Reisverhaal «Okayama en de Kibivlakte»

Japan | Japan | 0 Reacties 28 Oktober 2015 - Laatste Aanpassing 28 Oktober 2015

Vandaag is het een groene,rustige dag. We starten wel weer vroeg ,de trein van 8 u naar Okayama.

Daar ligt het hotel vlak bij het station. Onze kamer heeft een spectaculair uitzicht over het plein voor het station.

Na het droppen van onze bagage wandelen we langs de grote hoofdboulevard naar het kasteel en de kerokuen tuin. Het kasteel van Okayama is een echt samuraikasteel, zwart en wit met een zwart dak in verschillende stadia. Vermits we binnen enkele dagen het veel grotere Himeiji kasteel gaan bezoeken beperken we ons hier tot bewonderen van de buitenkant.

De kerokuen tuin is weer piekfijn aangelegd. De perfect aangelegde grasvelden en waterpartijen stralen een grote rust uit. Er is ook een theeveld en een grote kooi met kraanvogels. De pijnbomen worden minutieus gesnoeid, naald per naald terwijl iemand van op kijkafstand richtlijnen geeft.We wandelen hier rustig een uurtje rond en genieten weer van de gestructureerde natuur.

Dan splitsen we. Bernadette kan met haar pols niet fietsen en gaat op museumtocht en naar Kurashiki .Wij nemen de bus terug naar het station en een trein naar Bizenichenomiya.

Dit dorp ligt in de Kibivlakte, een vruchtbare streek op het Japanse platteland.

We huren een fiets en vertrekken voor een fietstocht van 17 km naar Soja.

Het is aangenaam fietsen in het zonnetje, op kalme wegen tussen de rijstvelden.

Gelukkig is de route goed bewegwijzerd zodat we maar 2 maal bij twijfel de weg moeten vragen.

Niet dat de Japanners niet behulpzaam zijn, integendeel! Even een kaart bovenhalen en ze staan er om te helpen. Het probleem is dat we mekaar niet begrijpen. Wij met onze Japanse uitspraak die voor hen waarschijnlijk Chinees is, en zij met Japanees geratel dat voor ons helemaal onbegrijpelijk is. Na meerdere pogingen, wijzen en tekens volgt dan steevast een opgelucht "hai,hai" "ja,ja" en wijzen ze enthousiast een richting aan waarvan wij nooit zeker kunnen zijn dat het naar het gevraagde doel leidt.

Overal wordt er rijst geoogst. Aan de bomen hangen trossen kaki's. Reigers en andere vogels bevolken de irrigatiekanaaltjes.

We bezoen ook nog een paar schitterende houten tempels en een pagode met 5 verdiepingen.

Deze houten constructies vergen heel wat techniek en ambachtskunst en zijn vaak knap bewerkt.

Aangekomen in Soja station leveren we onze fiets in en sporen we in 10 minuten naar Kurashiki.

Deze oude handelsstad aan een kanaal heeft nog vele goed bewaarde oude houten huizen.

De meeste huizen zijn nu restaurants of winkeltjes met voornamelijk keramiek.

Het is het Japanse Brugge, men vaart er met bootjes op het kanaal.

In de straten is het heel rustig. Tijdens een wandeling langs het pittoreske kanaal komen we Bernadette tegen zodat we samen kunnen terugsporen naar Okayama.

Hier proberen we weer wat specialiteiten uit. Eerst in de lobby van het hotel als aperitief de pas gekochte sake. Dit spul is wel 60 graden zodat we er niet te veel van kunnen drinken vooraleer we op onze kop staan. Dan wandelen we naar een restaurant waar we katsudon gaan eten, gepaneerde varkenskotelet op kool en rijst overgoten met een speciale bruine saus. Dit is een specialiteit van Okayama. Het restaurant is heel gezellig met houten tafels en rijstpapieren lantaarns. Bij het binnenkomen moet je geld in een automaat steken en je menu kiezen. Dit lukt ons met hulp van de kelner. Dan geeft de automaat ticketjes, je bestelling is klaar. Het was heel lekker en zeker weer voldoende. Dan verdwijnen we "even" in de big camera shop, zowat mediamarkt x24, omdat Daniel een extra batterij voor het fototoestel wil kopen. Gelukkig sluit de winkel om 21 ušŸ˜ƒ

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking