Reisverhaal «Jiabang rijsterrassen en de Miao»

China 2017 | China | 0 Reacties 30 Oktober 2017 - Laatste Aanpassing 30 Oktober 2017

Maandag 30 oktober

Om 8 u hebben we een afspraak met Marc en Kate voor een koffie en nog een laatste briefing over de plaatsen die we onderweg kunnen bezoeken. Het is magnifiek zonnig weer.
Een half uurtje later vertrekken we met onze auto en chauffeur die ons 2 dagen zal rondvoeren.
Elk woord Engels klinkt voor hem als Chinees. Maar we zullen hem wel laten stoppen wanneer we dat willen. De eerste halte is in Tingdong, een vrij druk dorp aan de hoofdweg, waar we noedels eten als ontbijt. Hier dragen de meesten nog jeans en t-shirt maar toch zien we al enkele traditioneel gekleedde Miao, de minderheidsgroep die hier in de streek woont.
Dan verlaten we de hoofdweg en trekken niet toeristisch gebied in , hoog in de bergen.
Fantastisch! Dit is het echte China van de minderheden, geen show zoals in de grote toeristische dorpen wordt opgevoerd. Het eerste dorp waar we halt houden is Miao Peng, een dorp van de zwarte Miao. Iedereen is nog in traditionele kledij.De vrouwen dragen sterk glanzende zwarte jurken met kleurrijke mouwboorden , zware zilveren sieraden om de hals en gekleurde draden in de oren geknoopt. Hun zeer lang zwart haar is kunstig opgestoken en wordt vastgehouden door een mooie speld. De kindjes hebben fleurige mutsen met zilveren lovertjes.

Het is er erg druk. Op het plein is er net een dier geslacht. Een man speelt op een enorm blaasinstrument van bamboepijpen. Overal hangt zwarte stof te drogen die geverfd is met kleurstof uit bladeren. Op de grond liggen doeken met de rijstoogst die moet drogen en kleine rode pepertjes.
Stop 2: Jiu Yue.
Ook hier weer dezelfde Miao. We krijgen zelfs een muziekrecital op kleinere versies van het bamboeinstrument.
Dan stoppen we in Dong Long stad, een iets grotere versie.
Grote groepen dames in hun mooie kledij zitten samen te eten op straat. In grote wokken wordt er vlees gekookt.
Met veel animo spelen enkele mannen een spel met schijven.
Aan palen hangen vogelkooitjes met bruine vogels in.
Hier zien we hoe de katoen ligt te drogen en hoe de gesponnen draad op een traditioneel weefgetouw tot de doeken geweven wordt die langs alle kanten zwartgekleurd hangen te wapperen.
Een zilversmid zit duchtig op staven te kloppen. Een vrouw kocht er net een zeer zware halsketting waarvan ze er meerderen rondom de hals dragen.
Dan rijden we terug naar de hoofdweg en vervolgen onze weg langs de groene rivier.
Er worden grote dammen gebouwd. Wat gaat dit voor de vallei brengen?
In Xia Jiang gaan we lunchen. Alleen weten we niet wat we gaan krijgen. We wijzen naar rijst, groene boontjes, onbekende groenten, sojascheuten en eieren. We krijgen veel te veel.
De groentenschotels zijn prima. Het ei wordt geklutst gekookt in bouillon en daar is niet veel smaak aan. We eten in ieder geval met 3 personen zeer overvloedig en lekker voor 75yuan ( nog geen 10euro).
Dan gaan we op weg naar de Jiabang rijstterrassen 50 km langs een slechte hobbelweg.
Gelukkig maar! Zo is al deze pracht nog niet doorgedrongen tot de Chinese toeristindustrie.
Want mooi is het zeker. We stoppen onderweg verscheidene keren om de terrassen vol rijst en water te fotograferen. Er komt geen eind aan de prachtige zichten. Tot heel diep in het dal en heel hoog op de berg, overal fotogenieke rijstterrassen.
Ons hotel ligt op de top van de berg even buiten Jiabang Miao dorp.
Deze tekst tik ik vanop het terras met zicht op knappe valleien die stillaan in de avondschemering verdwijnen.
Nadat we met veel gebaren en hulp van de gsm vertaalapp onze kamer hebben gekregen wandelen we tot het nabijgelegen dorp.
De klederdracht van de Miao is hier een beetje anders. Hun jurken zijn ook zwart maar ze hebben groene inzetstukjes. Overal is de rijstoogst bezig. Giechelende groepen komen van het veld. We zien mannen met stokken vol bundels rijst op hun schouders en vrouwen met manden vol groen. Op hoge houten staketsels hangen de bussels te drogen.
Op doeken op de grond, drogen de korrels.
Kippen scharrelen tussen de huizen en worden van de oogst weggejaagd.
De huizen zijn haast volledig in hout gebouwd en liggen steil tegen de helling. We klauteren door de straatjes en zien vrouwen met hamers de rijst dorsen. De graanmolen op het plein draait hele zakken rijst.
Terwijl de zon ondergaat en in een mooie gouden gloed op de rijst schijnt, klimmen wij terug naar het hotel waar we de vriendelijke eigenaar proberen wijs te maken dat we om 19.30 iets willen eten.
We vermoeden dat hij het begrepen heeft en of wat we krijgen eetbaar is, dat hoor je morgen