Reisverhaal «Naar Lesotho»

Zuid Afika | Zuid-Afrika | 0 Reacties 16 November 2016 - Laatste Aanpassing 17 November 2016

Rond 6.30 vertrekken we na een ontbijt met onze sympathieke gastheer, een procureur die ook al vroeg op pad moet richting Lesotho.

De Karoo: droge vlaktes tussen bergflanken begroeid met fynbos,,schaapjes, waterputten met windmoletjes, aapjes langs de haast lege autostrade en altijd wisselende knappe uitzichten.

We rijden langs de N9 richting Middelburg. Onze eerste fotostop is op de top van de Lootsbergpas ( 1781m).

In Middelburg stoppen we om postkaarten te posten. Het Engels hier is haast onverstaanbaar,

Als we de post gevonden hebben, blijkt het alleen maar mogelijk iets te posten tijdens de openingsuren binnen 3 kwartier. Verder dus over de R56. richting Steynburg het eerst volgende stadje 80km verder!

Hier is het afleveren gelukt, maar of ze snel zullen toekomen uit dit godverlaten gat is een andere vraag. Het dorp stelt niet veel voor. De bevolking is nog steeds blank-zwart gemengd maar met een overgrote meerderheid zwarten in tegenstelling tot Graaff Reinet waar blank in de meerderheid leek.

We volgen de R56 ,R391(slecht wegdek) door hetzelfde dorre haast surrealistische landschap.

Burgersdorp: Zoals ook bij de vorige steden ligt vlak voor het centrum een township, niet met platen barakken maar met piepkleine prefab huisjes die meestal netjes onderhouden lijken.

Voorbij Burgersdorp, R58, wordt het gras stillaan groener. Eigenaardig is wel dat het gras aan de kant van de weg veel groener is dan 10m verderop. We vinden het ook opmerkelijk dat ondanks de grote afstand op onze voorruit nauwelijks dode insecten kleven.

De wegwijzers verwijzen naar plaatsen met namen als Knapdaar, Goegeleeg,Lekkerdraai...

Voor we de N6 opdraaien komen we langs onmenselijke wijken vol platen huisjes. De hitte moet daar in de zomer ondraaglijk zijn. Het is nu al 26 graden.

De dorpen onderweg zijn niet uitnodigend tot een koffiestop.

De R26 richting Lesotho loopt door uitgestrekte groenere weiden. Hier grazen kuddes zwarte koeien. Langs alle kanten verschijnen weer imposante bergtoppen. Reebokken staan broederlijk naast de koeien te grazen. Langs de wegkant wandelt een koppel secretarisvogels.

In Wellington komen de kinderen in felblauw gekleurd uniform met veel lawaai van school.

Wij vullen er onze watervoorraad aan en rijden naar de grenspost Van Rooyenshek.

De formaliteiten gaan erg snel aan beide zijden. Voor Lesotho betalen we 30 rand toegangstax.

Het verschil is onmiddellijk duidelijk. Niet zo zeer in het landschap dan wel in de mensen en de huizen: geen townships met opeengepropte woningen naast villawijken maar verspreidde ( zij het soms armoedige) kleine woningen en Lesotho's die op hun eigen land werken. De mannen hebben vaak een gekleurd deken om zich gedrapeerd en vaak spierwitte laarzen.

In het centrum van Mafeteng is het ontzettend druk. In kleine golfplaten stalletjes wordt allerlei marktwaar aangeboden. Zo zien we een verkoper die ,naast onsmakelijk vlees op karkassen, schoenen verkoopt.We trekken meer het platteland in. De weg is nog redelijk goed.

Het landschap met glooiende velden in rood tot groen schakeringen tussen de grillige bergen is fantastisch.

Mensen rijden op ezeltjes tussen de velden en kinderen in uniform gaan in groepjes naar huis.

De rivier ligt er uitgedroogd bij.

De traditionele ronde hutten (rondavels) worden nog frequent als woning gebruikt.

Herders staan bij hun ezel die net bevallen is. Het kleintje probeert op te staan. Enthousiast willen ze op de foto met hun nieuwe aanwinst.

En dan slaan we de zandweg in naar Malealea met de volgende mededeling: women tighten your bras, men put on your jock straps, fasten seat belts, take out false teeth, bumpy road ahead.

En schudden doet het! We doen meer dan een half uur over 7 km om aan Malealealodge te komen.

Hier zetten we onze tent op. Alles is zeer basic maar goed georganiseerd. Met gidsen kan je wandelingen, tochten te paard en mountainbike routes volgen door de schitterende omgeving.

Na een drankje en wat rust besluiten we met een gids een kijkje te nemen in het Basothodorp naast de lodge. De Malealea development trust steunt deze gemeenschap. Alle gidsen en werknemers verdienden hier hun kost. We bezoeken een winkeltje, krijgen uitleg over het zelfgebrouwen bier dat te koop is en huizen met vlaggen voor, het dure huwelijk en de kinderen, soms 12 per gezin. Hun grootste rijkdom zijn de schapen en koeien. Elk dorp heeft zijn chief en hij verdeeld het te bewerken land onder de families in zijn dorp.

In een tropisch onweer schuilen we in het handwerkcentrum waar we ter compensatie een volkomen onbruikbare potonderlegger in riet kopen.

Om 5.30u treedt het dorpskoor op. Zingen dat die kunnen! Ritmisch en in vele perfect samenvloeiende stemmen. Dan komt de dorpsband met zelfgemaakte instrumenten. Ze dansen enthousiast met schouderbewegingen en gekke sprongetjes. We genieten er van.

Om 7 u worden we aan het diner verwacht, eten wat de pot schaft voor 150r ( ongeveer 10 euro)

Het is lekker:kip, groenten, aardappelpuree, rijst en een pompoenpuree. Als dessert krijgen we nog koffie en een cake met vloeibare vanillepudding over.

Daarna slaaptijd, we leven hier op het ritme van de vogeltjes.

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking