Reisverhaal «de laatste dagen in Nieuw-Zeeland»

lang op weg met Bart en Joke | Nieuw Zeeland | 1 Reacties 14 April 2018 - Laatste Aanpassing 21 April 2018

TRAVELING- IT LEAVES YOU SPEECHLESS, THEN TURNS YOU INTO A STORYTELLER


14 april

Deze nacht mochten we in een echt huis slapen in de bed and breakfast Iin Paeroa.  Iedereen sliep er heerlijk behalve ik. Geen idee waarom. Ik draaide wel 100 toertjes in m'n bed (en verrassend genoeg had bewoog de kamer niet mee wat wel anders is dan in de camper waar je best zo stil mogelijk blijft liggen als je niet kan slapen). Een zalige douche en wat shmink verdoezelde m'n slapeloze nacht. Kris en Tricia bieden ons een heerlijk ontbijt aan. Alles is homemade: confituurtjes, sap, yoghurt, appelmoes, muesli,... en het meeste van zelfkweek. Ze hebben ooit op het zuidereiland gewoond op een afgelegen plek. Ze gingen er maar 1 keer per maand naar de supermarkt dus waren ze wel genoodzaakt om vanalles zelf te kweken. K en T zijn nu op hun pensioen maar het waren leerkrachten. Doordat NZ erg dunbevolkt is, moeten kinderen soms lang onderweg reizen om naar school te gaan. Waar zij vroeger woonden, reed de schoolbus met de langste route. Sommige kinderen waren zo'n 2 uur onderweg ... En dan te denken dat er bij ons veel te veel scholen zijn dicht bij elkaar. We zagen al  dat er dikwijls bij een schooltje een zwembad is en een bibliotheek. Niet groot maar het is er wel! In veel scholen gaan ze bijna dagelijks zwemmen. Nu, we waren bij het ontbijt. Heerlijk om nog eens bediend te worden... Maar we ontdekken al snel dat onze kinderen het niet meer gewoon zijn om rustig aan een echte tafel te zitten en tafelmanieren te tonen. Bij kamperen steekt het zo nauw niet... Daar is nog werk aan. 

We krijgen het aanbod om nog een nachtje in de B & B te slapen en daar zeggen we geen nee tegen. Het weer is volledig omgeslaan. Vorige week was het nog zomer, nu is het plots winter. Ze voorspellen de volgende dagen heel wat regen. We hadden nog plannen om Coromandel te bezoeken en te rijden naar Kaap Reigna maar we gaan onze plannen aanpassen. Aangezien niemand nog veel propere kleren heeft, gaan we vandaag eerst naar het wassalon. Kleine wasjes, grote wasjes, Bart ziet ze allemaal draaien. Ondertussen gaat Joke naar de bib met de kids. .Vol ongeloof staren onze kinderen naar een meisje die Nederlands spreekt. Blijkt dat de ouders 14 jaar geleden naar hier verhuisd zijn. De kinderen spreken vloeiend Nederlands en Engels. Ik krijg de uitnodiging om nog eens langs te gaan dit weekend om ons gesprek verder te zetten en een koffietje of zo te komen drinken. Ben wel nieuwsgierig naar hun verhaal en ervaringen maar we zien wel waar we uitkomen. Dat is het zalige aan reizen!

Nadat onze klerenzakjes opnieuw goed vol zitten, wandelen we wat rond in Paeroa. Hier is niet veel te beleven hoor. Er zijn heel wat tweedehandswinkels en antiekzaken waar we even willen snuisteren. Maar de muffe zoldergeur jaagt ons snel naar buiten. De tweedehandswinkels in Australië (OP-SHOPS) waren echt wel beter.

Vorige week smaakte een koel drankje tijdens de lunch, nu verwarmt een warme soep ons. We rijden door naar een stadje waar we naar een geiser(tje) willen gaan kijken en onze benen even willen strekken. Na een halfuur wachten nog steeds geen gespuit, we geven het op en doen een toertje. We stoppen nog even in het informatiebureau. Een héél vriendelijke dame helpt ons met informatie over Coromandel (plannen we toch voor de volgende dagen). We vertellen haar over onze trip en ze vindt het geweldig. Wij vinden het ook nog steeds een machtig goeie beslissing. Reizen met je kinderen terwijl ze nog niet tè groot zijn. Al stelt Stan 101 vragen per dag, al heeft Nina dikwijls 'geen zin', al verandert Myrthe haar stemming zoals een echte puber, het is en blijft heerlijk! Bart en ik moeten niet dagelijks overlopen welke taken er moeten uitgevoerd worden en wat er verder nog op het programma staat in onze agenda. 

We gaan vroeg terug naar onze kamer en werken nog wat voor school. Als avondeten genieten we van tortilla's met gehakt en groentjes. 

15 april Penisula Coromandel

We rijden richting Thames. Dankzij de goeie wifi van de afgelopen dagen heb ik enkele nieuwe afspeellijsten gedownload. Bart en ik zingen mee met de 90's. 't Is eens wat anders dan de liedjes van Kaatje en Kamiel waar de we de afgelopen dagen dikwijls naar luisteren. Veel van de liedjes kunnen we ook al heel goed meezingen bv. 'hutseklutseallegaartjemengelmoes'

Paku Hill & Pumpkin Hill

Helemaal lekker volgetankt slingeren we naar Tairua voor de Paku hill walk. Veel wandelen is er niet aan want de gps stuurt ons helemaal bovenaan de berg op. We krijgen een mooi uitzicht op de baai en rijden wat teleurgesteld naar beneden want we willen wandelen.

We rijden verder naar pumpkin hill. Een lookout die na een korte wandeling van 15 minuten klimmen een mooi uitzicht heeft op Paku hill, waar we net stonden en op de Pacific die stilletjes het strand van Tairua beroert.

Hot Water Beach

We gokken nog een uitstapje naar Hot Water beach. Daar kan je bij laag water een put graven. Het hete grondwater komt er naar boven. Dat komt omdat er onder het strand een gloeiendhete steen van 170°C verscholen zit die het hete grondwater doet stijgen. Jammer genoeg is het hoogwater. Toch zijn in de verte mensen een put aan het graven. We gaan kijken. Ze zitten al 2 meter diep en staan met hun voetjes in een plasje heet water. Ik ga even voelen en inderdaad, je verbrandt bijna je voeten.

Na wat wauw’s en oo’s rijden we met de Camper naar onze kamperplaats aan Cooks Beach. Het wordt vlug donker en het is een rustige avond.

16 april Cathedral Cove Walk en Hot Beach

Cathedral Cove

Vandaag gaan we eerst naar de Cathedral Cove Walk. Het is genieten van een mooi zicht op de Pacific Ocean. We wandelen in 40 minuten naar het strand van Cathedral Cove. We ontmoeten een Nieuw-Zeelands koppel die naar India geweest is en vragen wat informatie, want dat wordt onze volgende bestemming. We moeten dringend beginnen met dat voor te bereiden. Cathedral Cove is een grote hoge grot die je kan inlopen om zo uit te komen aan een ander strand. Dat kan alleen bij laag water.

Het begint te regenen en we schuilen in de grot terwijl de kinderen zich met het water en het zand amuseren. De regen blijft maar duren dus keren we in een zwak regenmomentje toch al terug. Helemaal natgeregend staan we weer 30 minuten later bij het beginpunt van de wandeling. Bart haalt de auto en pikt 20 minuten later iedereen op. We rijden weer naar Hot water Beach

Hot WATER Beach

Dit keer hebben we geluk het is laagwater en heel veel putten zijn al gegraven en heel veel mensen zitten in het warme water. Echt een grappig zicht. We wachten even en gaan dan zitten in het warme sopje van een verlaten put. Het is zalig om de warme gloed te voelen als je je voeten wat onder het zand duwt.  

We rijden verder naar onze camperplaats dat in Whitianga ligt. We springen eerst nog even de Bieb van het stadje binnen voor een uurtje wifi en schoolwerk. Daarna nog even naar de Warehouse waar we nieuwe slippers vinden voor Stan voor anderhalve dollar. Van de vorige die we kochten, waren we al snel 1 kwijt. Tja,onze ruimte is beperkt en zo raak je al snel iets kwijt. Er zijn  slechts 3 kampeerplaatsen, daarvan is er nog ééntje vrij. We hebben geluk. Andere Campers komen ook bij ons staan buiten de toegelaten kampeerzone. Zij vinden ’s morgens een boete van 200 dollar onder hun ruitenwisser. We staan pal voor de zee geparkeerd, genieten dus! We wandelen naar het speelplein dat we al rijdend al tegenkomen en de kids hebben een leuke tijd. Terug bij de Camper maken we een Carbonara en kruipen er in met een goed boek.

STRAND EN BARBECUE

We ontmoeten vandaag een Duits koppel met 2 leuke jongens. Eentje is 2 jaar en de andere is er 6, dat vindt Stan natuurlijk superleuk. We ontbijten en maken kennis met hen. De kinderen zitten algauw samen op het strand en in de zee. Het weer is prachtig en de zon doet de rest. We gaan dan samen naar het speelplein waar we gisteren al waren en laten de kinderen spelen. We spreken af om naar Ohama Beach te gaan om zandkastelen te bouwen en naar de kampplaats Matarangi Boat Ramp voor een barbecue. We gaan nog even langs de countdown voor wat barbecuevlees en rijden naar Ohama Beach

Ohama Beach

Dit prachtige strand met wit zand en turquoise zee is een streling voor het oog. We eten er onze lunch en houden een gezellige babbel terwijl de kinderen spelen in het zand en zich amuseren. Met uitzondering van Myrthe die aan het puberen is en zin heeft in niets en dan ten slotte zegt dat ze zich verveelt. Joke en ik maken nog een wandeling langs de waterlijn. Als we terug zijn zitten stan en zijn vriend in de zee en zijn Myrthe en Nina een schattentocht aan het voorbereiden.

Matarangi Boat Ramp

Het begint wat te overtrekken en we rijden richting onze kampplaats. Een prachtige plaats aan het water en een groot grasveld waar de kinderen kunnen spelen. De barbecue wordt geïnstalleerd. Het is een gezellige en lekkere avond. Ik eet voor het eerst sinds lang weer eens een biefstuk op de barbecue. De biertjes smaken, de babbels zijn zeer gezellig, ...

18 april Gezellig aan de boatramp

VERJAARDAG

Vandaag is het de verjaardag van kleine Erin. Het jongste zoontje van de Duitse familie die we gisteren ontmoetten. Dat wordt vandaag de hele dag lang gevierd. We blijven dan ook op deze prachtige plaats staan en genieten van wat de dag brengt. Claudia is fantastisch. Zee maakte gisterenavond nog een verjaardagscake in de oven die ze hebben. Wij kunnen onze ogen niet geloven als ze zegt dat ze een oven heeft. Wat een luxe hebben ze toch in hun camper.  Volgende keer weten we wel beter. We eten ’s morgens al van de cake en spelen verjaardagsspelletjes met de kinderen. 

Nog even over die camper. Vele mensen die we tegenkwamen en waarschijnlijk ook wat mensen in Belgie hebben zich al afgevraagd hoe we dat doen met 5 in ons groen busje. 'life begins at the end of your comfort zone', is hier zeker van toepassing. Het is afgemeten en best krap maar we hebben alles wat we nodig hebben. Als ik binnenkijk in de grote kiwicamper moet ik zeggen dat het er wel heel luxueus uitziet. Misschien voor later... Wie weet... 

Tegen de middag gaan Joke en ik een wandeling maken terwijl Caudia en dirk voor de kinderen zorgen. Dat is voor Claudia zeker geen probleem omdat ze ‘kinderkrankenshwester’ is en je ziet dat ze echt van kinderen houdt. Ze zegt telkens tegen stan Meine kleine Michel. Michel aus Lönneberga is een klein jongetje die kattekwaad uithaalt in de verhalen van Astrid Lindgren. Het was een populaire tv-reeks toen Claudia klein was. We googelen het even en inderdaad. Stan lijkt op de kleine Michel. Zeker omdat z'n haren eigenlijk eens geknipt moeten worden...

Matarangi Boat Ramp Walk

Tijd voor een romantisch moment: een toertje met ons 2... De wandeling vertrekt rechts van de bootramp en begint met een stuk grasland dat langs de zee en achter de villa’s liggen die op het water uitkijken. Als je de oever volgt, verandert het grasland algauw in een wandelpad. Het kronkelt tussen oude dennen die in de zanderige bomen geworteld zijn. De mooie uitzichten op de Stille oceaan zijn om stil van de worden. De groene oever gaat er moeiteloos over in witte stukken strand die op hun beurt overspoelt worden door een rustige turquoise oceaan. De witte stranden zijn versierd met krullige stukken aangespoeld hout. Af en doe doemt aan de rechterkant het golfterrein op waar we eigenlijk rond wandelen. Het wandelpad eindigt weer zoals het begonnen is met een grasland dat achter villa’s ligt die op de zee uitkijken. We nemen een wandelpaadje dat zich tussen de eerste villa’s wurmt en komen zo op de weg terug. Door onszelf te oriënteren en even te kijken op google maps slenteren we langs de verlaten straten terug naar de bootramp. Alles ligt er wat eenzaam en verlaten bij maar dat komt omdat de bewoners van de prachtige villa’s die we zien in Auckland zijn. In de weekends en vakanties is het hier drukker. In een goed uur zijn we weer terug aan de bootramp. De kinderen spelen opnieuw en laten de ouders met rust.

Dirk  haalt zijn drone uit en wij worden jaloers. Zeker als dirk zijn filmpjes toont die hij daarmee kan maken. Prachtig om zien. Dat willen we ook. Het geeft een andere dimensie aan het vastleggen van beeldmateriaal op  reizen. Tegen het avondmaal verrast Claudia de kinderen met een verjaardagsmaal. Frietjes en kippennugguts en broccoli. Hoe ze het klaarstoomt in haar camper is ons een raadsel maar de kinderen smullen als nooit tevoren. Wij eten restjes uit onze frigo want overmorgen verlaten we dit prachtige land.

’s Avonds leren we Dirk en Cludia nog beter kennen als ze hun filmpjes tonen over hun uitzwaaifeest.; met een show waar dirk echt de clown op het podium is. Hij verkleedt zich in figuren uit landen waar ze al dan niet naar toegaan en zingt daarbij gekende liedjes waarbij hij de tekst iet wat aangepast heeft. Om te gieren! We kijken ook eens terug naar onze filmpjes gemaakt in de karaokekamer in Camodia. Hilarisch, niet voor blogpublicatie vatbaar, ...

19 april Afscheid van onze vrienden en van een mooi land

Vandaag nemen we na het ontbijt afscheid van onze virenden. We gaan elkaar zeker nog terug zien, zij het in Duitsland of in België, of in allebei. De nodige gegevens worden uitgewisseld. Nog enkele foto’s en dan zijn we weg. We hebben hier echt een fijne tijd samen gehad en rijden met een gelukzalig gevoel weg. Wij moeten dringend onze weg inkorten richting Auckland en rijden daarvoor eerst naar Coromandel Town. De weg ernaartoe slingert tussen de heuvels en na iedere bocht tovert zich een nieuw mooi landschap. Af en toe stoppen we voor een foto. We parkeren onze auto in het Coromandel en omdat we er niet genoeg van kunnen krijgen doen we hier nog een wandeling.

Rock walk en pa lookout

Wij doen er 35 minuten heen over. Het heeft sommige steile stuken naar een mooi uitkijkpunt. Een goed halfuur later komen we bij een haven en strand waar we even uitrusten en kijken hoe een visser zijn netten inhaalt. Omdat het eb is komen de mosselbanken langzaam tevoorschijn. Ze brengen structuur aan in het golvende water. Alle banken staan op gelijke afstand in rechthoeken bij elkaar.

We wandelen terug en zijn gauw weer bij de auto. We rijden naar het speelplein dat we al zagen in het dorpje en picknicken er in de zon. Terwijl de kinderen voor de zoveelste keer zich amuseren op de schommels, draairatten of hangtoestellen drinken wij een koffie met koekjes. De koekjesvoorraad moet ook dringend aangepakt worden. Want je mag geen voedsel meenemen terug naar Australië. Allee, je mag wel maar ze zijn echt wel streng!

We rijden verder naar onze kampplaats. Daarvoor moeten we anderhalf uur rijden. Maar dat geeft niet omdat het landschap alweer een pareltje is en Auckland zo weer een stukje dichterbij komt.

Ray' s rest reserve kampplaats

De kampplaats is een lange strook langs het water met een prachtig uitzicht op de inham die eigenlijk de zee is. We staan op een strook witte schelpen die helderheid brengt in de schemering van de avond. We eten weer een restjesavondmaal dat joke fantastisch getoverd heeft en kruipen dan onder de wol. Morgen wordt het een lange reisdag!

20 april het echte afscheid

Wakker worden, door het gordijntje piepen omdat je al een zonnetje voelt branden en je verrast bent naar het uitzicht omdat je je herinnert dat je op een mooie plek staat. Dat is Nieuw-Zeeland al dikwijls geweest. Vandaag bakken we pannenkoeken en genieten we van het zeezicht. Er staan nog wat campers naast ons. We zien onze buurman al vroeg gaan vissen. Hier zit er wel wat in de zee!!

We moeten valiezen maken en opruimen. Hiervoor rijden we ietsje verder naar een plekje aan het strand waar ook een speelpleintje is. Laat ons zeggen dat het pakken altijd wel enige stress met zich meebrengt. Teveel gerief, te weinig plaats,… Het weer is zoals de afgelopen week heel erg wisselvallig. Het ene moment brandt de zon en worden al onze spullen gesorteerd op het grasveldje. Het volgende moment begint het te regenen. En dit gebeurt een paar keer! Gelukkig we voldoende tijd. Ik verzamel wat spullen die we niet kunnen meesleuren naar Australië. We gaan ze brengen naar the pink shop. De lieve vrouw is heel enthousiast en ze trakteert onze kinderen op een ijsje. Het zijn absoluut suikertopdagen dus dat er ook nog wel bij…

We rijden naar Auckland terug in een dik uur. Hiervoor nemen we de prachtige kustweg ten noorden van Kaiaua. We passeren langs Orere Point. Af en toe een behoorlijk bochtige weg maar het is er zo mooi. We willen hier niet weg. Iedereen voelde zich hier zo goed. Het is gemakkelijk reizen met je eigen huis(je) op wielen. We hebben immens genoten van dit land. 6 weken leek ons ruim voldoende maar eigenlijk had het hier best nog veel langer mogen duren. Er zijn nog zoveel mooie plekken … Ik dacht dat Nieuw-Zeeland veel te ver lag om nog terug te willen/kunnen komen maar niets is onmogelijk.

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

remco remmelink Jammer dat we elkaar nier meer hebben gezien, maar leuk om te lezen dat jullie een mooie tijd hebben gehad in NZ. Geplaatst op 22 April 2018

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking