Reisverhaal «In een koelbus naar Mahan»

Iran | Iran | 0 Reacties 20 September 2014 - Laatste Aanpassing 22 September 2014

Om 7.30 vroege start naar het busstation.Een Volvo bus staat al te ronken om ons in 5 u naar Kerman te brengen. We krijgen nog 1,25 euro terug want de bus is een gewone bus ,vip is canceled. Dat maakt dat de rit van 5u ons 3 euro per persoon kost.

Volgens een digitaal schermpje in de bus loopt de temperatuur buiten op tot 33 graden . En binnen daalt de temperatuur tot 12 graden. Dan vindt een medereiziger het ook wel welletjes .

Na zijn klacht krijgen we het terug iets warmer.

Onderweg valt er niet veel te zien. Het landschap is nog steeds een dorre steenwoestijn . De dorpen , gebouwd met gelige baksteen , lijken allemaal op een bouwwerf . De onafgewerkte huizen zien er in deze droge omgeving grauw en stoffig uit.

Dichter bij Kerman komen er opnieuw bergen in zicht en wordt de bodem zanderiger.

Hier en daar veroorzaakt een windhoos een kolk opstuivend zand.

In het grote busstation van Kerman nemen we een taxi naar de bushalte voor Mahan.

We hebben geluk ,de bus vertrekt juist. Vooraan zitten alle mannen ,achteraan de vrouwen.

Slechts 25 km later kunnen we haast vlak voor de deur van het hotel uitstappen.

Mahan is een klein stadje met weinig toeristvoorzieningen. Al is ons hotel wel prima in orde . Alleen de communicatie is een ramp. Niemand spreekt hier Engels .

We wandelen door de hoofdstraat naar het mausoleum van shah ne'matollah vali.

Een magnifiek bouwwerk uit de 15e eeuw . De turkooise koepel met de minaretten is zeer fotogeniek.

Dan nemen we een taxi naar de Bagh-e-Shahzde , of de tuin van de prinses.

Midden in deze dorre omgeving klatert water over verschillende niveau's naar beneden en zorgen hoge cypressen voor verkoelende schaduw.Het mooie ingangspavilioen komt net uit een sprookjesboek van duizend en 1 nacht .De tuin wordt terecht druk bezocht door de plaatselijke bevolking , dus weeral belangstelling in overvloed voor die vreemde buitenlanders.

Lachen ,vragen met veel gebaren tot "hihi me terrorist" en we moeten overal mee op de foto die ze met hun , ook hier onafscheidelijke , gsm's nemen.

Helemaal bovenaan in de tuin staan ligbanken en prieeltjes waar verliefde koppeltjes de zedenpolitie trachten te ontlopen en families ijs eten en waterpijpen roken.

We vleien ons tussen hen en genieten van lekkere iraanse thee met cake.

Tussen de overwegend zwart geklede Iranese vrouwen vallen de Baluchi's met hun kleurrijke kleding op . De mannen dragen lichte broekpakken zoals in Pakistan of Afghanistan waar stamgenoten wonen. Het aantal Baluchi's in Iran wordt op ongeveer 1,5 miljoen geschat waarvan een aanzienlijk deel nog nomadisch leven.

Na nog wat pogingen onze plannen voor morgen vorm te geven nemen we van bij de plaatselijke pizzaman een pizza mee naar het hotel en een hoop overheerlijke koekjes.

Om 22u hebben we nog een afspraak met Behrooz , ogenschijnlijk de enige persoon in Mahan die redelijk Engels spreekt. Via couchsurfing had ik eerder contact met hem.