Reisverhaal «Himeji samuraikasteel en in de tempel van Koyasan»

Japan | Japan | 0 Reacties 30 Oktober 2015 - Laatste Aanpassing 30 Oktober 2015

Het reisdoel van vandaag is Himeji kasteel. Hiertoe nemen we om 8.23 de trein naar Himeji waar we een half uurtje later toekomen. Vanaf het station heb je al zicht op het Samuraikasteel hoog boven de stad.Een kwartiertje wandelen door een overdekte winkelstraat en we staan aan de ingang. Het kasteel fungeerde als decor voor de film the last samurai.

Het imposante hoofdgebouw in hout bedekt met witte leempleister lijkt op een vliegende arend.

Het prachtig dak in verscheidene stadia is bedekt met zwarte kleipannen die met speciale witte leem zijn vastgezet om bestand te zijn tegen weer en wind.

Op de hoekpunten is het versierd met mythische figuren , een vis met het hoofd van een tijger.

Langs vele trappen klimmen we hoger en hoger in het houten kasteel dat allerlei verdedigingsopties heeft. We zien scherpe bochten in de toegangsweg, gaten om stenen door te smijten, kamers vol houten leggers om samuraizwaarden op te slaan, kleine verborgen kamertjes waar krijgers zich konden verstoppen....

De enorme houten constructie van de 17e eeuw werd recent opnieuw gerestaureerd.

Het kasteel is 91,9m hoog heeft 27 torens en heeft bijna 1000 schietgaten.

De laatste restauratie van het kasteel kostte 2,4 biljoen yen , wat overeenkomt met ongeveer 16miljoen euro.

Naast de burcht liggen de vertrekken van de prinses en haar personeel.

Dit zijn eenvoudige lange gangen onderverdeeld in kleine kamers met oorspronkelijk tatamimatten . Het bezoek aan het kasteel neemt toch ongeveer 2,5u in beslag.

Op de terugweg bezoeken we nog een ambachtenmarktje met voornamelijk leder en keramiek.

In de winkelstraat zien we de prijs van kimono's . Voor een kinderexemplaar betaal je al snel 210 euro. Eenvoudige kimono's voor volwassenen kosten zeker 2000 euro.

Daarna bevoorraden we ons met eten in een plaatselijke supermarkt met een enorm assortiment vooraleer we terug de trein opstappen voor een lange en ingewikkelde tocht naar Koyasan.

Eerst een trein naar Osaka waar we in 5 min de volgende trein naar shinimamiya moeten trachten te vinden. Met wat gecross lukt ons dat net.

In Shinimamiya moeten we verder met privétreinlijnen.onze Jr pas werkt dus niet meer en we kopen een Kyosan heritage pas, een 2 dagen pas heen en terug naar Koyasan met onbeperkt busgebruik in Koyasan en verminderingscoupons voor de toegang tot musea en tempels.

We kunnen nog net op de trein springen naar Hachimimoto en tegen hoge snelheid snorren we richting bergen.

Observaties op de trein:

Wat doen Japanners op een trein? Haast zonder uitzondering slapen of met de gsm spelen.

Wat ons ook opvalt is dat zoveel Japanners kromme benen hebben. Misschien een tekort aan Calcium in de voeding of een gebrek aan vitamine D door zontekort? De zon schijnt wel voldoende maar om vooral niet bruin te worden is iedereen superbeschermd. Dames zijn soms opvallend wit gepoederd.

De Japanse mannen dragen nog erg veel maatpakken, zwart of donkerblauw.

In Hachimimoto stappen we over op de trein naar Gokurakibashi. Het gebied wordt steeds bergachtiger en aan de passagiers die uit de trein van de andere richting stappen te zien ook aanzienlijk kouder. Wij zitten in T-shirt, zij komen precies van de wintersport.Aan het eindpunt wacht ons de kabeltrein naar Koyasan. Ontzettend steil, haast in een hoek van 45 graden, gaat deze kabeltrein spectaculair de hoogte in.

Koyasan staat vol zeer oude tempels en is gesticht door Kobo Daishi in 2015 exact 1200 jaar geleden als een plaats om shinto boeddhisme te beoefenen. Vandaag zijn er nog 117 tempels en ongeveer 1000 monniken . Pas in 1872 werden vrouwen toegelaten in dit tempelgebied.

Kobo Daishi stichtte ook de eerste publieke school in Japan en had een grote culturele invloed.

De tempels ontvangen nu gasten die kunnen deelnemen aan boeddhistische meditatie en ceremoniën .

We overnachten hier in de Ekoin tempel die ongeveer 1100 jaar geleden gesticht werd.Met de bus rijden we haast tot voor de deur.

Onderweg zien we schitterend rode herfstkleuren.

Onze kamer is echt Japans. Dat wil zeggen: schoenen buiten en op kousenvoeten op de tatamimatten . Er staat een laag tafeltje met ronde doos die theekopjes en thee bevat. We trekken onze yukata, Japans huiskleed, en manteltje aan en zetten ons, als de echte, op de kussens genietend van een kopje thee in afwachting van het dinner.

Tussen de gang en onze kamer en als afscheiding met de kamer van Bernadette zijn openschuifbare rijstpapieren schermen, fusuma, beschilderd met landschappen.

Voor het dinner brengt een monnik 6 kleine tafeltjes beladen met potjes, een vuurtje waarop een keteltje wordt gezet, warme sake, rijst en thee. Het is een vegetarische shinto maaltijd. Wat we eten weten we niet. Herkenbaar zijn de tofu, een soort slijmerige maar lekkere zeewieren, miso soep, aubergine en andere ondefinieerbare groenten in een deegjasje, pastaslierten met verschillende soorten paddestoelen, ??? en kaki voor dessert. Best lekker en mooi gepresenteerd !

Na het eten worden onze bedden uitgerold en trekken wij naar het badhuis, mannen en vrouwen gescheiden. Rondom het bad staan kleine bankjes waaraan grondig gedoucht wordt.

Dan stap je het relaxeerende warme bad in. Zalig!

En nu lig ik hier op de futon en ga ik de richtlijnen voor Ajikan meditatie in de infomap lezen.

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking