Reisverhaal «Japan, terug thuis»

Japan | Japan | 0 Reacties 14 November 2015 - Laatste Aanpassing 14 November 2015

We zijn terug na een zeer lange vlucht want Japan is ver!

Was het de moeite en anders? Ongetwijfeld!

Naast de mooie culturele bezienswaardigheden, de vlammende herfstkleuren en de moderne architectuur zullen ons vooral de organisatie en de mensen bijblijven.

De horde fotoklikkende toeristen die achter de gids door onze steden hollen zijn in hun thuisland vriendelijke, gedisciplineerde, behulpzame en ordelijke mensen.

Altijd staan ze klaar om te helpen ook al spreken ze nauwelijks Engels.

Ze doen er alles aan om het de medemensen niet moeilijk te maken:

Ordelijk in een rij wachten bij openbaar vervoer, restaurants en winkels. Geen gedrum! Geen lawaai!

Geen rinkelende telefoons of gesprekken op het openbaar vervoer.

Wel heel veel in stilte spelletjes spelen op de iPhone (of slapen)

Niet roken , zelfs niet op straat, tenzij in speciale daarvoor voorziene ruimtes.

En ze houden zich aan de regels!

Om bezoekers tegemoet te komen staan er overal in de steden plannetjes met de namen in het Engels zodat Japans analfabeten ook geholpen zijn.

Op het openbaar vervoer duiden digitale borden de komende stopplaats en de daarna volgende aan in beide talen. Ook connectiemogelijkheden worden meegegeven. Bijna altijd wordt dit ook in Japans en Engels omgeroepen met soms nog wat extra toeristische informatie bovenop.

Infoborden hebben hetzelfde doel. En al gaat het dan soms over non-step bussen, bus 40 minuters later of andere onduidelijke mededelingen waarvoor enige fantasie vereist is, ze doen hun best.

Japanse mannen gaan in maatpak met hemd, das en piekfijn gepoetste schoenen werken. Donkere streepjes zijn favoriet.

Vrouwen zijn naar onze normen niet erg modieus gekleed. Vaak dragen ze korte sokken.

Schoolkinderen dragen uniformen in vele variaties. Van matrozenpakjes tot Schotse ruitrokken, das, grote strikken en zelfs bolhoedjes voor de meisjes tot Chinees lijkende pakken met opstaande kraag voor de jongens.

Wat ons opviel zijn de vaak veel te grote schoenen. Is dit om eenvoudiger uit te doen op de vele plaatsen waar je je schoenen moet achterlaten of heeft het te maken met de sokken ??

Bij speciale gelegenheden wordt door iedereen nog de traditionele kimono gedragen.

Erg elegant al zijn de hoge houten teenslippers,waarvoor ze speciale witte sokken met teen hebben, niet erg goed om te wandelen.

In Japanse hotels, waar geslapen wordt op de grond, een futon op de tatamimatten, trekt iedereen 's avonds een yukata, huiskimono, aan en komt ook zo dineren. Zelfs in de westerse Toyoko inn kon je een gesteriliseerde yukata uit kasten nemen indien gewenst.

Frequent zie je mensen met witte mondmaskers, al draagt lang niet iedereen ze.

Japan is superproper.

Nergens een papiertje op straat! Ook geen vuilnisbakken, iedereen neemt zijn rommel mee naar huis.

De kraaknette publieke westerse toiletten met verwarmde wc bril, automatische doorspoeling, een bril die automatisch sluit en opent bij het binnenkomen, een kraantje dat begint te lopen om je handen te wassen en nog een reeks andere snufjes, hebben soms letterlijk een handleiding tegen de muur hangen. Overal zijn ze gratis te gebruiken.

Ze staan vaak broederlijk naast de Japanse wc, dat wat wij Franse wc noemen.

Ook aan de slechtzienden wordt, zoals we nog nergens anders zagen, gedacht.

In het centrum van de steden zijn volledige voetpaden voorzien van reliëfbanden om slechtzienden te helpen. Bij de verkeerslichten klinkt een koekoekstoon bij groen licht.

In de stations zijn reliëfroutes aangebracht....

De minder valide heeft het vast moeilijker.

Japan zit vol trappen. In de metro zijn er niet altijd roltrappen en voor tempelbezoeken moeten soms tientalle treden opgeklommen.

Kruispunten kunnen vaak diagonaal worden overgestoken.

Japan is een land van contrasten: hypermodern en traditioneel onder 1 noemer.

Shinkansen bullet treinen razen met een klokvast tijdschema door het land terwijl treinbeambten met witte handschoentjes op het perron manueel signalen geven.

Ook de meer modale treinen, bussen en metro rijden haast op de minuut juist en kunnen heel dikwijls electronisch betaald worden met een Suica kaart, een soortgenoot van de protonkaart.

Bij werkzaamheden zijn het nog steeds mannen met vlaggetjes die de veiligheid in de gaten houden en seinen geven.

Restaurants werken soms met individuele computertjes of laserpennen om de bestelling door te geven.

In de Toyoko hotels wordt de vaat van het ontbijt nog steeds met de hand gedaan door enthousiast "ohayo gozeimas" ( goede morgen ) roepende buigende dames die al even enthousiast met een langgerekte " arrigatto gozeimas" ( dank U wel) de plateau terug in ontvangst nemen.

Overal staan drankautomaten en in restaurants krijg je gratis water en thee bij de maaltijd.

Japanners houden van artisanale koekjes en snoepjes die massaal verkocht worden.

Ze zijn ook dol op pluche diertjes,figuren en prullaria.

Wanneer ik midden de nacht wakker wordt door het 9u tijdsverschil,dat nog wel enkele dagen verwerking nodig zal hebben, herinnert de gierende wind me er aan dat ik niet meer in Japan ben.

Het ontbijt zal dus niet langer uit rijst, kleine groenteschoteltjes en misosoep bestaan.

En na de ondertussen zo vertrouwde stokjes moeten we terug zelf met een mes snijden en aan bestek wennen.

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking