Reisverhaal «Tokyo»

lang op weg met Bart en Joke | Japan | 0 Reacties 24 Oktober 2017 - Laatste Aanpassing 05 December 2017

We sliepen 7 nachten in Tokyo. Deze stad verveelde geen moment. Eigenlijk wilden we er zelfs nog langer blijven. Doordat er in het zuiden van Japan een tyfoon was, kwam er zéér veel regen doorheen het hele land. We moesten noodgedwongen onze camper vroeger terugbrengen want het was echt niet meer te doen. Beetje zoals kamperen in de gietende regen... Na een tijdje worden al je kleren klam, begint het binnen te regenen, worden kinderen ziek,... Gelukkig maakten ze er geen probleem van bij het verhuurbedrijfje dat we onze roadtrip vroeger beëindigden. We kregen netjes onze centen terug en konden daarmee een appartementje vinden in hartje Tokyo.

Tokyo betekent letterlijk 'Oostelijke hoofdstad'. De 23 wijken van Tokyo worden elk als een aparte stad bestuurd.  De totale bevolking van de prefectuur Tokio bedraagt meer dan 13 miljoen inwoners. 

Tokyo is sinds 1868 de hoofdstad van Japan. De stad wordt als hoofdstad beschouwd omdat de regering er zetelt, omdat het keizerlijke paleis er staat en de Japanse keizerlijke familie er domicilie heeft. 

Tokyo heeft de grootste stedelijke economie van de hele wereld. 

Er zijn hier enorm veel dingen te zien, te doen, te beleven, te proeven,... We moeten rekening houden met het weer want het regent enkele dagen bakken uit de lucht. Maar het zijn ook onze laatste dagen in Japan en dus proberen we het rustig aan te doen. Less is more. De kinderen van het ene museum naar het andere meesleuren heeft geen zin, zeker niet als zij er geen zin in hebben.

Het openbaar vervoer in Tokyo vinden wij behoorlijk ingewikkeld. De metrolijnen, de bussen,... het was steeds puzzelen. Er bestaan dagpasjes maar niet alle metrolijnen zijn van dezelfde maatschappij. Gelukkig zijn er steeds wel behulpzame Japanners die spontaan even helpen kijken welk ticket je best neemt. 

dag 1 (20/10)

Bart haalt voor 8 u de auto uit de parking want anders tikt de parkeermeter aardig bij en hij brengt de auto terug naar Narita. Het is ons gelukt om zonder blutsen of boetes (denken we toch, dit weten we pas zeker binnen 2 weken als we onze waarborg terug krijgen) heel wat kilometers af te leggen in het land van de rijzende zon. Na een grondige controle van de auto en een paar overeenkomsten over de afrekening komt hij terug met het openbaar vervoer. Hij is terug rond  1 uur. Ik heb dan al les gegeven en ondertussen zitten koken. Dit voelt huiselijk. Na een maand rondtrekken, slapen, koken, ... in een zeer beperkte ruimte voelt dit opnieuw als een paradijs. En dan moet je weten dat het een klein appartementje is.In de namiddag gaan we op stap. Het is wel slecht weer maar daar trekken we ons niet te veel van aan. Hier zijn ze de regen ook wel gewoon. Ik zie kinderen op de fiets achteraan zitten onder een regenhoes die perfect past. Wandelaars dragen dikwijls een volledig regenpak. Maar wat vooral opvalt zijn de talloze paraplu's. Zelfs fietsers hebben een paraplu vast. Of sommigen hebben een systeempje waarbij ze hun paraplu vast kunnen steken op hun fiets. 

 Waar het druk is, is het soms wel moeilijk om de paraplu goed vast te houden zonder dat je de andere voetgangers stoort. Zeker onze kinderen zijn er nog niet zo handig in... De doorzichtige paraplu's zijn super- handig.

Ik heb op voorhand al heel wat zitten lezen over Tokyo en wat interessant is om te bezoeken, te doen met kinderen, niet teveel een aanslag op ons budget (zoals disneyland...). Al snel kwam ik tot de vaststelling dat er enorm veel te doen is en dat alles ver uit elkaar ligt. We duiden de kansmakers aan met sterretjes op google maps (onze grote vriend om overal de weg te vinden!!!). Deze keer kiezen we zeker niet voor 'de officiële highlights' ...

3331 arts chiyoda

Een kunstencentrum die gratis te bezoeken is. Bij de ingang krijgen we een stempelkaart en opdracht om bij de verschillende tentoonstellingen een stempel te vragen. Op het einde krijgen we een miniverrassing: badge om op te spelden. Heel simpel maar het motiveert wel om overal een kijkje te gaan kijken. Het verbaast me dat de kinderen zo geïnteresseerd zijn om naar de verschillende werken te kijken. Elke kunstenaar werkt met ander materiaal. We zien ook enkele artiesten aan het werk en praten wat met hen. We krijgen ook een demonstratie te zien van de robotten. De dino's blijven permanent staan in het museum. 

Alles is piekfijn geregeld. Opnieuw ben ik verrast door iets: in het museum staat er een cabine dat je kan afsluiten waarin je borstvoeding kan geven. 

origamimuseum Kaikan

Dit is een klein, gratis museum. We zagen er prachtige vouwwerkjes maar vonden het wel jammer dat we er geen workshop konden volgen. Daarvoor waren te laat. 

Akihabara

Dit is de elektronicawijk in Tokio. Ooit was dit de wijk waar je goedkope elektronica kon kopen, maar inmiddels is het uitgegroeid tot een gekke wijk. Je ziet overal mangawinkels en versierde gevels met mangafiguren. We zien er winkels met videogames, kaarten, posters, films, gadgets, figuurtjes,... Er zijn winkels vol met grijpautomaten en gokmachines. Je vindt er vele comic shops. Op de gevels flitsen de verschillende neonreclames torenhoog boven je uit. We wandelen eerst door de hoofdstraat Chuo Dori en laten ons dan wat verdwalen in de kleine straatjes. Nu ja, google maps helpt ons snel de weg opnieuw te vinden als het nodig is. Je zou hier gemakkelijk een hele middag kunnen rondlopen en iets gaan drinken in één van de anime cafés maar het begint alweer donker te worden dus is het tijd om onze baan in te korten. (West-Vlaams spreekwoord klinkt nogal belachelijk in AN)

dag 2 (21/10)

Fire museum (Shinjuku)

Dit is een gratis museum over de Japanse brandweer. Vooral voor Stan een leuke plek maar wij vinden het ook wel interessant. Jammer dat het opnieuw regent want anders kun je met de helikopter even de lucht in. Op de begane vloer en beneden zien we voertuigen van vroeger en nu. Bijna overal vind je uitleg in het Engels. Het gebouw telt 5 verdiepingen. Ongelooflijk straf hoe ze ook hier weer zo interactief mogelijk proberen dingen voor te stellen. De kinderen verkleden zich in brandweerkostuums en gaan in de wagens zitten. Eigenlijk echt wel de max! We picknicken op de bovenste verdieping want zoals vele musea in Japan hebben ze ook hier een speciale plek voor voorzien. Het is leuk zitten want je hebt een mooi zicht op de wijk (in de regen).

dag 3 (22/10)

Het is onvoorstelbaar maar na dagen regen, regent het vandaag nog heviger. De tower is op wandelafstand maar we zijn allemaal goed nat tegen dat we er aankomen. 1 van de paraplu's is kapot gewaaid. We zijn blij dat we binnen zijn en hopen dat hier voldoende te beleven valt om hier lang te blijven...

Er zijn verschillende opvoeringen omdat het bijna Halloween is. We vinden deze artiest wel geweldig. Hij toont allerlei goocheltruukjes en verklapt er dan ook bij hoe het eigenlijk werkt. Onze kinderen vonden hem supergrappig. Ze staan er dan ook op dat we centjes geven als fooi.

Een ganse pokemonwinkel 

Candyshop: ze geven een ganse demonstratie hoe ze de snoepjes maken. Uiteindelijk worden dit kleine ronde snoepjes met een smiley in. We mogen ook eens proeven. Mmmm...

De benedenverdieping is echt geweldig. Er zijn talloze winkels met vele proevertjes. Een beetje zoals in de Colruyt maar het stopt hier gewoon niet. Een soepje, een koekje, een koffie, lekkere kaastaart, fruitsnoepjes, lepeltje ijs, puddingkoekje, kaaskoekjes, popcorn met kaassmaak of caramel, ondefinieerbare dingen,... Geweldig eigenlijk. Dit zal normaal wel niet bij een citytrip Tokyo op het programma staan maar juist daarom dat wij het geweldig vinden. Hihi.

dag 4 (23/10)

Meji schrijn

Deze schrijn staat in een groot park met honderden bomen. Ze is een heel populaire tempel  gewijd aan de keizer Meiji, die de eerste leider van Japan was nadat het Tokugawa-shogunaat omver was geworpen. 

Je betreedt het gratis terrein via de 12 meter hoge torii, een poort van 1500 jaar oud Japans cipreshout. Vanaf de torii loop je in 10 minuten naar het hoofdcomplex van het heiligdom. Voordat je de schrijn binnengaat, kun je bij de reinigingsfontein met behulp van een lepel je handen en mond spoelen. 

Het bewind van keizer Meiji duurde van 1868 tot 1912 en was een belangrijke periode in de geschiedenis van Japan. Deze tijd luidde het einde in van het feodale systeem en het begin van een modern Japan. Niet lang daarna, in 1920, werd de schrijn gebouwd, maar helaas werd deze vernietigd tijdens luchtbombardementen in de Tweede Wereldoorlog. Het gebouw dat je nu ziet, is een reconstructie uit 1958.

Zoals bij elke schrijn kun je je wensen op een stukje papier schrijven en ze vastbinden aan de gebedsmuur. 

Ze zijn hier aan het renoveren dus echt veel kun je er niet zien.  Het was er superdruk toen wij het bezochten. We blijven niet lang want we hebben al heel veel tempels gezien... 

Tashekita street:

Alle gekte van Tokyo in 1 straat samengebracht. Je ziet Japanners in zeer hippe kledij opvallend door de straat wandelen. Het is vooral een buurt waar de jongeren doorheen wandelen en meedoen aan alle gekte. Ze maken voortdurend selfies. Het is er behoorlijk druk. 

 We kopen een gekleurde suikerspin. Het winkeltje waar ze gemaakt worden is een kleurrijke plek en Myrthe en ik komen ogen tekort. Een beetje verder willen we opnieuw iets uitproberen: de bekende Harakuya pancakes. We kiezen er eentje met crème, banaan en chocolade. Mjammie. Ze verkopen er héél veel kleurrijke brolletjes en souveniers. 

We wandelen naar het monster café. Is het jullie trouwens opgevallen dat het niet meer regent?! Joepie! Het monster café gaan we toch niet binnen. Je moet ingang betalen en je bent verplicht om per persoon een gerecht en een drankje te bestellen. Ik heb de foto's bekeken op tripadvisor en het zag er heel gek uit. Maar we vinden het tè duur! 

Design festa gallery

We wandelen verder naar deze gallerij waar er verschillende kunstenaars hun werkjes tentoon stellen. Er is ook een mevrouw die haar breiwerken verkoopt. Ze kan geen Engels maar ze leert wel Italiaans. Leuk : ik doe een babbeltje met haar in het Italiaans. Elk jaar gaat ze op reis naar Italië. Ooit heeft ze er een paar maanden gestudeerd. Boven is er een jonge kunstenaar aan het werk. Hij maakt echt leuke dingen. Vreemd dat ook hij geen Engels praat. 

Dumplings eten 

Er is een behoorlijk wachtrij maar dat is niet zo erg. Zo kunnen onze benen ook even rusten. Het restaurantje heeft een open keuken in het midden. Er rond is er een bar waaraan je kunt eten zittend op hoge barkrukken. Er zijn nog enkele tafeltjes aan de kant. Wij zitten aan de toog met zijn vijven op een rij. We kiezen dumplings want das het belangrijkste dat ze hier hebben. Je kunt kiezen hoe ze klaargemaakt worden: gebakken of gekookt, met look of zonder. We kiezen de vier soorten. Met nog een paar bijgerechten. Het is er best lekker.

Beetje kuieren, beetje shoppen

We  zien een koppeltje trouwfoto's maken. Eerst in hun gewone kleren, een beetje later in hun feestkledij.  Onze valies was niet van de beste kwaliteit want er beginnen al dingen van los te komen. Zo gaan we hier ook op zoek naar een nieuwe trekkerszak. Ze hebben hier heel wat winkels die er verkopen, ook heel mooie dingen met wieltjes maar dat is gewoonweg extreem duur! 

Shibuya crossing en omgeving

Dit zou de drukste oversteekplaats van de wereld zijn, al valt dit moeilijk te bewijzen of zo. 

Er passeren honderden mensen op elk moment  en er is ongelooflijk veel beweging. Ook bekend van de zalige film lost in translation. Er zouden soms wel 2500 voetgangers tegelijk over steken. De paraplu's zitten dan zeker in de weg...

Het oversteekpunt is omgeven door winkels en restaurants. Het is moeilijk om foto's te nemen of te filmen, daarvoor gaan we een koffie drinken bij de Starbucks op de hoek. Op de eerste verdieping is het even wachten op een goed plaatsje voor het raam maar na even wachten kunnen we een zitje bemachtigen. We nemen tientallen foto's en maken paar filmpjes...

De omgeving is ook er één met felle neonlichten en  grote videoschermen. 

Standbeeld van Hachiko

Heel bekende hond waar ook een film over gemaakt werd. We vertellen het verhaal kort aan de kinderen en Myrthe zegt dat ze het al gehoord heeft in de zedenleer. Het gaat over Hachiko die elke dag zijn baasje opwachtte  bij het station Shibuya toen die terugkwam van zijn werk. Toen het baasje plotseling overleed in 1925, bleef Hachiko elke dag op hem wachten bij het station totdat de hond jaren later zelf overleed. Om Hachiko's onvoorwaardelijke loyaliteit te eren, werd een standbeeld voor hem opgericht

Shibuya is een populaire winkeldistrict met vele winkels en restaurants, hippe bars en clubs. We wandelen er nog even rond maar met de kinderen kunnen we daar nu niet veel meer doen. Het is best een vermoeiende dag geweest. We hebben extreem genoten van het droge weer!!! 

dag 4 (24/10)

We wandelen naar het sumomuseum. We passeren door mooie tuinen en langs het museum van bekende kunstenaar. Het sumomuseum was behoorlijk ontgoochelend. We hadden ook gehoopt iets te kunnen zien van de training in de voormiddag maar blijkbaar is oktober een slechte maand want dan wordt er niet getraind... Het museum toont wat foto's van bekende worstelaars en wat materiaal en 1 filmpje van een belangrijke wedstrijd. 

Heerlijkste lunch 

Op de terugweg beginnen onze magen te knorren. We hebben geen idee waar we best gaan dus stappen we willekeurig een restaurantje binnen die er zeer authentiek en rustig uitziet. We krijgen onderstaande menukaart voorgeschoteld van een extreem vriendelijke mevrouw die jammer genoeg geen woord Engels spreekt. Echt geen woord... Gelukkig kan onze buurman ons een beetje helpen. Maar dan nog, dit is moeilijk! We zeggen dat ze zelf een paar gerechten mag kiezen en dat we beetje vanalles willen proeven. Ze vertelde al dat het goedkoper is als we menu's nemen (dan heb je soepje en dessertje erbij). We vertrouwen erop en weten dat we iets gaan krijgen met kip, met scampi's en met tofu. Het is echt wel heerlijk!!! Kijk maar naar Nina hoe heerlijk ze het vindt! Na 3 menu's gekregen te hebben, zeggen we tegen de kok dat dit meer dan genoeg zal zijn... Op het einde is het héél spannend voor de rekening maar het valt enorm mee. Voor minder dan 20 euro hebben we met z'n allen gegeten. Voor we weggaan worden er nog foto's genomen. 

dag 5 (25/10)

Odaiba is een groot kunstmatig eiland in de baai van Tokyo. 

Het werd in 1853 gebouwd met als doel de stad te beschermen tegen aanvallen vanaf de zee. Nu is Odaiba een stad op zichzelf  en populair om te gaan shoppen en sightseeing te doen. Je kunt er een gratis bus nemen die een beperkt stukje doet van het eiland. Het eerste deel doen we te voet want de bus komt zover niet. Ongelooflijk jammer, maar het regent alweer!! Daarom kijken we wat we allemaal binnen kunnen doen. Bij mooi weer zouden we waarschijnlijk niet naar Odaiba komen maar er is veel binnen te doen en omdat het niet zo ver ligt van ons appartementje (allé ook niet op wandelafstand hoor) komen we naar hier. 

Toyota Mega web

Tja, hier gaan we weer hé. Straks gaan jullie nog denken dat ik gesponsord ben door Toyota om Japan te bezoeken. Was dat maar waar zou ik zeggen! Je hebt hier een parcours buiten waar je nieuwe modellen van Toyota mag uitproberen als je tenminste een rijbewijs meehebt die vertaalt is in het Japans. Die heeft Bart wel, maar hij heeft hem niet mee, jammer maar helaas!

Binnen zijn er ook allerlei activiteiten waarvan we de meeste uitproberen. We spelen een soort hockey. Daarna gaan de meisjes autorijden. Ze krijgen eerst een korte les en mogen daarna een toertje maken. Er wordt een foto genomen van hen en er wordt voor hen een rijbewijsje gemaakt. Stan mag ook een toertje maken met een klein autootje, nogal kinderachtig voor hem. Net een trage botsauto en ik moet er absoluut naast lopen van de opzichter! Veiligheid boven alles in Japan! 

Toyota Mega Web is gratis behalve voor de autorijlessen van de meisjes en de extra rit moet je bijbetalen. En als je echte auto wil kopen natuurlijk ook hé... 

 

We zien er ook een showroom met alle mogelijke modellen van Toyota. Je kan er eens inzitten en de prijs bekijken. Amai, dat is echt wel stukken goedkoper. 

Voor grote gezinswagens, hybride, betaal je minder dan 25 000 euro. Ongelooflijk zot! Myrthe zegt dat we beter zouden kijken om hier een nieuwe te kopen en hem te laten overkomen naar België... 

Tokyo water science museum

Dit is ook een gratis museum. Het is niet supergroot maar toch een paar verdiepingen. We kijken eerst naar een introductiefilmpje en gaan dan picknicken op de benedenverdieping. Het lijkt wel een soort schoolreis vandaag! Daarna gaan we op ontdekking. We leren bij over water door allerlei doeproeven. Op het einde verkleden de kinderen zich en maken we een halloweenpicture. 

Odaiba staat vol met heel moderne gebouwen. Het reuzenrad is een icoon. 's Avonds wordt dit prachtig verlicht. Jammer genoeg is het niet zo goedkoop en in de regen is dit al zeker niet gezellig. We nemen ook eens de bus naar het vrijheidsbeeld van Tokyo. Het regent nog steeds dus lang willen we niet buiten staan. We nemen een kijkje in het  shoppingcentrum binnen.

dag 6 (26/10)

Nog een keer deftig valiezen maken vandaag. We moeten pas vanavond op de luchthaven zijn om 21u30 dus kunnen we nog genieten van onze laatste dag Japan. De valiezen duwen we in een metrostation in lockers. We moeten zelfs wat bagage uithalen en  letterlijk bijproppen aan de zijkant. NIet echt Japanese style... soms voelen we ons echte, echte toeristen ...zijn we natuurlijk ook.

We nemen een dagpasje voor de metro al is het nog steeds niet duidelijk welke lijnen we er allemaal mee kunnen nemen. We willen eerst graag eens de toren zien die serieus lijkt op de Eiffeltoren.

Tokyo tower

Dit is de op 1 na hoogste toren van Japan. Het is een communicatietoren voor Japanse media maar het is ook een belangrijke toeristische attractie. DE architect haalde dus inspiratie bij de Eiffeltoren. Het is 333 m hoog en tot 2010 was het hoogste gebouw in Japan. Daarna werd de Tokyo Sky Tree de hoogste! We zijn er niet binnen geweest want de ingang is best prijzig. 

Ueno zoo

Spotgoedkope ingang, nl. 5 euro per persoon en kinderen zelfs gratis

Persoonlijk ben ik geen grote fan om dierentuinen te bezoeken maar het is toch wel de moeite. Alleen jammer dat sommige dieren in echt kleine kooien zitten!! De kinderen vinden het wel leuk. We hebben maar 2 uur en dat blijkt eigenlijk onvoldoende. Myrthe neemt van bijna alle dieren die ze ziet foto's. En wij mogen een selectie maken wat we willen houden, joepie!

Na de zoo spelen de kinderen nog wat op het speelplein, allé NIna en Stan doen dat. Myrthe blijft liever wat bij ons hangen. Net naast de zoo is er een gezellig marktje waar we een toer doen. We kopen nog nieuwe Japanse slippers voor Stan want de andere waren te klein geworden...

We nemen de metro naar het groot station omdat we die buurt nog niet bezochten en omdat we dachten daar gemakkelijk naartoe te sporen. Jammer genoeg duurt het veel langer dan gedacht. We wandelen wat rond en kiezen een laatste restaurantje uit. De kinderen hebben precies niet zoveel honger en we hebben veel te veel besteld dus onze buikjes zitten propvol. 

Uiteindelijk moeten we ons nog haasten in de luchthaven want dat onderweg zijn duurde veel langer dan verwacht. Aan de incheckbalie deden ze ook nog moeilijk omdat we geen ticket hebben dat uit Cambodja terug vertrekt. Het is allemaal niet zo duidelijk waar het precies om gaat. Maar we moeten onze verblijfplaats opgeven bij aankomst in Cambodja en een formuliertje tekenen dat we daar langer dan 1 nacht zullen blijven. ??? Onze bagage was op voorhand een grotere zorg. In Japan hebben we heel wat nieuwe kleren en spulletjes gekocht. Toch hadden we op voorhand maar 1 valies aangegeven om in te checken van 20 kg. Al de rest in handbagage. De 2 trolleys en mijn tas wogen bij het begin van de reis netjes 7 kg/stuk maar daar zijn nu dus wel een paar kg bij gekomen. We hebben ook allemaal onze dikste kleren aan om op het vliegtuig te zitten. Myrthe en ik hebben zelfs 2 broeken boven elkaar gedaan. Maar eigenlijk hebben ze het helemaal niet gewogen, alleen die grote valies wel hé maar dat was in orde.

Ons vliegtuig vertrekt rond middernacht naar Kuala Lumpur. Dat is een 6tal uur vliegen. De kinderen vallen in slaap, wij kunnen het nog steeds niet. Ons lijf is wel doodmoe want we hebben vandaag meer dan 23 000 stappen gedaan! Aangekomen in Kuala Lumpur moeten we opnieuw 5 uur wachten. We zoeken een plekje waar we kunnen rusten en slapen op de grond. Tsjoolders hé. Een vroege lunch in de Burger King geeft ons zombielijf een kleine energieboost.  Na een uurtje vliegen komen we toe in het bloedhete Cambodja. 

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking