Reisverhaal «Otranto en de kust»

Italie. Puglia | Italië | 0 Reacties 01 Juni 2018 - Laatste Aanpassing 01 Juni 2018

Het ontbijt is hier ook overdadig met veel fruit, gevulde croissants en cake.

Iets voorbij Otranto wandelen we naar het bauxietmeer. Een klein meertje tussen rode rotsen en rode aarde, een oude bauxietmijn .

Daarna parkeren we in de buurt van de grotta palombra om een rondwandeling langs de rotskust te maken. De azuurblauwe zee, de witte kalkstenen, kliffen met grotten en op de weg wegschietende felgroene gekko’s... veel moois om van te genieten!

De weg naar de vuurtoren, waar we dan denken een kijkje te nemen, is afgesloten. De Giro van Otranto passeert!

Dus rijden we maar naar de stad. Een schaduwrijk terras is al meer dan welkom want het wordt al behoorlijk warm.

Otranto is een erg toeristisch stadje, zelfs een Belgische bus van Verhoeven staat aan de haven geparkeerd. In het haventje liggen veel witte plezierbootjes en enkele schepen van de marine.

Een boot, die vanuit Albanie vluchtelingen transporteerde, zonk hier voor de kust.

Het wrak is als een herdenkingskunstwerk op de kade geplaatst.

Langs de stadsmuur klimmen we de oude stad in. We vinden terrassen, restaurants en winkeltjes in overvloed maar ook de kathedraal met een knappe mozaik die de hele kerkvloer bedekt.

Levensbomen, verhalen uit de bijbel,dieren....echt mooi! En dat vinden de busladingen die hier worden rondgeleid ook!

De minder bezochte Basilica San Pietra is echter nog mooier. Fresco’s van de 9e en 10e eeuw zijn nog zeer goed bewaard en bedekken grote stukken van de kleine baseliek.

Het massieve kasteel met grote ronde torens is nu een museum.

Zoals echte Italianen houden we na de middag siesta bij het zwembad.( bijna 40 graden).

Rond 16u vertrekken we terug naar de kust voorbij Otranto.

Hier maken we korte wandelingen o.a naar de witte vuurtoren van palascia en oude wachttorens en we genieten van de mooie uitzichten op de zee.

Tenslotte belanden we in Castro. In het oude centrum staat een Aragonees kasteel en een byzantijns kerkje. Op het plein in het oude centrum spelen kinderen voetbal en zitten de mannen te keuvelen op de banken of in het cafe. We wandelen rond de oude stad langs de messapische muren, niets anders dan een opeenstapeling van grote stenen. Dan installeren we ons met een spritz en de bijhorende hapjes op het terras aan het plein en kijken mensen.

Terug in Otranto is het reeds na 20u en beginnen, vooral de buitenlandse toeristen, aan hun avondmaal.

De Italianen volgen nog minstens een uur later. Het is een gezellige drukte.Bij Terraza San Pietro

eten we lekkere deegwaren met schelpjes en vis.