Reisverhaal «Kamakura en treinreis naar Hiroshima»

Japan | Japan | 0 Reacties 26 Oktober 2015 - Laatste Aanpassing 26 Oktober 2015

Om 7 u zitten we al gepakt en gezakt aan het ontbijt. Vakantie is nu eenmaal geen tijd om te slapen. De shuttle brengt ons opnieuw naar Ueno station. Vandaag start onze railpass .

De eerste trein naar Tokyo station vinden we vrij eenvoudig.

Het zoeken naar lockers voor onze valiezen vraagt wat meer speurwerk maar we raken ze kwijt.

We verlaten de grootstad en sporen naar Kamakura.

Het Tokyo station is enorm groot met massa's pendelaars. Voor we het juiste perron vinden moeten we heel wat roltrappen op en af. De trein is overvol, vooral met slapende mensen op weg naar hun werk.

Gelukkig stappen er heel wat af in de volgende stations zodat we kunnen zitten.

Een uurtje later bereiken we Kita Kamakura, een stationnetje van op de buiten.

Hier stappen we af en beginnen we aan onze wandeling.

Eerst bezoeken we de Jochiji tempel. Een kleine tempel waar we vlug alles gezien hebben.

In de tempel zijn 3 oude boeddhabeelden. Via een klein maar mooi kerkhof komen we aan een grot met een grappige dikke Boeddha, de god van het geluk. Op grote rekken staat het vol houten emmertjes met lepels. Hiermee worden de graven met water gezuiverd. De Japanse ontvangsthal met rijstpapieren schuifdeuren en tatamimatten bevat enkel een gelakte lage tafel. Dit straalt rust uit!

Op en neer, langs grote eucalyptusbomen en over de wortelen van knoestige bomen wandelen we de Daibutsuroute, een wandeling van enkele kilometer waar we ongeveer 1 u over doen. Onderweg komen we nog bij het Zenrai benzaiten schrijn.

Hier wordt letterlijk geld witgewassen. Als je in de bron van de heilige grot je geld wast gaat het zich vermenigvuldigen.

En aan de activiteit te zien loont het de moeite. We laten het jullie weten wanneer we plots een overmaat aan yen krijgen.

De Japanse weerkundige dienst weet het ook niet altijd. Vermits kouder weer dan gisteren werd voorspeld, zeulen wij al heel de dag met trui en windstopper. Het is windstil, zonnig en puffend warm.

Op het einde van de tocht bereiken we Daibatsu, de grote Boeddha, een13,5m imposant beeld in brons met fijne gelaatstrekken en een krullenkapsel. De tempel waarin deze Boeddha stond is in de 15e eeuw door een tsunami verwoest. Sindsdien moet hij buiten tussen de bomen slapen. Dit maakt het alleen maar indrukwekkender.

In het toeristisch druk bezochte stadje Hase, voornamelijk Japanse bezoekers en schoolkinderen, bezoeken we ook nog de Hasedera tempel.

Honderden kleine en zeer kleine beeldjes van Jizo, de Japanse beschermer van kinderzieltjes, omringen de Jizo-do-hal, waar deze god verheerlijkt wordt.

De hoofdtempel, kannon do, is een magnifiek houten gebouw met een dak in verscheidene verdiepingen. Echt mooi! Binnenstaat er een beeld van kannon de boeddhistische godin van medelijden en liefde. Een reusachtig houten beeld gehouwen uit 1 boomstam en volledig bekleed met bladgoud . Het beeld heeft 11 hoofden: 1 groot en10 kleine erop. Er wordt ook hier weer volop gebeden en geofferd.

Er is ook nog een kleinere tempel amida-do met de Boeddha die moet beschermen tegen de boze geesten. Deze zittende Boeddha heeft een mooi versierde aura.

Vanop een uitzichtpunt zie je de zee vlakbij.

Het sutra archief zit in een ronddraaiende houten constructie. Men zegt hier dat ronddraaien van deze bibliotheek hetzelfde effect heeft als het lezen van alle soetra's.

De god van de vreugde is een komisch mannetje. En alle Japanse bezoekers gaan eens over zijn hoofd en buik wrijven.

In de mooie Japanse steentuin zijn witte keitjes in golven gerijfd met groene eilandjes van mos en rotsstenen. Misschien een idee voor thuis. Geen gras afrijden en molshopen zijn slechts een extra golf.

We kruipen nog even door grotten met uitgehouwen beelden in de wand en honderden zeer kleine geofferde beeldjes netjes op een rij.

Dan wandelen we naar Hase station waar we een pitoresk elektrisch treintje nemen naar Kamakura.

In de winkelstraat op weg naar het tsurugaoka hachimangu schrijn proberen we enkele Japanse snacks. Sojagelbolletjes met honing en limoen : niet slecht maar niet voor herhaling vatbaar.

Rijstcrackers met kruiden: heel lekker

Ijs met allerlei smaken : tussen softijs en roomijs in

Ook proevertjes van allerlei gemarineerde en gepekelde groenten zijn best lekker.

In de tempel is het heel druk. Vele kindjes paraderen in kleurige kimono's. Er is een ceremonie voor kinderen. Ook hier staan er weer vele sake-vaten. Opvallend is het mooie dak en het rood gelakte hout in schitterende toestand. De wachter is duidelijk trots want als we de uitgestalde draagstoelen bekijken komt hij met de 3 woorden Engels die hij kent, uitleg geven.

Nu is het treintijd. Eerst van Kamakura terug naar Tokyo station. Daar hebben we heel veel tijd nodig om te beslissen welke box we mee op de trein gaan nemen. Japanners hebben immers een voorliefde voor bentoboxen:dozen gevuld met maaltijden in alle kleuren en geuren. Sommigen moeten gewarmd in de microgolf maar het assortiment om koud te eten is ook heel groot.

In alle stations is zo een stationsbentoshop, de eki-bento. In Tokyo station is deze extra groot en extra druk. Een box met een volledige maaltijd betaal je tussen de 600 en 1500 yen ( 5 tot 12 euro). Dan volgt een speurtocht naar de locker met onze bagage. Niet eenvoudig met zo veel hoeken en roltrappen !

We zijn toch nog goed op tijd op het juiste perron. Onze trein naar Hiroshima is een shinkansen.

Dat is een supersnelle futuristische trein! Om stipt 17.03 vertrekken we.

Momenteel,zit ik hier in een luxueuze zetel te typen. En nu gaan we elk een bentobox uitproberen.

Alles smaakt even lekker!

In Shin-kobe moeten we even overstappen op een andere speedtrein om dan rond 22.20u aan te komen in Hiroshima.

Treinen in Japan zijn bijzonder stipt.

Op elk perron staat een treinconducteur die bij aankomst en vertrek haast een balletopvoering geeft. Hij wijst naar beide kanten, zwaait met zijn arm en drukt dan op een knop.

Lijnen en nummers geven exact aan waar de deuren komen en iedereen wacht netjes in een rij. Geen drummen , geen chaos enkel Japanse rust. Metalen deuren die de sporen afschermen gaan open en iedereen neemt snel zijn plaats in. Elke keer een personeelslid de wagon in of uit gaat wordt er eerst als een knipmes naar de passagiers gebogen. Geen papiertje ligt er op de grond en bij het eindstation wacht een volledige poetsploeg die ook in een recordtijd de treinstoelen draait in de rijrichting.

Daniel is zo enthousiast over de futuristische treinen en de acties in het station dat we hem hebben voorgesteld morgen niet mee Hiroshima te bezoeken maar half Japan rond te rijden. De volgende week hebben we toch een treinpas waar we vrij mee kunnen rondtoeren.

Ons hotel ligt op 4 min wandelen van het station en is van dezelfde hotelketen als in Tokyo. "Toyoku inn".

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking