Reisverhaal «Lipton's seat»

lang op weg met Bart en Joke | Sri Lanka | 0 Reacties 01 September 2017 - Laatste Aanpassing 02 September 2017

Op 1 september zitten we  met een héél dubbel gevoel. Allemaal zijn we nieuwsgierig hoe het eraan toe gaat op school. De kinderen rekenen uit hoe laat het is in België om te weten als de school al begonnen is, als het al speeltijd is, ... Ook Bart en ik hebben een raar gevoel. Normaal gezien was het tijd om een nieuw schooljaar te starten. We beseffen dat we nog steeds héél graag voor de klas staan maar dat we ook echt wel gaan genieten van dit uitzonderlijk jaar. We only live once...

Maar wat doen wij dan op 1 september?

Wij maken een prachtige wandeling  tussen de theeplantages. We parkeren onze auto aan de theefabriek. (Dambatenne tea factory). Het is een stralende dag. We hopen dat dit zo blijft... 

Eigenlijk wilden we gisteren deze wandeling maken maar onze timing zat niet goed. Terwijl het in de voormiddag stralende zon was, hebben we wat les gegeven aan Myrthe en Nina. En toen we in de namiddag wilden vertrekken, regende het pijpestelen. 

Naar Lipton's seat dus. Dit uitkijkpunt over de theeplantages werd vroeger door Thomas Lipton – inderdaad de oprichter van het bekende theemerk – gebruikt om de vorderingen in de gaten te houden. Je hebt vanaf hier namelijk een schitterend uitzicht over deze mooie regio, het is misschien wel het mooiste uitkijkpunt van Hill Country. 

We wandelen een tijdje samen met een Duits koppel die 2 weken op reis in Sri Lanka. Ze reizen in een razendsnel tempo doorheen het land. 

We passeren de dorpen waar de werknemers van de fabriek wonen en hun families.  Veel mensen begrijpen wel niet dat we dit gewoon willen wandelen. Je kan ook met de bus of met de tuktuk hé. Nee nee, wij willen wandelen. Al 'zeuren' we wel af en toe. Je kunt de paden volgen, dan heb je een wandeling van 7 km naar boven maar je kunt ook tussendoor klimmen. Aangezien onze kuiten nog steeds pijn doen van Adam's Peak, kiezen we  voor een kortere, avontuurlijke weg.  Wij vinden het echt prachtig! We wandelen tussen de theeplantages en zien voortdurend mensen aan het werk. Vooral vrouwen met een zak op hun rug die bezig zijn de theeblaadjes te plukken. De meeste doen het met de hand, er zijn er ook die een soort knipmachine gebruiken. De meesten kijken wel naar ons als we passeren. Niet dat we de enige toeristen zijn, maar we vallen blijkbaar op. Ze zwaaien dikwijls, wij ook. Het valt op dat de mensen die we tegenkomen onderweg echt wel vriendelijk zijn. Ze zijn oprecht geïnteresseerd vanwaar we komen, hoe lang we hier zijn, … Stan komt wel gek dat iedereen zo graag aan hem komt. Hij kan er vooral niet tegen dat ze in zijn wang knijpen en hem ‘baby’ noemen. Vandaag vroeg ook iemand om een selfie te nemen samen met hem. 

   

Het laatste stukje naar boven gaan Stan en Nina mee met de tuktuk. De chauffeur dringt zodanig aan dat hij ze gratis wil meenemen. In plaats van naar boven wandelen, ga ik joggend naar boven want ik ben er toch niet helemaal gerust in. Als ik uitgeput boven kom, zitten m'n 2 patatjes in het kleine winkeltje al te wachten met een grote smile op hun gezicht.  

 

Als we boven komen, hebben we geen fantastisch zicht. De bergen hangen een beetje in de mist. Je ziet de theeplantages hierboven niet goed. Neemt niet weg dat het fijn gevoel geeft om boven te zijn. 

We wandelen terug naar beneden. Halverwege begint het te regenen Aiaiai, hier gaan we weer. En we hebben nog steeds geen regenjasjes of paraplu's. 'We gingen toch niet gaan wandelen in de regen... 'Grrr... We zien plots een schuilplaats. Een man komt naar me toe om de paraplu boven m'n hoofd te houden omdat ik ook Stanneke op mijn rug draag. Lief!! Het ziet er niet naar uit dat het zal stoppen met regenen dus springen we op de bus voor het laatste stukje. Voor 30 roepies, zo'n 20 eurocent, nemen ze ons mee. En zo zitten we ook eens op een bus. 

We springen dan vlug onze auto in en ik 'tover' nog wat dingen om te eten. Plots een pijnlijk besef: Bart heeft de lichten vergeten uit de doen en we kunnen dus niet vertrekken. Lege batterij. Bart zoekt hulp en het is machtig om te zien hoe ze op zoek gaan naar een oplossing. Ik ga met de kinderen wat schuilen in de fabriek.

2 tuktuk-drivers ontfermen zich over het batterijprobleem. Na wat rondvragen in de gutsende regen komt er een Sri Lankaan aandraven met een dun elektriciteitsdraadje. Dat is toch veel te fijn probeer ik hen uit te leggen, maar ze begrijpen me niet (startkabels moeten dik zijn!). Na wat volk geronseld te hebben, verzamelen plots 5 mannen rond ons autootje. Ze gaan hem in gang duwen. 'Het zal zeker lukken', zegt er één want dit hier is de buschauffeur. Hij wijst een gezellige dikkerd aan. Hij kruipt achter het stuur. We duwen allemaal samen het autootje de helling af, maar hij wil maar niet starten. Dan maar terug naar plan 1: de startkabels. Na 10 minuutjes verzamelen nu 10 Sri-Lankanen rond de open motorklep, 2 hebben dikke elektriciteitsdraden gevonden, één heeft zijn batterij uit zijn tuktuk geschroefd. Na wat proberen lukt het, de motor draait! YES.

Als de auto opnieuw gestart is, kunnen we de rondleiding in de fabriek niet meer doen. Jammer want het ziet er echt wel boeiend uit. We piepten wel door de raampjes. Er zouden hier zo'n 64 arbeiders werken en er zijn 1500 theeplukkers. De theeplukkers plukken ongeveer 18 kg per dag. Ze werken van 8u tot 16 u voor een loon van 3 euro per dag. 

We rijden langs een prachtige weg naar Ella, onze volgende bestemming. 

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking