Reisverhaal «Nog een dag in Kyoto»

Japan | Japan | 0 Reacties 03 November 2015 - Laatste Aanpassing 03 November 2015

Rond 8 u brengt de bus ons in een half uurtje naar de Ginkakuji tempel met een grote Shio boeddhistische zandtuin. In het toegangsstraatje wemelt het van eetstalletjes en souvenirwinkeltjes.

Dit is de rustige buurt van Kyoto.

Het is aangenaam wandelen in het herfstzonnetje langs het kanaal onder de verkleurende herfstbladeren.

Dit pad dat een aantal tempels verbindt noemt men het filosofenpad.

Om een tempelindigestie te voorkomen bezoeken we ze niet allemaal.

De Honen-in is befaamd om zijn herfstkleuren in de tuin. Maar, al zitten we hoger dan gisteren, alles is hier nog erg groen. In het water staat een witte vaas, de weerkaatsing geeft een feeëriek effect.

Aan het Otoyo schrijn klimmen we even naar boven. Naast wat vaten sake en beelden van ratten is er niet veel te zien.

De eerste tempel die we echt bezoeken is de Eikando Zenrin ji. Hier wel felrode herfstkleuren waardoor de tuin rondom de vijver wel erg spectaculair wordt. Naast de tempel ligt ook een zentuin. In deze witte vlakte zijn 2 afgeplatte plateau's met figuren ingerijfd. Op onze blote voeten gaan we trap op trap af door een wirwar van paviljoenen. Voor de tempels hangen fel gekleurde doeken. Speciaal is de Boeddha in de hoogste tempel , de enige Boeddha die naar links kijkt.

In de Nanzen ji bewonderen we de reusachtige houten toegangspoort en dwalen we wat rond tussen de verschillende paviljoenen. We gaan echter nergens binnen. Op het terrein staat een viaduct uit de Meji periode dat nog steeds in gebruik is.

Langs een groot kanaal en de dierentuin komen we terug in het bewoonde centrum. We dwalen wat af van de geplande route naar het Heinan jingu schrijn. Dit is weer een vermiljoenrood schrijn met verschillende grote gebouwen en een grote tori aan de toegang. Er is een ceremonie aan de gang zodat er overal kindjes in fleurige kimono's rondlopen. Ook de jongetjes dragen een pakje, net samurais.

Zonder de gebouwen binnen te gaan bekijken we ook de Shoren in tempel waar een evenement aan de gang is en mannen en vrouwen in kimono met de taxi worden afgeleverd en de Choren-in ,waarvan het hoofdgebouw in een metalen geraamte is ingepakt voor renovatie, met weeral een imposante houten toegangspoort.

De Kodaji tempel bezoeken we wel. Ook hier is er een zentuin , houten paviljoenen en tuinen met waterpartijen waar de rode esdoorns fotogeniek in weerkaatsen.

En klimmen! Overal tientallen trappen op en af! We zien een tentoonstelling van oude kimono's en mooi beschilderde plafonds.

Naast deze tempel staat een meters hoge witte zittende Boeddha.

We werpen nog een snelle blik in het kleine museum dat in de ticketprijzen begrepen is, maar dat is niet echt de moeite.

Hoe dichter we de Kiyomizudera tempel naderen, hoe drukker het wordt.

In de kleine straatjes die toegang geven is het op de koppen lopen. Overal zijn er weer winkeltjes met zoetigheden en souvenirs.

De Kiyomizudera is weer een en al oranje. Alleen het hoofdgebouw is niet gelakt. Het steunt op enorme pilaren en heeft een terras met uitzicht over de stad.

We wandelen tot in Gion, het geisha district met oude houten huizen.

Daar gaan we naar Gion corner waar we een show bijwonen die een aantal Japanse culturele gewoonten wil duidelijk maken. We krijgen een theeceremonie te zien , ikebana, muziek op traditionele instrumenten , traditioneel toneel ,geisha-dans en een poppenspel met levensgrote poppen die door 3 personen bediend worden. Al bij al een interessante voorstelling.

Daarna is het hoog tijd voor het dinner. Dat wordt vandaag shabu shabu, een soort hotpot met lekker rundvlees en groenten. De sesamsaus en de alomtegenwoordige "speciale" bruine saus( hier sojasaus) smaken er goed bij.