Reisverhaal «Avila»
Op weg naar Extremadura
|
Spanje
|
0 Reacties
21 September 2019
-
Laatste Aanpassing 21 September 2019
Het oude stadsdeel van Avila is omwald met een dikke muur en indrukwekkende torens.
We kopen een vist Avila kaart waarmee we de belangrijkste bezienswaardigheden kunnen bezoeken: paleizen, kerken en kloosters en een overdaad aan Santa Teresa tentoonstellingen.
Sommige zijn echt de moeite, anderen crossen we snel door.
De San Vincente baseliek heeft een prachtig portaal en een schitterend altaar, helemaal glitter en goud. Een audiogids geeft ons ( te veel) informatie. Met de bouw van de kerk werd in de 12e eeuw gestart en het is een mooi voorbeeld van de overgang van Romaanse naar Gotische stijl.
De gebeeldhouwde sarcofaag van San Vincente onder een Gotisch baldakijn is magnifiek.
Het kleine , voornamelijk heemkundig, museum van Avila is fijn om even te bekijken maar nu niet onmiddellijk een must.
Een afdeling van het museum in een klein kerkje vlakbij, toont romeinse mozaiken en verracos, gebeeldhouwde dikke stieren die in de 4e tot 1st eeuw voor Chr. in deze streek symbool stonden voor de bescherming van het dorp.
De straatjes in Avila bulken uit van de paleizen gebouwd in grote granietstenen en met verfijnde poorten.
Het convento de San Jose stelt niet veel voor, een donkere kerk en Santa Teresa spullen uitgestald in betraliede ruimtes.
Ook het museum van Santa Teresa kan ons niet bekoren. Boeken, bijbels, reliquien.... Te veel van al dat heilige.
Wel interessant is de tentoonstelling in het gebouw van de provinciale deputatie. De geschiedenis van de streek en zijn inwoners wordt hier mooi belicht.
In het Superunda paleis kunnen we niet alleen genieten van het paleis maar ook van de knappe schilderijen en beeldhouwwerken van de Caprotti familie: vader Oscar, zoon Guino en dochter Laura waren begaafde kunstenaars.
Tijd voor de lunch met specialiteiten van Avila: bonensoep, aardappelen met knapperig gebakken spekjes en soppa Castellana ( broodsoep met ei) als voorgerecht in 3 ovenpotjes.
De hoofdschotel is kotelet van Avila-runderen, lekker maar een massa vlees.
Als dessert krijgen we yemas de Avila, een wel smakelijk mierenzoet dessert gebaseerd op eigeel en suiker.
De kathedraal, tussen de 11e en 16e eeuw opgetrokken, is een echte vestingskerk. De buitenzijde is niet zo indrukwekkend. Binnen is het echter een overweldigende pracht en praal.
Een enorm gebeeldhouwd paneel in witte albast onttrekt het gulden hoofdaltaar aan het zicht bij het binnenkomen. Overal staan eeuwenoude graven, schilderijen, .... Het wit-rood gevlekte gewelf met sierlijke bogen is magnifiek. Jaren werd gewerkt aan het fijne houtsnijwerk in notelaar van het koorgestoelte. De kunstwerken uitgestald in de oude sacristies zijn te veel om op te sommen. Kortom, een bezoek meer dan waard.
De druilerige regen die ons al enkele uren plaagt is even gestopt wanneer we een 2tal km over de dikke stadsmuren wandelen.
Met de auto rijden we naar cuatro postes, beschreven als een mooi uitzichtspunt op de stadsmuren. Ok, je ziet ze maar meer ook niet!
Het convento de la encarnacion vinden we weer geen bezoek waard, alleen voor Santa Teresa fanaten.
Het Real Monasterio de Santo Tomas daarentegen is magnifiek. Hier woonden de katholieke koningen Ferdinand en Isabela. De fijn bewerkte zuilen rondom de patio, het prachtige koor met de houten stoelen voor het koningspaar, het altaar en graf van prins Juan.... genoeg te bewonderen om ons even bezig te houden.
Onderweg naar Hoyos del Espina stoppen we nog even om een verracos te bekijken in Solosancho. Hij valt wel kleiner uit dan we dachten.
We stijgen tot boven de 1000m in een met rotsen bezaaid landschap.
De Gredos zien er mooi uit, alleen het weer zit voorlopig niet mee.
Rond 19.30 komen we aan ons hotel AltoGredos.
Mijn hersenen moeten weer overuren doen om het ratelend Spaans te begrijpen, en geen woord Engels!
In het gezellige restaurant kunnen we pas na 20.30 iets eten.