Reisverhaal «Kyoto»

Japan | Japan | 0 Reacties 02 November 2015 - Laatste Aanpassing 02 November 2015

Het regent in Kyoto.

Kyoto is een grote drukke stad. Niet alleen qua bevolkingsaantal maar ook het verkeer is veel drukker dan in de steden die we tot nu toe bezochten. Wat betreft het gedeelte dat we vandaag gezien hebben is het ook geen mooie stad. Het centrum, waar ons hotel is, is modern met hoge gebouwen. De rest is een ongeregelde mikmak van laag, hoog, nieuw en oud.

Maar dat neemt niet weg dat er tussen al die gebouwen juweeltjes van cultureel erfgoed verborgen zitten.

Onze eerste opdracht vandaag is het bussysteem doorgronden. Eigenlijk niet zo moeilijk! Neem in Antwerpen de eerste de beste bus in een wijk waar je de weg niet kent en je stapt gegarandeerd verkeerd af. Hier kopen we een dagkaart ( ongeveer 3,5 euro) en krijgen we een plan van de ongeveer 200 buslijnen. We kiezen een bus in de juiste richting en vooraan op een scherm kunnen we alle haltes volgen met de naam in het Japans en het Engels. Bovendien wordt er nog eens omgeroepen wat de volgende halte is en welke verbindingen en bezienswaardigheden er aan elke stop zijn.

Onze eerste bus brengt ons tot aan de kantoren van het keizerlijk paleis. Hier willen we een bezoek aan de keizerlijke villa Katsuma reserveren.

Vandaag is het opendeurdag in het paleis waar je normaal niet zo maar binnen mag. Natuurlijk maken we er graag gebruik van. Samen met een honderdtal andere paraplu's volgen we de uitgestippelde route langs de keizerlijke gebouwen met muurschilderingen en prachtige papieren schuifdeuren.

We krijgen zelfs de eeuwenoude troon te zien die ook nog gebruikt werd voor de kroning van de huidige keizer Akihito.

Tot 1868 was dit paleis de keizerlijke residentie. Daarna verhuisden Keizer en hoofdstad naar Tokyo. Ook de keizerlijke tuin is de wandeling meer dan waard.

We wandelen tot het Nishijin textielcentrum om naar de modeshow met kimono's te kijken.

In het dagelijks leven lopen de Japanners er westers gekleed bij. Bij speciale gelegenheden dragen ze echter nog steeds een elegante kimono. De kousen met teen en hoge ongemakkelijke slippers horen daar ook bij. Elke dag zien we wel een aantal dames en heren in vol ornaat.

De volgende bus brengt ons naar het Nijo kasteel van 1602, ook wel het kasteel met de nachtegaalvloer genoemd. Bij elke stap fluit de houten vloer als een nachtegaal, een verkliksysteem voor indringers. Gebouwd als verblijfplaats van de shogun verbleven er ook 100 samurai die dag en nacht het paleis bewaakten.

Het is een enorm paleis met een mooi versierde toegangspoort , de karimonpoort, met gouden ornamenten en kleurrijke dieren zoals reigers en leeuwen.

Het buitenste paleis, Ninomaru, heeft vloeren bedekt met tatamimatten, elegant gedecoreerde plafonds en schuifdeuren met mooi schilderwerk. Erg kunstig is ook het houtsnijwerk van pronkende pauwen in 30cm dik cederhout dat langs de 2 zijden kan bekeken worden. De route loopt langs vele wacht- en ontvangstruimtes. Enkel de hoogste bezoekers mochten tot bij de shogun komen.

Ondertussen is het opgehouden met regenen. Via een rondwandeling in de tuin met veel mos, een mooie vijver en pijnbomen bereiken we het binnenste kasteel, Honmaru. Hier kunnen we niet binnen maar we hebben wel van op een platform een overzicht over de tuin en de brilliante herfstkleuren die stillaan overal ontstaan.

Met de bus rijden we naar het gouden paviljoen, de Kinkakuji tempel.

Het sierlijke bouwwerk telt drie verdiepingen en is volledig met bladgoud bedekt. De weerspiegeling in de vijver en de kleuraccenten van de flamboyant rode esdoorns dragen extra bij aan de mooie uitstraling van dit complex. We zijn hier niet alleen. Het is blijkbaar een geliefde uitstap.

Even verder ligt de Ryoanji tempel met zijn beroemde zentuin. In de spirituele tuin aangelegd met wit grind zijn eilandjes met kleine rotsformaties gecreëerd :15 rotsstenen waarvan meestal slechts 14 tegelijkertijd kunnen gezien worden. Vanop een platform aan de tempel kan deze tuin rustig bekeken worden. Zenmeditatie is blijkbaar niet aan mij besteed. De rotsblokken kunnen me veel minder bekoren dan de omliggende tuin met mos en de roodkleurende bomen rond de vijver vol waterlelies. Wij zijn hier een attractie. Een Japanner toont ons een foto die hij van ons nam, zittend op de trap en gebogen over de buskaart om onze volgende route te bestuderen.

Na wat bushoppen komen we aan onze laatste bestemming van vandaag: het Fushimi inari schrijn.

Dit is het belangrijkste shintoschrijn gewijd aan Inari, de god van de rijst.

Duizenden vermiljoenrode houten tori's, waarvan velen gedoneerd door firma's, lopen, vanaf het schrijn aan de voet van de berg, op en rondom de bergflank als verbinding tussen de vele kleinere schrijnen.

Al dat oranje-rood van schrijnen en tori's, de vele lantaarns die bij valavond de weg en de gebouwen verlichten, een speciaal en onvergetelijk beeld. We wandelen een eind de bergflank op onder de tunnel gevormd door de tori's en keren als het donker is terug naar de stad.

Kyotostation by night: lichtreclame, gekleurde fonteinen, een architectonisch mooi Granvilla hotel en lekker eten.