Reisverhaal «Pirst Prize Winna»
Indonesië
|
Indonesië
|
1 Reacties
21 Mei 2012
-
Laatste Aanpassing 22 Mei 2012
Behalve op een terrasje zitten met een verse lime juice en mensen kijken viel er in de badplaats Kuta op Bali voor Jeroen en Leentje niet veel te beleven. Ze logeerden er hun laatste nacht omdat deze Aziatische versie van Lloret del Mar vlakbij de luchthaven ligt.
Een sfeerbeeld: feestende blanke dames hadden, ondanks die enkele maatjes meer, veel te korte rokjes om het lijf. En gebronzeerde surfboys probeerden even cool te lopen als hun rolmodellen in de Australische soap Home and away. De verrimpelde oude mannen die pronkten met een lokale lekkernij konden dan weer doorgaan voor cultuurshock.
Dus net wanneer Jeroen en Leentje Kuta een zware onvoldoende wilden geven, werden ze plots een week gratis overnachten in een sjiek resort in Thailand of in India rijker. Want Jeroen was Pirst Prize Winna!
Slalommend tussen de blinkende shoppingmalls, valiezenwinkels en Mc Donalds’en, werden ze tegengehouden door een promoboy die een hotel moest aanbevelen. Op zijn vraag speelden ze een spelletje ‘krab en win’ en jeuj, Leentje won twee lelijke T-shirts met reclame van dat hotel. Jeroen had meer krabgeluk want hij maakte kans op een I-pod, een mp-3 player, een shopping voucher of – houd je vast - een week gratis logement in Thailand of India.
“Congretulations mista, you are Pirst Prize Winna!”, (even vermelden dat Indonesiërs moeilijkheden hebben om de letters en f en v uit te spreken) aldus promoboy en hij deed ter plekke een mooie ingestudeerd vreugdedansje. Dat hij zo blij was voor hen of voor het commissieloon dat hij later zou opstrijken lieten Jeroen en Leentje in het midden. Ze probeerden wel zijn enthousiasme te delen, maar wisten natuurlijk dat al dat moois niet zomaar te winnen viel. “Wedden dat ge de week gratis overnachten krijgt en alle eten en drinken zelf moet betalen?’, vroeg Leentje zich argwanend af.
Pipteen minutes
Eerst zouden ze naar het resort op Bali moeten om daar de prijs in ontvangst te gaan nemen. Maar promoboy had snel door dat dat niet pakte want daar had het koppel dat zijn laatste uurtjes op Bali doorbracht duidelijk geen zin in. “Oké, then you just go to oppice and pick up pirst prize. Only takes pipteen minutes. ” Ach ja, waarom niet dachten ze. In het slechtste geval kunnen we eens goed lachen.
Pitpy minutes
In de privétaxi naar het kantoor werd hen duidelijk gemaakt dat ze wel ‘nog even’ zouden worden onderworpen aan een soort van sollicitatiegesprek. De fifteen minutes van daarnet hadden Jeroen en Leentje volgens promoboy niet goed begrepen. “Pipty minute only mista and then you get pirst prize!”. Jamaar pippo, ge kunt zien dat uwe pirst prize op iets trekt he, maakten ze hem duidelijk in ietwat vriendelijkere Engelse versie.
Het management wilt geen schooiers in het hotel. Ze checken daarom aan de hand van een vragenlijst of de Firts Prize Winner in hun profiel past. Promoboy ging op zijn knieën zitten en draaide zich in de auto om naar de achterbank. “Listen Jerown, only gipe pollowing answers. Maybe you hape to lie, but you hape to do it to be Pirst Prize Winna, oke?”
- Q1: How old are you? Correct antwoord volgens promoboy: Oke, Jerown, act like you are 32, don’t tell real age. (Jeroen kon hem niet overtuigen dat 32 zijn echte leeftijd is.)
- Q2: What is your purpose of visit in Bali? Correct antwoord volgens promoboy: You are on holiday, ya? Don’t tell you ‘trapelling’, because my boss beliepe trapellers cannot appord our expensipe hotel. (Jeroen en Leentje hebben nooit echt begrepen waar iedereen zo moeilijk over doet: holiday en travel, een pot nat,nee?)
- Q3: Do you work full-time or half-time? Correct antwoord volgens promoboy: You work pull-time ya? My boss beliepe you cannot appord our expensipe hotel if you work halp-time.
Q4: How long is your ‘holiday’ in Bali? Correct antwoord volgens promoboy: Only three weeks ya, because you hape to go back to work ya?
Promoboy bleef dit herhalen tot ze werden afgezet voor het kantoor. “Good luck Jerown!”, riep hij nog, terwijl hij beide duimen in de lucht stak en hem nog een laatste keer nariep: “Don’t forget, you are 32 ya!” en verdween achter de geblindeerde ruiten van de taxi. Jeroen en Leentje vonden het allemaal zo bizar, maar dit was tot nu toe het spannendste wat ze hadden meegemaakt in Kuta.
Een hostess met maatje 34 en wit-zonder-Europa crème op haar gezicht verwelkomde hen en wist hen met pruillip te vertellen dat Jeroen jammer genoeg niet zou worden ondervraagd door gebrek aan personeel op het moment. Maar dat was niet erg, want Jeroen kreeg zo een voucher voor – rarara - een week in het luxehotel. “Congretulations Pirst Prize Winna!"
Ze lazen de algemene voorwaarden: First Prize Winner krijgt een week gratis overnachting aangeboden in ons luxehotel in Thailand of India op basis van ‘self-catering’. Of ze de - meer dan waarschijnlijk prijzige - menukaart op kantoor hadden? Oh, toevallig niet nee en daar was dat pruillipje weer
“Had ik het niet gezegd!”, zei Leentje en ze moesten beiden eens hard lachen. Ach ja, ze genoten van de luxueuze taxirit en de volle tien minuten airco op weg naar hun guest house. De twee lelijke T-shirts lieten ze achter in de kamer. En de voucher? Die zit voorlopig veilig weggeborgen. Je wordt immers niet elke dag Pirst Prize Winna ya?
