaan!