Reisverhaal «Waarom de conversatiegids NL-SP soms niet helpt»

Spanje | Spanje | 0 Reacties 11 Oktober 2011 - Laatste Aanpassing 11 Oktober 2011

We praten vlot Frans en Engels en in het Duits kunnen we ons ook behoorlijk behelpen (dank u Nollie). Je kan dus wel begrijpen dat het knaagt dat onze kennis van de taal in het land van de zon zich beperkt tot het Jommekesspaans dat iedereen vroeger hier of daar wel heeft opgepikt.

Om de frustratie in te dijken, kochten we een Praktische conversatiegids Nederlands-Spaans. Heel de weg door Andorra tot aan de eerste camping in Spanje lazen we elkaar de grammaticaregels voor, de vervoeging van enkele werkwoorden en de woordenschat uit de hoofdstukken ‘Kamperen’ en ‘Naar de winkel gaan’. 

De drilcursus wierp al meteen zijn vruchten af toen we plaats vroegen voor onze tienda op de campin. ’s Ochtends verliep de zoektocht naar ontbijt een pak moeilijker, dus besloten we de conversatie te gaan voeren, waartoe de titel van ons boekje ons aanmoedigt.

In een middeleeuws dorpje van vergane glorie slenterde een krom voorovergebogen vrouwtje dat duidelijk nood had aan een babbel. “Bienos dias Señora, esta una panaderia aqui?”, waarop we werden overspoeld door een uitleg om u tegen te zeggen, maar waarvan we werkelijk niets konden maken. Ik voelde hoe Jeroen achter mij zijn lach aan het inhouden was en omdat het vrouwtje maar bleef gaan met de slissende “Ciciciciicici's en cecececece's” konden wij niet meer zeggen dan “Si si si en uhu uhu uhu”. Toen ze was uitgepraat, en wij waren uitgelachen, kwamen we tot de conclusie dat er meer nodig is om conversaties te kunnen voeren. En zijn we stiekem blij dat ze in Afrika vooral geen Jommeke, maar wel Kuifje lezen.