Reisverhaal «Jaipur, the pink city»

lang op weg met Bart en Joke | Indië | 0 Reacties 02 Mei 2018 - Laatste Aanpassing 07 Mei 2018

30 april: Jaipur

Vlucht Mumbai > Jaipur

Het ritje van het appartement naar het hotel dat we aanvroegen gisteren is waarschijnlijk vergeten geraakt en we stappen dan maar met al onze bagage naar het hotel. Het is maar 800m maar toch zwaar in de vroege ochtendhitte van Mumbai. Het ontbijt bestaat uit veel eieren waardoor Barts cholesterolpeil aardig aangedikt wordt. De rit naar de luchthaven werd door het hotel niet vergeten en in geen tijd staan we in de mooie vertrekhal van de Mumbai airport. We checken in en willen graag wifi. Dat is een gedoe want we moeten codes aanvragen bij het infopunt. Na paspoort- en boardingcardcontrole krijgen we na een kwartiertje tokkelen op een pc 3 codes voor de free wifi. Ongelooflijk hoe omslachtig ze dat hier maken!!! 

De vlucht verloopt vlotjes met alles erop en eraan. Alle bagage is ingechekt, we krijgen een lekkere maaltijd en drinken koffie achteraf. 2 uur later staan we in de kleine aankomsthal van Jaipur airport. We regelden een airport transfer en die staat alweer met een Bart-Delaere-Bordje klaar. Als we uit het luchthaven gebouw stappen komt de warmte ons tegemoet. Het is hier 40°C!

Pearl Palace Hotel

Bij aankomst regelen we in ons hotel een 'private car' die ons in een uur of 4 langs enkele belangrijke hoogtepunten van de stad zal brengen.

We overnachten in de Pearl Palace Hotel. Een pareltje van een hotel met mooie Indisch versierde ruimtes. De kamer is ook prachtig met grote bedden en een prima badkamer. Dit hadden we nodig.

Jaipur Tour

De chauffeur van onze privétaxi is een vlotte kerel die ons in geen tijd verwent met wat weetjes over Jaipur. Hij brengt ons eerst naar ‘the City Palace’.

The City Palace

Deze gebouwen bestaan uit de Chandra Mahal en Mubarak Mahal paleizen. Hier zetelde de maharadja van Japur. Het Chandra Mahal paleis bevat een museum maar het is ook nog steeds een koninklijke residentie. Het paleis werd gebouwd tussen 1729 en 1732, door Sawai Jai Sing II, de heerser van Amber. Amber werd te klein voor hem…

De toegangsprijzen zijn verschillend voor Indiërs en buitenlanders. Wij betalen 500 roepies per persoon. Kinderen aan halve prijs. Stan is plots weer 4 en een half jaar waardoor hij gratis binnen mag. Het paleis heeft verschillende te bezoeken ruimtes. Je kan ook de mooi ingerichte kamers van het paleis bezoeken maar dan betaal je 2500 INR per persoon. Dat doen we niet evenals de audioguide van 200 roepies.

We komen eerst aan bij een groot binnenplein waar een grote kiosk het middengedeelte inpalmt. Het plein is omgeven met roze muren die opgesmukt zijn met Indische tierlantijntjes. Het is zo heet dat we steeds de schaduwkanten opzoeken. In iedere zijde is er een toegangsdeur. Eentje naar een restaurant dat we niet bezoeken.

Een andere toegang leidt ons naar een tweede binnenplaats waar alles in gereedheid wordt gebracht voor een huwelijk. De muren hier zijn alweer mooi versierd en hebben prachtige koperen Indisch versierde deuren. Na wat foto’s staan we weer op het eerste binnenplein.

Een andere toegangsdeur daar leidt naar alweer een ander binnenplein waar een museumgebouw het middengedeelte inneemt. In het museum zien we de mooie Indische kledij netjes gerangschikt van oud naar nieuw. Een ander museum met allemaal oude wapens vinden we via een trap in een hoek van dit plein.

Als we voor de derde keer weer op het eerste binnenplein komen nemen we de laatste toegangsdeur. Die heeft ons toegang tot de mooi versierde troonzaal. Via deze zaal verlaten we het City Palace weer en vinden aan de uitgang onze chauffeur terug.

Waterpaleis ( Jal Mahal)

Dit paleis ligt op een speciale plek nl. in het midden van het kunstmatige Man Sagar-meer. Dit paleis is gerestaureerd maar je kunt het niet bezoeken. Wel de moeite om je er af te zetten en langs het water te wandelen. Veel verkopers van prullaria.

Bart koopt er een hoedje. Afdingen is nodig in India, al liggen de startprijzen hier niet geweldig hoog. Voor zijn hoedje betaalt hij 100 Rs, dat is omgerekend 1,20 euro. Spotgoedkoop dus.

Apentempel

Je kunt nootjes kopen bij de ingang om te geven aan de apen maar wij riskeren dit niet. Volgend de chauffeur zouden ze niet agressief zijn behalve als je te dicht bij de kleintjes komt, maar wij houden liever afstand. You never know!!! Aangezien we geen inentingen hebben tegen hondsdolheid, moeten we nog voorzichtiger zijn.

De wandeling naar boven is echt wel mooi. Gelukkig is de temperatuur al wat aan het zakken (zeker nog 35° graden hoor). We passeren zeer veel apen (aja), geitjes, varkens, paar locals,… weinig andere toeristen.

Boven heb je een kleine tempel en een mooi uitzicht over de stad. Proberen je wel te overtuigen om even binnen te komen in kleine ruimte en dan donaties te vragen. Wij blijven er niet lang hangen. Het begint te stormen en er lijkt onweer op komst.

We sluiten onze dag moe en tevreden af met een heerlijke maaltijd in het restaurantje rechtover ons hotel. We spreken er af met Fiona en Tina die we ontmoetten in Mumbai tijdens de sloppenwwijkwandeling. Ze zijn toevallig op hetzelfde vliegtuig als het onze gestapt richting Jaipur. De maaltijd is lekker en gezellig. 

1mei: fortendag

Vandaag vroeg uit de veren want we hebben een druk ochtendprogramma. De temperaturen lopen hier enorm hoog op, tot meer dan 40 graden, dus is het wel aan te raden om ’s morgens vroeg te vertrekken. Ook vandaag brengt onze chauffeur van gisteren ons overal naartoe. Best comfortabel: een grote auto met airco. Hij is Stans grote vriend. Hij beloofde gisteren chocolaatjes voor de kinderen en hij heeft effectief voor iedereen een mini-dairy milk- chocolaatje mee.

Fort Ajmer = het Amberfort

Dit fort ligt even buiten de stad, ongeveer een halfuurtje rijden ernaartoe. De ligging van het fortpaleis is echt sprookjesachtig. Aan de voet van de heuvel ligt een meer. Het fort is gebouwd uit roze zandsteen en wit marmer. Het wordt gezien als één van de mooiste paleizen van Rajastan en zelfs van India. Er zouden gemiddeld zo’n 5000 bezoekers per dag komen. Het is een typisch voorbeeld van de moholarchitectuur. In de zalen zien we op de muren afbeeldingen van bloemen en het leven op het prinselijk hof. Er is een winter-en zomerpaleis. De fijnste soorten marmer werden gebruikt. Het meest bekende is de Sheesh Mahal (spiegelzaal). De wanden zijn ingelegd met duizenden spiegeltjes. Hier werd glas gebruikt uit België!

Op aanraden van onze driver nemen we een gids en eigenlijk is dat hier geen slecht idee. We betalen 300 roepies. Het is soms enorm moeilijk om hem te begrijpen maar hij doet echt wel zijn best.

Jaigarh Fort

Onze driver bracht ons naar boven. Normaal zou het wel te doen zijn om naar boven te stappen maar met deze hitte is dit onmogelijk. We vinden dit een heel mooi fort. Er zijn nauwelijks andere toeristen. Er is een prachtig uitzicht op de stad en op het Amberfort te zien. Er is ook een immens groot kanon te zien

Tiger Fort (Nahargarh fort)

Ligt vlakbij het Amberfort. Onze driver bracht ons erheen.

Een heel mooi uitzicht over Jaipur. We wandelen er over de oude muren. Stan en Nina blijven bij de chauffeur. 1 van de bewakers begint spontaan dingen te vertellen en helpt leuke foto’s te nemen zonder dat wij ook maar iets vragen. Natuurlijk vraagt hij dan smekend een tip. 

Jantar Mantar

Het grootste stenen observatorium in de wereld. Het is opgericht door Sawai Jai singh, en is een van de vijf observatoria in India. Meneer Singh was erg geïnteresseerd in wetenschap en technologie, vooral in astronomie. Er zijn 18 instrumenten, waarvan de meeste nog steeds werken.

Ik had hier meer van verwacht. Ze hebben de ingangsprijs onlangs verdubbeld. Het is hier nu ook zo warm dat je er met moeite kunt rondlopen zonder voortdurend schaduwplekjes op te zoeken. We zweten ons kapot!

Zwemmen en spontaan babysitvoorstel

We worden uitgenodigd door Fiona en om met de kinderen te komen zwemmen in het zwembad van hun hotelletje. Met deze belofte lukte het nog net om de kinderen in de zinderende warmte al de bezoeken van deze morgen goed te doorkomen. We zijn er eerst gewoon met ons vijf. Later als de meisjes terug zijn van hun uitstap, stellen ze voor dat wij even tijd voor ons alleen nemen. Hmm, daar zeggen we geen neen tegen. Nina en Stan maken vooral duidelijk dat we zo snel mogelijk hen alleen moeten laten. Sterk eigenlijk, want een jaar geleden gingen ze dat helemaal niet durven. Vooral niet omdat de meisjes alleen Engels spreken. Zij genieten van het zwembad, stempelen, schilderen, samen eten op de kamer (o.a. frietjes!), en een filmpje. Wij genieten ook… Ons hotel heeft een prachtig dakterras met een heerlijk restaurant. Het zou het meest romantische restaurant van Jaipur zijn. Wij vinden het sowieso wel heerlijk romantisch om even alleen te zijn en te keuvelen over de voorbije maanden. Zoveel ervaringen rijker.

Bart haalt de kids op met de tuktuk. Joke werkt aan de blog en geniet van een momentje alleen!

2 mei: Opus 3

We hebben eens aan Myrthe de opdracht gegeven om een stukje te typen. Weinig enthousiasme maar het is toch gelukt. Hieronder haar verhaal:

Deze morgen stonden we met een goed humeur en een klein beetje hoofdpijn op. Dan vertrokken we naar de middelbare school. Onderweg stopten we nog voor broodjes.

Toen we daar aankwamen brachten ze ons naar een kamer. Daar zaten drie mensen van België : Jan, Anne en Willy. Jan vertelde van alles zoals dat de kinderen van de middelbare school van 10 uur tot 3 uur op school zitten omdat ze van heel ver komen.

Daarna moesten we even wandelen naar een ziekenhuis. Ze toonden daar kamers en vertelden dat het maar 30 INR kost om naar de dokter te komen. En wanneer er dan in die 5 dagen iets anders was mochten ze gratis terug komen.

Daar boven was er een lagere school en wanneer je aan het klaslokaal stond, zeiden ze : “goodmorning sir”. Wanneer je wegging, gingen ze weer zitten en zeiden : “ thank you sir “. Ze zaten gewoon op de grond (tapijt) en hadden geen boeken alleen een kladschrift ook geen materiaal in de klas maar wel een krijtbord. Ze zaten in een heel klein klaslokaal en normaal zijn er wel 30 kinderen ☹. Maar vandaag was het een speciale dag en zaten ze met rond de 10 kinderen in de klas.

Dan gingen we met de tuktuk naar een andere lagere school daar deden de kinderen het zelfde. De baas vertelde dat de kinderen van 7:30 tot 12 uur en 12:15 tot 5 uur op school zaten het is in twee keer omdat de school te klein is.

Dan gingen we terug naar de middelbare school. Moesten een uurtje wachten. In dat uurtje speelden we oxo en dat je iets moet uitbeelden en dan moeten de anderen het raden.

Dan kwam het eten, het zag er lekker uit en dat was het ook. Rijst, een sausje, bloemkool in een soort curry en naan kwam op tafel Mmmm.

Na het heerlijke eten was er een rondleiding in die zelfde middelbare school. We gingen naar het beauty salon waar een paar meisjes hoofd massage deden met een crème. Toen gingen we verder naar de techniekles waar ze van alles maakten en we kregen toffe dingen te zien.

Daarna gingen we in de warmte weer wandelen naar het hotel.

Onderweg stopten we nog voor :brood, water, cola, fanta, mango, banaan, meloen. In het hotel namen we een douche en rustten we uit. Wij werkten een beetje en in de speeltijd spelen we met de Lego.

P.S dus je moet weten dat wij het thuis wel goed hebben 😊

Atcha (betekent ok in het hindi)

Nog enkele aanvullingen van ons.

Het Opus III project is een project dat opgestart werd vanuit een Belgische VZW. Ze steunen de plaatselijke bevolking door het oprichten van verschillende schooltjes. Zo hebben ze verschillende lagere scholen en 2 middelbare scholen in hun project. Er is ook een mini-hospitaaltje opgericht. Zo proberen ze de kinderen betere educatie te bieden en te hopen dat die kinderen weer hun kinderen zullen aanzetten om school te lopen. Een moeilijke weg. Want telkens verlaten de kinderen die er gestudeerd hebben om betere oorden op te zoeken. Dan moeten ze weer opnieuw beginnen met nieuwe kinderen van wie hun ouders ook geen school gelopen hebben. Maar moeilijk gaat ook. Dokter Jan Van Loon vertelt ons dat ze niet hun visie willen opdringen maar dat ze hun hulp als een aanvulling aanbieden, en dat blijkt te werken.

Het ganse verhaal kan je vinden op hun website. Het is ongelooflijk wat een verschil die klasjes van de lagere school tonen met onze klassen. De kinderen zitten op de grond te werken met een schriftje en een potlood bij hen. Jongens aan de ene kant, meisjes aan de andere. Meestal zitten zo'n 35 kinderen in een klasjes. Nu waren er heel wat minder. Het is  bijna zomervakantie en dus blijven er veel zomaar thuis. En het is ook een feest van de moslims. De juf schrijft dingen op een oud krijtbord. In de hele klas zien we geen enkel boek of computer. Er hangt nauwelijks iets aan de muur. Het is aan de ene kant zo triestig dat ze bijna niets hebben maar toch: deze kinderen hebben een toekomst dankzij het project. 

Als we nadien in de straten rondwandelen, weten we nu nog beter hoe arm deze wijk wel is. We worden aangestaard, velen zeggen heel vriendelijk goeiedag, jonge mannen maken mopjes en kijken enorm naar ons (gelukkig dat we ze niet verstaan denk ik), ... we lijken net buitenaardse wezens (maar dan wel hele knappe). Rustig rondwandelen in India is tot nu toe niet gelukt. Je moet altijd goed uitkijken waar je je voeten zet (plots een plas, afvalput, koeiestront, vieze plas,...), opletten dat je niet aangereden wordt door een tuktuk of brommer of wat dan ook, proberen de geluiden te filteren (oorverdovend getoeter is zeer druk voor ons allen). But still: we love it!