Reisverhaal «De Mani»

Griekenland | Griekenland | 0 Reacties 16 April 2019 - Laatste Aanpassing 16 April 2019

De Mani, 1 van de vele vingers van de peloponnesos, die verkennen we vandaag langs kronkelende wegen door de bergen met overal prachtige bloementapijten. In het haventje van Kotronas liggen enkele kleine vissersloepen aan de pier. De vissers halen er de vangst uit de gele visnetten. In Lagia bewonderen we de , voor deze streek typische, torenhuizen. Deze hoge huizen waren voor de rivaliserende families, echte versterkte burchten.De Mani was een gebied met heel veel interne twisten. Er was weinig vruchtbare grond en bloedwraak tussen de clans was geen uitzondering.

De clans bouwden torens, soms wel met 5 verdiepingen, van waaruit ze de vijand, dikwijls de buurman, met stenen konden bestoken. Maar praktisch waren ze wel, in de oogsttijd was het wapenstilstand. Uiteindelijk hebben de familieclans zich verenigd om te vechten tegen de gemeenschappelijke vijand, de Turken, en om zo voor de Griekse onafhankelijkheid te strijden.

Vele huizen zijn in verval, sommigen worden gerestaureerd of er worden zelfs splinternieuwe woningen in dezelfde stijl gebouwd. Ook het kerkje van Lagia is de moeite waard.

De taverne is spijtig genoeg gesloten. Voor een koffie moeten we wachten tot aan het vertrekpunt van de wandeling naar kaap Tenaro in Kokkinogio. In 1,5 u wandelen we naar de vuurtoren op de kaap. Enkel Gibraltar is nog zuidelijker gelegen op het Europese vaste land. Onderweg zien we een goed bewaarde Romeinse mozaik. De zee is helblauw en helder.

In Porto Kagio, een klein haventje aan een schilderachtige baai, staan kleurrijke stoeltjes op het keienstrand. De ideale plek voor een lunch in de zon. We proeven er o.a. de specialiteit van het huis, een soort pannekoek gevuld met venkelloof en spinazie.

Vathia is het meest beroemde dorp met torenhuizen hoog op een heuvel. Ook hier valt er nog veel te restaureren!

We stoppen verder nog even in Geremolinas, een haventje met terrasjes en enkele luxehotels, en in Kota met enkele torenhuizen en gesloten kerken.

Het kerkje Agios Sotiras, dat in onze gids als mooi beschreven stond, is niet te vinden en

wandelen naar de ruines op kaap Tigani, daar hebben we geen zin meer in.

Als we in Mezzapos geen geopende taverne vinden rijden we naar Gythio ,de stad vlak bij ons hotel, waar we aan de haven kunnen aperitieven.

De pastelkleurige woningen rondom het haventje met veel jachten en vissersboten zijn wel mooi. Hier komen we vanavond terug om te dineren in 1 van de vele restaurantjes