Reisverhaal «Het einde van de wereld»

Het einde van de wereld | Frankrijk | 0 Reacties 30 Juni 2022 - Laatste Aanpassing 27 September 2022

Het einde van de wereld.

Verwacht hier geen doemscenario’s over ontploffingen, oorlogen of kernrampen. Ook geen uiteenzetting over een “ Big Bang “ of over de “ Dag des Oordeels “, maar gewoon een beschrijving van onze trip naar Finistère, het Bretoense departement in het uiterste westen van het Franse vasteland, ook bekend als " Het einde van de wereld ".

Donderdag 30 juni.

Vertrek in Peer om 0600 hr.

Aankomst in Villers-Bocage om 1700 hr.

Afstand: 616 km.

Péage: 48,50€

Met vertraging ( niet wakker geworden van de wekker 🙈 ) vertrokken we om 0600 richting Bretagne. Een beetje aanschuiven in Aarschot ( hoe kan het ook anders ) en 45 minuten file net over de Franse grens in Onnaing. Net als vorig jaar moest hier iedereen van de snelweg om via een rotonde een km verder terug te keren en weer de snelweg op te rijden. Geen idee wat het nut van deze omleiding is want er zijn geen werken aan de gang in de buurt. Er staat wel een ( semi ) permanente politiepost opgesteld in een container. Twee stortbuien kregen we ook nog op ons dak. Die belemmerden het zicht in die mate dat de snelheid telkens een paar minuten tot ongeveer 60 km/hr beperkt werd. Voor de rest hadden we vlot verkeer en via Valenciennes, Amiens, mijn favoriete Pont ( de Normandie ) 

en Caen waren we om 1700 hr op de camperplaats van Villers-Bocage, één van de “ Villages d’étappe “. Deze recent aangelegde CP biedt voor 4€ per nacht een twintigtal rustige plaatsen, volledige service en water inbegrepen, net buiten het centrum. Alleen voor elektriciteit moet 2€ voor 4 uren worden bijbetaald.

Ondanks enkele pauzes onderweg om een hapje te eten en eens snel de benen te strekken waren we allebei blij dat we hier waren. Na 616 km stilzitten moesten we dringend een wandelingetje maken. Op maps.me stippelde Brigitte een tochtje van een viertal kilometer uit. We stapten op ons gemak, met ondertussen mooi weer, eerst drie km door de natuur. Een deel van de wandeling leidde ons ook over het gemeentelijk sportparcours. 

Terugkeren deden we door het centrum waar meerdere bakkers en slagers zijn en ook een supermarkt. Met wat abrikozen ( en een fles Calvados ) kwamen we weer aan de camper.

Na het avondeten en een douche, bekeken we de planning voor de volgende dagen en keek Brigitte naar het nieuws terwijl ik dit verhaal schreef. Daarna kropen we vroeg in bed.

Vrijdag 1 juli.

Vertrek in Villers-Bocage om 0830 hr.

Aankomst in Brignonan-Plages om 1530 hr.

Afstand: 354 km.

Gezien de vermoeidheid viel ik gisteren als een blok in slaap. De ganse nacht hoorde ik geen enkel geluid en werd dus uitgeslapen wakker, in tegenstelling tot Brigitte die al heel vroeg gestoord werd door een haan uit de buurt. Na het ontbijt en het legen van de grijswatertank waren we om 0830 hr alweer op de snelweg om nog wat kilometers te malen. Na één tussenstop om de benen wat te strekken waren we rond het middaguur aan de Hyperleclerc in Morlaix. Daar deden we de nodige inkopen voor de volgende dagen, o.a. een kilo tongschar voor het avondeten, en deden we de brandstoftank nog eens vol. We aten op de parking ook de net gekochte baguettes op.

Daarna reden we verder naar de eindbestemming van vandaag, nl. Camping de la Côte des Légendes in Plounéour-Brignonan-Plages. Onze online reservering van gisterenavond bleek niet te zijn doorgekomen maar dat was gelukkig geen probleem. De vriendelijke man van de receptie regelde het onmiddellijk en na een paar minuutjes konden we ons installeren. Op een wip waren we geparkeerd, stak de stekker in het stopcontact en stond de daarstraks gekochte aardbeientaart op tafel.

Na dit vieruurtje maakten we een wandeling in de buurt en waren we net als twee jaar geleden onder de indruk van de schoonheid van de woeste en rotsachtige Bretoense kust. 

Bij terugkomst fileerde Brigitte vakkundig de vis en konden we een lekker hapje eten. De afwas ( van twee dagen 😂 ) en een douche later belden we met het thuisfront en toen het uiteindelijk donker was ( om 2300 hr pas in dit verre westen ) was het tijd om te gaan slapen.

Zaterdag 2 juli.

Nog steeds in Brignonan-Plages.

Vanochtend werden we pas om 0900 hr wakker. Het zal nodig geweest zijn om eens goed door te slapen. Een groot probleem was dat echter niet aangezien de gisteren bestelde chocobroodjes pas vanaf 0845 konden afgehaald worden. Na het ontbijt nam ik opnieuw contact op met Mobile Vikings omdat ik al sinds eergisteren een probleem had met de Data Only simkaart in de iPad. Die kon op geen enkele manier een netwerk vinden.

Daarna pakten we een lunchpakket in en gingen we op pad voor een wandeling langs de kust. Ook in dit stuk van Bretagne moet je daarvoor alleen maar de markeringen van de GR 34 volgen. Deze GR, ook wel “ Sentiers des douaniers “ genoemd, volgt de volledige kust van Bretagne en werd vroeger door de douane gebruikt om op smokkelaars te jagen.

Het eerste doel van de fotograaf in het gezelschap was de Phare De Pontusval, een vuurtoren op iets minder dan twee km van de camping. 

Vooraleer we daar aankwamen was het fototoestel al meerdere keren uit de tas gehaald omdat deze rotskust overal wel de moeite van het fotograferen waard is. Rotsen in allerlei formaten die zomaar lijken neergegooid, zandstrandjes en bootjes die naargelang het getij op het water drijven of scheefgezakt in het zand liggen, duinen of bloemen en planten, altijd wel een stop waard.

Na zowat vier km kwamen we aan de Site de Meneham waar we op de rotsen gezeten onze picknick opaten. Als we weer wilden vertrekken zagen we een klein, tussen de rotsen geklemd gebouw dat we al op brochures en sites over de omgeving hadden gezien zonder er verder bij stil te staan. 

Bij nader onderzoek bleek het een “ Corps De Garde “ te zijn uit het verleden. 

Eerst had het een militaire functie, nl de zee afspeuren naar vijanden. Later werd het een post van de douane en nu dient het een toeristisch doel. Binnen in het kleine gebouw speelt een film waarin de geschiedenis ervan wordt uitgelegd.

Weer een beetje wijzer keerden we op onze stappen terug en gingen we richting camping. Er werden nog wat foto’s gemaakt maar de laatste kilometer moesten we plots de regenponcho’s uit de rugzak halen om zowel onszelf als ons materiaal droog te houden.

Eenmaal opgedroogd en gesterkt door een tas koffie en een aardbeientaartje had ik nog eens contact met Mobile Vikings maar geen van de door hen aangereikte methodes bracht een oplossing voor het probleem met mijn simkaart. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

De rest van de middag maakten we een planning voor de volgende dagen en contacteerde ik een paar campings. Na een warme douche wandelden we naar het stadje om bij Pizzeria La Calzone te gaan eten. Op het eerste zicht ziet deze zaak er niet erg uitnodigend uit maar het is toch een aanrader. De pizza’s, weliswaar met een Franse touch ( bijvoorbeeld met merguez, andouilette of aardappelen ) hebben een flinterdunne bodem en zijn heel lekker. Ook de ijscoupe als dessert, met munt- en chocolade ijs overgoten met Get 27 ( een muntlikeur ) kon me bekoren.

Een beetje lezen en verder schrijven aan dit verslag was het laatste wat ik na dit lekkere eten nog kon presteren. Het was dan ook vroeg bedtijd.

Zondag 3 juli.

Nog steeds in Brignonan-Plages.

Ook vandaag was het ruim 0900 hr wanneer we wakker werden. Geen probleem natuurlijk want het is tenslotte vakantie.

Na op ons gemak te hebben ontbeten pakten we wat eten en drinken in voor de wandeling van vandaag. Van de camping af naar links hadden we gisteren al gezien dus draaiden we naar rechts. We deden bijna vijf km, eerst langs het dorp en daarna over stukken strand en door de duinen. Altijd bleven we op of in de buurt van de rood-witte markeringen van de GR 34. Bij een in een rots uitgehouwen kruis met uitzicht op een mooie baai aten we de picknick op. 

De terugkeer was ongeveer hetzelfde maar waar we daarstraks over het strand hadden gewandeld gingen we nu door de duinen en omgekeerd. 

Aangezien het ondertussen laag water was konden we ook over stukken strand waar we in het heengaan alleen maar zwemmend hadden kunnen passeren. 

Terug aan de camper wachtte me een bak met afwas die ik ‘s morgens niet had zien staan😂.

Nadat de afwas was weggewerkt werd het tijd om een eerste toerke te gaan lopen op Bretoense bodem. Ik had markeringen ontdekt van een trailrun, dit jaar pas gemaakt en uitgepijld door een plaatselijke organisatie ( Espace Finis’trail ). 

Met hier en daar een kleine vrije interpretatie omdat er veel volk op het kustpad was en omdat ik ergens een bordje niet gezien had werd het een fijn tochtje van 11,99 km. 

Na een beetje uitzweten en een douche was een aperitief dus welgekomen.

Na het avondeten deden we nog eens een wandeling naar de Phare De Pontusval met de bedoeling om van deze wolkenvrije avond gebruik te maken om mooie foto’s te maken. Doordat we hier ver in het westen zitten komt het gouden uurtje hier pas rond 2130 hr. 

Na het maken van heel wat foto’s en een terugtocht van nog eens twee km was het ruim laat vooraleer we gingen slapen.

Maandag 4 juli.

Vertrek in Brignonan-Plages om 1145 hr.

Aankomst in Landéda om 1330 hr.

Afstand: 34 km.

Laat gaan slapen betekent uiteraard ook laat wakker worden. Het was dus nog maar eens voorbij 0900 hr toen we wakker werden. Vandaag moest er opgeruimd ( en betaald ) worden, maar dat ging niet vooraleer we nog eens chocoladekoeken hadden gegeten.

Net voor het middaguur vertrokken we naar de volgende bestemming. Langs binnenwegen ( er zijn hier geen andere ) en met een tussenstop aan een supermarkt reden we naar camping Des Abers in Landéda. We konden een mooi plaatsje kiezen en waren snel klaar om de net gekochte baguettes op te eten. 

De zon was ondertussen doorgebroken en we besloten om er een luie dag van te maken. We deden enkel nog een korte verkenning van de omgeving en doordat het laag water was wandelden we ook nog naar het kleine rotseiland voor de camping. Zo voelde ik me een beetje Robinson Crusoë.

We gingen ook nog eens gauw kijken in het supermarktje vlak voor de camping ( een “ satelliet “ van de grotere versie twee km verderop in het centrum ) en kochten ook wat munten voor de douche. De rest van de middag brachten we door met de benen omhoog en een drankje in de buurt.

Dinsdag 5 juli.

Camping Des Abers in Landéda.

Vandaag waren we wat vroeger wakker dankzij de wekker. Ik haalde in het winkeltje voor de camping baguettes en nog maar eens chocoladebroodjes. Het was een beetje fris in de schaduw van onze camper maar we ontbeten toch maar buiten.

Om 1000 hr vertrokken we voor een wandeling aan de noordkant van de camping. 

Door de mooie Dunes de Sainte-Marguerite vlak bij de camping kwamen we aan de Aber Wrac’h. 

We passeerden ook weer heel wat prachtige strandjes met wit zand. Gecombineerd met de vele tinten blauw, groen en turkoois deed dit denken aan onze reizen naar Jamaica, Mexico en de Dominicaanse Republiek heel lang geleden. 

Een picknick hadden we dit keer niet meegenomen omdat we na zes km toch weer aan de camping gingen passeren.

Nadat we gegeten hadden trokken we de wandelschoenen weer aan en verlieten we de camping in zuidelijke richting. 

Langs een baai vol mossel-, oester- en andere schelpenvelden kwamen we aan een andere Aber, de Aber Benoît. 

Ook aan deze kant raakten we niet uitgekeken op de rotsen en de zee en werd er weer duchtig gefotografeerd. Nog eens zes km later waren we weer aan de camper en was het tijd voor de apero.

‘s Avonds was het pastatijd met een lekker glas wijn en lazen we nog wat tot het buiten te fris werd, waarna we gingen slapen.

Woensdag 6 juli.

Vertrek in Landéda om 1000 hr.

Aankomst in Portez ( Locmaria- Plouzané ) om 1230 hr.

Afstand: 46 km.

Vandaag werden we ook gewekt door de wekker. We ontbeten binnen want de stoelen en alles wat was blijven buiten staan vannacht was helemaal nat door de condens. Daarna was het tijd om alles reisklaar te maken. Aangezien we een goed geolied team vormen was dat op een kwartier gefikst.

Onderweg naar onze volgende bestemming ( Camping Municipale de Portez ) werden de voorraden nog maar eens aangevuld in de E. Leclerc in Lanillis. We hadden ook het geluk om een nieuwe USB-hub te vinden ( met 12 V stekker ) want de vorige, een cadeau van Pasar had het na vier jaar begeven. Bij aankomst op de camping kregen we een plaats toegewezen met een prachtig uitzicht op de lagergelegen baai met in de verte het” Fort De Bertheaume “.

Na het middageten namen we het er een paar uurtjes van in onze luie stoel. Toen we genoeg koffie gedronken hadden en genoeg gelezen trokken we de wandelschoenen aan voor een kort tochtje in de omgeving. Beneden aan de kust vonden we twee mooie stranden met best wel veel volk ( geen Spaanse Costa-toestanden ) en twee restaurants. 

Dit wisten we jammer genoeg niet op voorhand want dan hadden we uiteraard niet voor twee dagen eten meegebracht.

Wegens grote honger aten we vandaag ook vroeger dan gewoonlijk. Daardoor waren we ook vroeger klaar met douchen en afwassen en konden we nog wat genieten van het mooie uitzicht. 

Een trui, lange broek en dikke kousen hadden we daar wel voor nodig want door de altijd aanwezige wind koelt het ‘s avonds snel af. Een nadeel voor wie lange avonden buiten wil doorbrengen maar tevens ook een voordeel omdat het nooit te warm is om te slapen.

Donderdag 7 juli.

Aller - Retour au Phare de Petit Minou.

Geen wekker vandaag en dus werden we pas rond 0900 hr wakker. Ik haalde de bestelde baguettes aan de receptie en we konden ontbijten. Na nog een extra koffie begon ik aan het inpakken van de rugzak. Eten, genoeg drinken, een windjasje en voor de zekerheid ook maar de regenponcho’s, je weet maar nooit. Om 1100 hr waren we dan vertrokken.

Doel voor vandaag was de Phare du Petit Minou, een vuurtoren een paar km verderop. De weg ernaartoe is niet zo moeilijk. Zoals met wel meer bestemmingen aan de Bretoense kust moet je alleen maar de rood-witte markeringen van de GR 34 volgen. Net als bij de vorige wandelingen waren de oh’s en de ah’s niet te tellen. 

Het ene mooie uitzicht op de rotsen en de zee volgde het andere op. Na een tweetal uren waren we vlakbij de vuurtoren en aangezien er een paar picknickbanken stonden aan een klein strand ( aan de plaatselijke surfclub ) profiteerden we daarvan om ons eten binnen te spelen. 

Onze windjasjes konden we op dat moment gebruiken want er was al de ganse dag geen zon te bespeuren en om gewoon stil te zitten was het best koud.

Na het eten klommen we nog een twintigtal meter en toen was het doel van de huisfotograaf bereikt. 

Uit allerlei standpunten maakte ze tientallen foto’s waarna we de terugweg aanvatten. 

Bij een heen- en weerwandeling als vandaag is de weg terug gemakkelijk te vinden. Omdraaien en dezelfde weg terug lijkt misschien saai maar dat is het in deze streek eigenlijk niet. Het water bevindt zich nu aan de andere zijde en daardoor ziet alles er toch weer anders uit. Na zes uur onderweg te zijn geweest, eet-, drink- en fotostops inbegrepen waren we na 16 km en bijna 500 hoogtemeters terug aan de camper. Hoog tijd dus voor iets anders dan water of sportdrank 😁.

Couscous, Merguez en andere worsten vormden het avondmaal. Behalve de pan werd de afwas weggestoken voor een andere keer en na een warme douche konden we, weliswaar goed aangekleed, met een drankje nog wat nagenieten van een mooie dag.

Vrijdag 8 juli.

Vertrek in Portez om 1130 hr.

Aankomst in Le Conquet om 1200 hr.

Afstand: 11,7 km.

Na het ontbijt namen we de tijd om wat huishoudelijke klusjes te doen. De gisteren weggestopte afwas kwam als bij wonder weer te voorschijn, de keuken en badkamer werden grondig gepoetst en daarna konden we op weg naar de volgende bestemming. Op Camping Les Blancs Sablons in Le Conquet hadden we een paar dagen geleden per mail een plaats gereserveerd.

Normaal mag je pas om 1400 hr je plaats bezetten maar er deed niemand moeilijk omdat we “ te vroeg “ waren. Er waren immers meer dan genoeg vrije plaatsen. In een wip waren we geïnstalleerd en stonden tafel en stoelen klaar in de zon. 

De huishoudelijke neigingen waren nog niet voorbij en Brigitte sorteerde de vuile kleding om voor vier euro een was te draaien. Na een boterham werd de was opgehangen waarna we op verkenning gingen naar het centrum van deze kleine havenstad.

Een voetgangersbrug ( passerelle ) bracht ons na iets meer dan een kilometer aan de haven, maar niet zonder eerst een tafel te hebben gereserveerd voor een “ Fruits de mer “ morgenavond. 

We passeerden een paar terrasjes en wat winkeltjes, kochten in de supermarkt een pakje boter en wat fruit en keerden terug naar de camping.

Terwijl Brigitte zich installeerde met een boek trok ik de sportkleren aan om nog eens een eindje te gaan lopen. Een rondje van zeven km over de Sentier Littoral ( het kustpad ) bracht me langs een oude vesting en tot bij de plaatselijke vuurtoren, de Phare de Kermorvan. Het was een mooi rondje over rotsachtige paden met wat hoogtemeters. Het leverde ook weer een paar mooie foto’s op.

Het avondeten werd bereid door een lokale foodtruck die zich aan de ingang van de camping gezet had: Fish and Chips voor Brigitte en een hamburger voor mij. 

Het was lekker, er was geen werk aan en het zorgde niet voor afwas. Zalig toch…

Het enige minpuntje van vandaag moest dan nog komen. Het water van de douches was koud 🥶. Maar gelukkig was het in de camper nog 31 graden en waren we snel weer opgewarmd.

Zaterdag 9 juli.

Le Conquet.

Vandaag stond een wandeling naar Point Saint-Mathieu, met bijhorende vuurtoren, op het programma. We hadden echter geen rekening gehouden met de “ Trail Du Bout Du Monde “ die hier dit weekend zou plaatsvinden. 

Plaats van start en aankomst van deze zware loopwedstrijd was net de Phare de Saint Mathieu. Om niet tussen de lopers terecht te komen die het kustpad volgden en ook door het centrum van Le Conquet gingen passeren veranderden we de planning. We wandelden hetzelfde rondje dat ik gisteren gelopen had, namelijk rond het schiereiland Kermorvan.

Het ontbijt kon dus wat langer duren en rond 1045 waren we op weg. Brigitte had uiteraard haar fototoestel mee en zelf droeg ik een rugzak met wat drinken en een koekje. We hadden tweeënhalf uur nodig voor iets meer dan zes kilometer en keerden terug met een rugzak die wat leger was en een geheugenkaart die wat voller was.

Na een middagmaal met “ Du Pain, Du Vin et Du Camembert “ ( vrije interpretatie van een bekende reclameslogan van een andere Franse kaas ) maakten we van de rest van de middag een luie middag. Er werd nog een was gedraaid en opgehangen, we lazen wat en genoten van het mooie weer. Op tijd douchen was de boodschap want om 1900 hr werden we verwacht bij “ Le Relais du Vieux Port “ voor het avondeten. Op weg daarnaartoe zagen we nog heel wat deelnemers aan de 20 km - trail door de havengeul lopen. Een volledige kreeft en een portie mosselen later ging er bij Brigitte niets meer bij terwijl ik nog plaats had voor een “ Café Gourmand “. 

Deze koffie werd vergezeld door een makaron, panna cotta en een lokaal gebakje, dit alles omringd door zoute karamel.

Zondag 10 juli.

Le Conquet.

Vandaag zouden de trailers die 37 of 57 km gingen lopen hun ding doen. Hun parcours liep achter de camping door en ook langs het strand 400 m verderop. Wij kozen dus voor een wandeling in de richting van Pointe de Corsen, het meest Westelijk gelegen punt van het Franse vasteland. 

Wegens de hitte was dat echter te ver om naartoe te wandelen en we stelden ons tevreden met een picknick aan de Pointe de Benterc’h vanwaar we tot aan het Westelijkste punt konden kijken. Meteen hebben we een reden om ooit nog eens terug te keren naar deze mooie omgeving.

Ook vandaag werd de namiddag er één van luieren en lezen tot om 1800 hr een foodtruck zich aan de ingang installeerde. Vandaag bestond het aanbod uit pizza. Aangezien dit op de website van de camping vermeld wordt en ook sinds gisteren nog eens extra op een infobord aan de receptie wisten we dit al en hadden we daar uiteraard rekening mee gehouden. Geen werk, lekker en behalve een wijnglas geen afwas, zo kan het natuurlijk ook.

Maandag 11 juli.

Vertrek in Le Conquet om 0930 hr.

Aankomst in Camaret-sur-Mer om 1530 hr.

Afstand: 114 km.

Vandaag stond er een iets langere rit op de planning. We moesten ook dringend de voorraad aanvullen en gas tanken. We moesten ook nog een tussenstop maken aan Pointe Saint-Mathieu met de daarbij horende vuurtoren, aangezien we daar door de trailwedstrijd van het voorbije weekend nog niet geraakt waren. Al deze redenen waren dus goed om een beetje vroeger op te staan dan gewoonlijk.

Tien minuten nadat we vertrokken waren kwamen we al bij Pointe Saint-Mathieu. Op de vlakbij de vuurtoren en abdij gelegen parking mochten echter geen campers parkeren, dus keerden we een paar honderd meters terug om daar naast de weg te parkeren en te voet verder te gaan. 

Het loonde in ieder geval de moeite want het is een mooie vuurtoren en ook de restanten van de ertegen gelegen benedictijnse abdij zijn het bekijken waard. 

Net toen we aan de kapel kwamen werd die toevallig net door de beheerder geopend ( let vooral op het woord " environ " ) zodat we die ook aan de binnenkant konden bekijken. 

Na het maken van de nodige foto’s wandelden we terug naar de camper om onze tocht verder te zetten.

Bij de Carrefour van Plouzané deden we de broodnodige boodschappen ( en kochten natuurlijk ook minder broodnodige dingen zoals een fles Bretoense pastis ). Er hoort ook een tankstation bij dit winkelcentrum en dus konden we LPG tanken. Dit had wat voeten in de aarde want we moesten de camper draaien omdat er maar één LPG-pomp was en natuurlijk stond die aan de verkeerde kant. Met een laaghangende boom, een hoge borduur en paaltjes om het verkeer te scheiden was een goede gids voor dit maneuver welgekomen. Gelukkig is mijn co-piloot zo een goede gids en was het snel geregeld. Na het tanken kwam de gids nog eens van pas want om het station niet tegen het verkeer in te moeten verlaten moesten we nog eens draaien. Toen het tijd werd om een hapje te eten vond Brigitte een sportcentrum waar we konden parkeren en in de schaduw de nog maar pas gekochte baguettes konden opeten.

Om 1530 hr kwamen we dan eindelijk aan op Camping Municipal du Lannic in Camaret-sur-Mer. We konden uit een paar plaatsen kiezen, waarvan twee in de schaduw, maar toen ik met het plannetje van de camping terug aan het onthaal kwam waren die toch net bezet. We kregen dus een andere plaats, in de zon dit keer, maar dat was ook wel oké aangezien we met de luifel zelf schaduw konden maken. 

Na een drankje wandelden we op het gemak naar het dichtbij gelegen centrum ( 700 meter als je de kortste weg neemt ) om te kijken naar het aanbod aan eetgelegenheden. We kwamen ook door het “ Quartier des Artistes “ waar allerlei winkeltjes te vinden zijn waar kunstschilders hun eigen creaties aan de man brengen. De éne maakt al mooiere dingen dan de andere, maar dat is natuurlijk een persoonlijke kwestie. Aan de kaai vonden we ook heel wat restaurants die al het lekkers uit de zee aanbieden. Voor vanavond hadden we echter zelf al vis voorzien en die lag op ons te wachten om gebakken te worden.

Dinsdag 12 juli.

Camaret-sur-Mer.

Door de voorspelde hoge temperaturen besloten we om ook vandaag wat vroeger op te staan om in de voormiddag een wandeling te maken.

Na het ontbijt stapten we door het achterpoortje van de camping naar buiten. Langs daar ben je onmiddellijk in de duinen en kan je in de richting van het strand. Ons doel was echter de Pointe du Toulinguet, een fort met een vuurtoren. 

Je kan echter niet dicht bij de vuurtoren komen want doordat er een observatorium staat van de Franse marine is het militair gebied. 

We probeerden toch een paar foto’s te maken en wandelden op en af verder door de rotsachtige paden. 

We passeerden ook een paar bunkers uit de tweede wereldoorlog en een mooi gerestaureerde munitieopslagplaats van de oorspronkelijke kustverdedigingen uit de 17e eeuw. Uiteindelijk kwamen we in het centrum waar we de Tour Vauban ( deze bekende Franse bouwmeester heeft zowat overal in Frankrijk, maar ook in België, Duitsland en Zwitserland vestingwerken uitgevoerd ) aan de buitenkant bekeken. 

Deze toren is één van zijn bouwwerken die op de lijst staat van UNESCO-werelderfgoed. Aan de rand van de haven vind je ook nog een scheepskerkhof. Er liggen een vijftal oude schepen te vergaan. Ook interessant voor de huisfotograaf.

Vooraleer terug te keren naar de camper trakteerden we onszelf op een ijsje.

Na het middageten werd de dag doorgebracht met lezen, afwassen, schrijven, een dutje doen en ook een beetje niksen.

Woensdag 13 juli.

Camaret-sur-Mer.

Ook onze laatste dag in Bretagne beloofde het warm te worden. We planden dus nog een niet al te lange wandeling voor de voormiddag. De namiddag konden we dan gebruiken om de terugreis voor te bereiden.

Zo gezegd zo gedaan en dus waren we na het ontbijt weer op pad, gewapend met voldoende drinken. We trokken in zuidelijke richting om de Pointe de Pen-Hir te gaan bekijken. Net buiten de camping passeerden we aan de “ Alignements de Lagatjar “, een hoop stenen, menhirs of megalieten die we gisteren al gezien hadden. 

De historische betekenis hiervan ga ik hier niet proberen uitleggen, daarvoor bestaat internet 😁. We gingen niet langs de kustweg naar onze bestemming maar door een groen stuk “ binnenland “. Uiteindelijk kwamen we natuurlijk wel aan de kust uit waar we net als de vorige dagen niet uitgekeken raakten op de omgeving. Het was een beetje anders dan op onze vorige bestemmingen omdat er veel meer kleine losliggende rotsen waren. 

Er stond ook veel meer heide die hier al bijna volledig in bloei staat. Gecombineerd met de verschillende kleuren van het zeewater leverde dat uiteraard mooie plaatjes op. 

We kwamen ook nog langs een monument voor Bretoense strijders uit de tweede wereldoorlog en langs een museum ter ere van de gesneuvelde zeelui in diezelfde oorlog.

Na het middageten deden we wat klusjes die nodig waren om morgen huiswaarts te rijden. De garage werd opgeruimd, water werd getankt en het toilet werd leeggemaakt. We hadden ook nog ruim de tijd om wat te lezen waarna ons klaar maakten om in het centrum te gaan eten.

We waren mooi op tijd aan het hotel-restaurant waar we gisteren een tafel hadden gereserveerd op het terras. De mosselen ( marinière voor Brigitte en met Bretoense curry en algen voor mij ) waren heel lekker. 

Ook de moelleux en de assiette gourmande en de koffie als afsluiter waren top.

Om het eten te laten zakken deden we nog een wandeling door de haven en maakte Brigitte nog wat foto’s. 

We werden ook nog getrakteerd op een optocht van een lokale “ muziekkapel” met doedelzakken, trommels en één of ander blaasinstrument, gevolgd door heel wat kinderen met lampionnen. Het fijne weet ik hier niet van, zal wel lokale traditie zijn of een feest aan de vooravond van de Franse nationale feestdag.

Donderdag 14 juli.

Vertrek in Camaret-sur-Mer om 0815 hr.

Aankomst in Reux om 1545 hr.

Afstand: 444 km.

Péage: 3,10 €.

Op de Franse nationale feestdag verlieten we Bretagne om terug naar huis te keren. Dat bleek een goede keuze te zijn want de rest van Frankrijk had blijkbaar besloten om vandaag in colonne naar de Bretoense kust te komen. Heel begrijpelijk met het mooie weer en de daarbij horende hoge temperaturen maar het zorgde wel voor meerdere kilometerslange files aan de overkant. Maar wij hadden dus geluk en moesten nergens aanschuiven of zelfs maar trager rijden. Na enkele stops om te tanken, de benen te strekken of een hapje te eten kwamen we mooi op tijd aan op Camping Aire Naturelle de Legrix in Reux, vlakbij Pont-l’Eveque en slechts enkele kilometer van de snelweg. Ideaal voor een tussenstop in dit heuvelachtige stuk Normandië. We werden vriendelijk onthaald en voor 10€ mochten we ons installeren onder de appel- en notenbomen.

Omdat we lang genoeg gezeten hadden stippelde Brigitte op maps.me een wandeling uit in de buurt. Na een drankje vertrokken we voor een rondje door de groene en bij momenten vochtige omgeving. Het was een heel ander soort wandeling dan we de vorige twee weken gedaan hadden. Geen rotsen en geen zee in hier maar wel veel bos en een paar kleine riviertjes. Even werd het spannend en dachten we erover om op onze stappen terug te keren omdat het paadje steeds smaller en modderiger werd. Maar de vrouw van “ ne kaki “ 🫡 is wel wat gewoon en na een paar tientallen meter kwam alles weer goed.

Dorst en honger hadden we er natuurlijk wel van gekregen maar dat werd opgelost door de kok van dienst die een grote pot pasta op tafel toverde. Na het afwassen, douchen en met onze dochter bellen was het tijd om te gaan slapen zodat we de dag erna uitgerust waren voor nog wat kilometers malen.

Vrijdag 15 juli.

Vertrek in Reux om 0815 hr.

Aankomst thuis in Peer om 1600 hr.

Afstand:532 km.

Tol:46.90 €

Na een voorspoedige rit zonder files kwam aan deze mooie reis een eind.

Voor herhaling vatbaar? Zeker wel, maar eerst moeten we toch nog eens een keer naar Italiê want dat is al veel te lang geleden.