Reisverhaal «Uluru»

reis rond de wereld in ca. 365 dagen | Australië | 0 Reacties 02 Februari 2012 - Laatste Aanpassing 02 Februari 2012

Na Alice Springs maakten we een klein ommetje van zowat 400 km. Kings Canyon is een kloof van zo’n 270m diep waar je een prachtige wandeling kan maken. Alle wandelingen maak je in de Outback trouwens best in de voormiddag aangezien het kwik tegen de middag reeds tot 40°C is opgelopen. En u die dacht dat wij hier tot een gat in de morgen in ons bed lagen, fout gedacht!  We kregen er prachtige zonsopgangen voor in de plaats, net als de al even mooie zonsondergangen om trouwens nog maar te zwijgen van de prachtige sterrenhemel ’s nachts. Aangezien er hier geen lichtpollutie is, zie je een sterrenhemel waar je kan naar blijven kijken, zelfs de melkweg kan je zien!  

Even de tank bijvullen met de jerrycan want benzineprijzen zijn in de Outback ongelooflijk duur en dan ging het op weg naar Uluru, het hoogtepunt van het Red Centre. De aarde kleurt hier overal dieprood vandaar de naam. Uluru en ook Kata Tjuta liggen eigenlijk in Aboriginalland, maar zij leasen het gebied voor  99 jaar aan Australië. De rotsen en grotten, zelfs elke inkeping heeft een mythologische betekenis voor de Aboriginals en zij beschouwen het als een zeer heilige plaats. Niet verwonderlijk als je weet dat zij eigenlijk nomaden zijn en dat het een van de weinige plaatsen is in de Outback waar je permanent water en voedsel kan vinden. Maar ook het toerisme kent zijn wetten, en veel binnen- en buitenlandse toeristen komen hierheen om Uluru te beklimmen. De “traditional owners” vragen echter  met nadruk om het niet te doen. Een Belgische oplossing als het ware. Meteen wisten we ook dat het samenleven van Aboriginals en Aussies nog steeds niet probleemloos verloopt.

Uluru is een enorme monoliet, meer dan 300m hoog, 9km in omtrek, die een magische aantrekkingskracht heeft. Je ziet hem al van heel ver liggen en het is moeilijk je ogen er van af te houden. Nu eens kleurt hij bruin, dan oranje maar vooral de zonsop- en ondergang zijn er adembenemend. Het stuk van de steen dat we kunnen bewonderen is nog maar een klein deeltje, want de steen zit nog kilometers diep in de grond.

Kata Tjuta, gemakkelijkheidshalve vaak de Olga’s genoemd, zijn verschillende rotsen die in de loop der tijden zijn samengedrukt tot een grote steen. Aangezien deze structuur niet zo sterk is, hebben de wind en de regen er hun werk van gemaakt. Het resultaat zijn prachtige rotsformaties, die lijken op gigantische bijenkorven. Ook hier was de weliswaar lastige wandeling het zweten meer dan waard! We dronken in deze extreme omstandigheden elk  gemiddeld meer dan drie liter water per dag om onze vochtbalans op peil te houden.

 Het lastigste tijdens onze Outbacktrip waren de beestjes. Het  waren niet  de dingo’s (iets tussen onze hond en een wolf) die we op de camping zagen rondsnuffelen die ons het leven lastig maakten (al was Diederik tijdens een van zijn sterrenobservaties wel flink geschrokken), maar wel de ontelbare vliegen: alle bezoekers worden geterroriseerd door die zoemende engerds…  Om een of andere reden hebben ze het gemunt op ogen, oren, neus en mond. Een goede, ouderwetse en kleverige vliegenvanger zullen we uit wraak in onze toekomstige woonkamer hangen! 

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Yulara»

Uluru (14)

02 Februari 2012 | reis rond de wereld in ca. 365 dagen | Australië | Laatste Aanpassing 02 Februari 2012

  • Uluru!

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking